* Ο Ηρακλής Χοροζίδης είναι Σύμβουλος Επιχειρήσεων και συγγραφέας

«Η ζήλια είναι το αλατοπίπερο της σχέσης». «Έρωτας δίχως ζήλια δεν έχει νοστιμιά». «Όποιος δεν ζηλεύει, δεν αγαπάει». Πόσες φορές δεν έχεις ακούσει ή πει τις παραπάνω φράσεις;

Στο μυαλό των περισσοτέρων από εμάς η ζήλια είναι συνυφασμένη με το ενδιαφέρον για το έτερον ήμισυ και βοηθάει στο να κρατηθεί ζωντανή μια σχέση. Αναφέρομαι βέβαια εδώ στην ερωτική ζήλια ανάμεσα σε ένα ζευγάρι και όχι στη ζήλια-φθόνο που μπορεί να νιώθει κάποιος βλέποντας τα επιτεύγματα ή τις καλοτυχίες των γύρω του. Αυτό το συναίσθημα είναι μια άλλη (πικρή) ιστορία και θα αποτελέσει θέμα επόμενου άρθρου μου. Μήπως όμως και η ερωτική ζήλια, αν και δεν θεωρείται τόσο κατακριτέα όσο ο φθόνος, δηλητηριάζει εξίσου την ψυχή και τις σχέσεις μας;

Ας δούμε λοιπόν το προφίλ του ‘ζηλιάρη’, του ανθρώπου που μπαίνει σε μια ερωτική σχέση με την ανασφάλεια, τον φόβο ή και (λόγω προηγούμενων τραυματικών εμπειριών;) τη βεβαιότητα ότι ο σύντροφός του θα ‘κοιτάξει αλλού’ με την πρώτη ευκαιρία, θα τον απατήσει και θα τον προδώσει. Ο άνθρωπος αυτός (άνδρας ή γυναίκα, η αρρώστια αυτή πλήττει και τα δύο φύλα εξίσου) ζει με το άγχος ότι κάποια μέρα οι υποψίες του θα επιβεβαιωθούν, δεν χαίρεται τη σχέση του γιατί βλέπει παντού απειλές ή εν δυνάμει ανταγωνιστές και καταλήγει να βασανίζει τον σύντροφό του με ανακρίσεις, παρακολουθήσεις και καυγάδες. Ο σύντροφος πάλι μπορεί αρχικά να κολακεύεται από το ενδιαφέρον, και από το γεγονός ότι ο άνθρωπός του τον θεωρεί ελκυστικό στους άλλους και ερωτεύσιμο, δεν κολακεύεται όμως καθόλου από την έλλειψη εμπιστοσύνης και τις συνεχείς υπόνοιες ως προς την ακεραιότητά του, ειδικά όταν οδηγούν στον περιορισμό της ελευθερίας του. Και κάπως έτσι, ο ‘ζηλιάρης’ ή η ‘ζηλιάρα’ πετυχαίνει το ακριβώς αντίθετο από το επιδιωκόμενο, παθαίνει δηλαδή αυτό που τόσο καιρό φοβόταν: να χαλάσει τη σχέση και να χάσει αυτόν που αγαπάει.

Αν αναγνώρισες τον εαυτό σου στις παραπάνω περιγραφές, αν νιώθεις το σαράκι της ζήλιας να σου κατατρώει τα σωθικά όταν είσαι ερωτευμένος, κάνε την υπέρβαση και παρ’ το αλλιώς. Σκέψου πως όλα είναι μέσα στο μυαλό μας, όλα είναι στην πραγματικότητα θέμα προγραμματισμού του εγκεφάλου. Φαντάσου λοιπόν πως στον δικό σου ‘υπολογιστή’ έχει μπει ένας ιός που σου καταστρέφει τα αρχεία και τον σκληρό δίσκο. Γιατί αυτό κάνει κατ’ ουσίαν η ζήλια. Γεμίζει το μυαλό σου με μπερδεμένες, ασαφείς εικόνες, παράλογες σκέψεις και λανθασμένα συμπεράσματα. Σε κάνει να αισθάνεσαι ανασφαλής, ανεπαρκής και φοβισμένος. Και κανένας έρωτας δεν αξίζει τέτοια ταλαιπωρία. Ούτε εσένα σου αξίζει να ζεις έτσι.

Όταν το συνειδητοποιήσεις αυτό, θα καταφέρεις να βγάλεις αυτόν τον ‘ιό’ από μέσα σου, να κάνεις ‘επανεκκίνηση’ στη σχέση σου και να αντιμετωπίσεις διαφορετικά τον σύντροφό σου. Όχι πια κτητικά και εξουσιαστικά, επιδιώκοντας να τον ελέγξεις ή να του επιβάλλεις να σε ακολουθεί πιστά. Αν θέλεις οπωσδήποτε να ικανοποιήσεις αυτή σου την ανάγκη, μπορείς να πάρεις ένα σκύλο. Οι άνθρωποι όμως δεν προσφέρονται για τέτοιου είδους σχέσεις. Κανένας δεν ανήκει σε κανέναν και αν κάποιος είναι μαζί σου, είναι επειδή το θέλει και το επέλεξε, όχι επειδή εσύ τον πιέζεις να σου είναι πιστός. Τίποτα δεν γίνεται με το ζόρι στις διαπροσωπικές σχέσεις. Καθάρισε λοιπόν το μυαλό και την καρδιά σου από το τοξικό και δηλητηριώδες συναίσθημα της ζήλιας και θα αισθανθείς απελευθερωμένος, πιο χαρούμενος και πιο καλά με τον εαυτό σου. Εξάλλου η αυτοπεποίθηση είναι κι αυτή θέμα απόφασης. Αν πιστέψεις ότι είσαι ό,τι καλύτερο έχει συμβεί στον σύντροφό σου και ότι είναι τυχερός που σε έχει, αυτό θα εκπέμπεις και αυτό θα εισπράξει κι εκείνος. Και τότε ίσως να είναι αυτός που θα προσέχει περισσότερο μη σε χάσει!

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.

The article expresses the views of the author

iPorta.gr