Γιάννης Σιδέρης

«Τώρα όλοι ενωμένοι»έγραφαν  στα social media οπαδοί του ΣΥΡΙΖΑ. Απευθύνονταν προς αυτούς που τις προηγούμενες  μέρες, μήνες, χρόνια,  τους χαρακτήριζαν γερμανοτσολιάδες,προδότες,οσφυοκάμπτες,μερκελιστές, και τους συνιστούσαν …«στα τέσσερα».

Είχε προηγηθεί η δήλωση του πρωθυπουργούΑλέξη Τσίπρα, που έδινε«γραμμή», λέγοντας«αυτό που προέχει είναι να σφυρηλατήσουμε την εθνική μας προοπτική και να φροντίσουμε διαμορφώσουμε ένα ισχυρό και αρραγές μέτωπο για την αποκατάσταση της ομαλότητας στην οικονομία… Τούτη την ώρα ο τόπος χρειάζεται περισσότερο από ποτέ ενότητα και συνοχή, ομοψυχία και συνεννόηση προκειμένου να ξεπεράσουμε τις δυσκολίες. από τώρα και στο εξής είμαστε όλοι ένα».

Και για να δείξει ότι τώρα είμαστε όλοι «ένα»ζήτησε την σύγκληση του συμβουλίου των πολιτικών αρχηγών, προκειμένου να τους ενημερώσει «για τις άμεσες πρωτοβουλίες της κυβέρνησης, αλλά και να ακούσω τις δικές τους προτάσεις».

Φυσικά θετική πρωτοβουλία.  Ο κ. Τσίπρας δικαιώνεται εν πρώτοις , με την έννοια ότι είναιο πρώτος  πρωθυπουργός στην  πενταετία του μνημονίου, που έκανε μία τέτοια κίνηση. Ωστόσο, αυτό έγινε αφού η χώρα βυθίστηκε περαιτέρω στην ύφεση, η οικονομία αποστραγγίστηκε, μέσα από το παράξενο παιχνίδι των«διαπραγματεύσεων» και των σκόπιμων καθυστερήσεων που έκανε ο απελθών Γιάνης.Δεν είμαι σε θέση να γνωρίζω αν ο κατηφορικός δρόμος που μας έφερε στα capital controls, οφείλεται στην ιδιότυπη αντίληψη και κοσμοθεώρηση Βαρουφάκη και την αποδοχή της εκ μέρους του κ. Τσίπρα, λόγω υπερβολικής εμπιστοσύνης στις εξωτικές θεωρίες του των game theory, του πρώην υπουργού Οικονομικών, ή σε πλήρες επεξεργασμένο σχέδιο των δύο.

Η συνάντηση των πολιτικών αρχηγών έγινε και ο πρωθυπουργός θέλησε  να του δώσουν προκαταβολικά λευκή επιταγή για τους χειρισμούς, αλλά τη διάχυση της ευθύνης να την αναλάβουν  όλοι.

Φυσικά αρνήθηκαν και έδωσαν τη συναίνεσή τους σε ένα κείμενο  στο οποίο του παρέχουν  – όπως ήταν φυσικό – την εξουσιοδότηση των χειρισμών, αλλά η ευθύνη για τα όποια, θετικά ή αρνητικά, αποτελέσματά  τους βαρύνει τον ίδιο και την κυβέρνησή του.

Και σωστά. Η χώρα έχει φτάσει, πλέον, προ της απόλυτης καταστροφής. Οι ξένοι, που δεν έχουν το «προνόμιο» του άλογου μεσογειακού συναισθηματισμού που μας διακρίνει, αλλά έχουν το προνόμιο να αναλύουν, να διαβλέπουν, να προγραμματίζουν, και να προλαμβάνουν. μιλάνε για την ανάγκη ανθρωπιστικής  βοήθειας στη χώρα μας , ως να ήμασταν χώρα της υποσαχάριας Αφρικής!

Ήδη το βράδυ της Κυριακής ο πρόεδρος του ευρωπαϊκού ΚοινοβουλίουΜάρτιν Σούλτς, την ώρα των πανηγυρισμών για τη νέα νίκη του …40, δήλωσε«την ανάγκη να υπάρξει άμεσα ένα ανθρωπιστικό πρόγραμμα για την Ελλάδα»,ενώ στην συνέχεια  πήρε τη  σκυτάλη ο αντικαγκελάριος της ΓερμανίαςΖίγκμαρ Γκάμπριελσημειώνοντας πως«Δεν μπορούμε να αφήσουμε μόνη της την Ελλάδα. Όλες οι χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης πρέπει τώρα να προετοιμαστούν για να δοθεί ανθρωπιστική βοήθεια»

Βέβαια, μπορεί όλα αυτά να είναι τρομολαγνεία, κατά την προσφιλή έκφραση ενός τμήματος των πολιτικοποιημένων πολιτών. Θα δείξει!

Το αν θα φτάσουμε εκεί δεν έχω τις γνωστικές δυνατότητες να το γνωρίζω, αλλά αν απευκταίως –και υποθετικώς –φτάσουμε, είναι λογικό να το αποτέλεσμα να το χρεωθεί η κυβέρνηση της χώρας που έχει την αποδοχή  – και την δια δημοψηφίσματος – επιδοκιμασία του ελληνικού λαού.

Δεν θα πρέπει να μοιραστεί η ευθύνη και να καταρρεύσει μαζί του το σύνολο του πολιτικού συστήματος.

ΥΓ:Φυσικά υπάρχει πάντα  και η άλλη άποψη, συναδέλφου που είδε το κείμενο  και έγραψε ως υποσημείωση: «Οι λαοί έχουν ρόλο στην ιστορία, η ιστορία είναι γεμάτη από αποφάσεις των λαών και αγώνες. Το γεγονός ότι ένας λαός χρεοκοπημένος, με ανέργους, ύφεση, φτώχεια επιλέγει τον δυσκολότερο δρόμο  και όχι την υποταγή σε ένα αντιδημοκρατικό ιερατείο, είναι ιστορική στιγμή που κάποτε θα διδάσκεται στα σχολεία (…) Αν καταρρεύσει όλο το πολιτικό σύστημα και ο ΣΥΡΙΖΑ δηλαδή, θα γίνει εμφύλιος και θα έρθει φασισμός. Αυτό απέφυγε ο λαός με τη ψήφο του.

ΥΓ 2:Εγώ απλώς να θυμίσω ότι το  επιχείρημα αυτό προσομοιάζει με εκείνο των προηγούμενων: Κάντε μας τα χατίρια να μην έρθει ο ΣΥΡΙΖΑ!