* Ο Χρήστος Χωμενίδης είναι συγγραφέας  

Casino Rodos – 22410 97400 

…και καθημερινά…

“High Tea”, η προσιτή πολυτέλεια! 

Ακόμα και αν η κυβερνητική πλειοψηφία σταθεί συνεπής προς τις διακηρύξεις της και εξαντλήσει τη θητεία της, ακόμα και αν οι βουλευτικές εκλογές συμβούν το φθινόπωρο του 2019, έχουμε ήδη καλύψει τον περισσότερο δρόμο. Στις 26 Ιανουαρίου του 2018, οι Συριζανέλ θα συμπληρώσουν τρία χρόνια στα πράγματα. Θα τους μένει ενάμισης χρόνος, το μέγιστο, προτού ζητήσουν από τους ψηφοφόρους την ανανέωση της εμπιστοσύνης τους.

Επόμενο είναι τα διακυβεύματα που θα τεθούν τότε στην κρίση των Ελλήνων να διαμορφώνονται ήδη. Η στρατηγική των κομμάτων προς τις κάλπες (ου μην αλλά και η τακτική τους σε αδρές γραμμές) να συζητείται σε κλειστές συσκέψεις και να σερβίρεται σταδιακά στην κοινή γνώμη, ώστε να ελεγχθούν οι αρχικές αντιδράσεις. Να αποφανθούν οι ειδήμονες εάν οι ισχυρισμοί, τα προγράμματα, τα συνθήματα πείθουν ή προξενούν αποδοκιμασίες και καγχασμούς. Εάν η ρότα τους μπορεί να οδηγήσει προς τη νίκη -προς μια ευτυχή έστω επίδοση- ή πρέπει να την αναδιομορφώσουν όσο μένει καιρός.

Τα κόμματα -για να μιλήσουμε με όρους λαϊκής αγοράς- στήνουν τους πάγκους τους και εκθέτουν δείγματα της πραμάτειας τους, ελπίζοντας η πελατεία να τσιμπήσει.

Ο Σύριζα -ας του το αναγνωρίσουμε- το κάνει πιό μεθοδικά από όλους. Εδώ και αρκετούς μήνες προβάρει και προβάλλει το έργο “Επιστροφή στην Ομαλότητα”. Το εύληπτο σενάριο του έχει ως εξής: “Οι προηγούμενοι, τα διεφθαρμένα σχήματα εξουσίας της Μεταπολίτευσης, έριξαν τη χώρα στα βράχια και -ημιθανή μετά τη χρεοκοπία του 2010- τη σκλάβωσαν στα μνημόνια. Εμείς, η Πρώτη Φορά Αριστερά, παρά τις αυταπάτες και τις παλινωδίες μας, θα τερματίσουμε τον Αύγουστο του 2018 τη μνημονιακή εποχή. Θα ξεμπλέξουμε την πατρίδα από τα βρόχια των Θεσμών. Θα γυρίσουμε σελίδα στην Ιστορία, θα σάς οδηγήσουμε στους λειμώνες της ανάπτυξης, όπου κάθε λουλούδι και λουλουδάκι θα έχει την ευκαιρία να ανθίσει.”

Ως πρόγευση της Επαγγελίας σερβίρονται από τους Συριζανέλ οι μποναμάδες-επιδόματα προς τους οικονομικά ασθενέστερους, τους άνεργους νέους, καθώς και οι λοταρίες που στήνει ο κρατικός μηχανισμός και μοιράζει χιλιάρικα σε μετρημένους τυχερούς φορολογούμενους.

Λίγη γνώση και λίγο νου να έχεις, το βλέπεις πεντακάθαρα ότι η “Επιστροφή στην Ομαλότητα” αποτελεί εν πολλοίς όνειρο θερινής νυκτός.

Οι δανειστές της Ελλάδας δεν πρόκειται να παραιτηθούν από τις απαιτήσεις τους ούτε να άρουν την επιτήρησή τους. Θα βγούμε υπό κηδεμονίαν στις αγορές. Η περιουσία του δημοσίου θα παραμείνει υποθηκευμένη μέχρι τα βαθύτατά μας γεράματα. Οι όποιες αποφάσεις λαμβάνονται στην Αθήνα θα τελούν εσαεί υπό την έγκριση των ξένων κέντρων. Το δε μοντέλο ανάπτυξης που θα εφαρμοστεί μονάχα κοινωνικά δίκαιο δεν θα είναι. Διεθνείς επενδυτές θα οικειοποιηθούν τα “φιλέτα” και θα επανεκκινήσουν την οικονομία προς όφελός τους. Πεντάστερα ξενοδοχεία, εντυπωσιακά μολ και μαρίνες θα χτίζονται, αεροδρόμια θα ανακαινίζονται, έργα κάθε λογής θα εγκαινιάζονται, η πλειονότητα εντούτοις των Ελλήνων ελάχιστο μερίδιο θα καρπώνεται από τις χρυσές δουλειές. Η ανώμαλη προσγείωση του Σύριζα στον ρεαλισμό, το άγαρμπο φλερτ του με τις φιλελεύθερες αντιλήψεις, η άνευ όρων ενδοτικότητα του -που τον καθιστά τόσο αγαπητό στους Θεσμούς- θα καταλήξει στον εφιάλτη κάθε αριστερού, κάθε σοσιαλδημοκράτη, κάθε πατριώτη τέλος-τέλος: Σε μία πλούσια χώρα με φτωχούς κατοίκους.

Οι μυριάδες εικοσάρηδες και τριαντάρηδες που έχουν αποδημήσει στο εξωτερικό το αντιλαμβάνονται. Για ετούτο και διόλου δεν βιάζονται να επαναπατριστούν. Οι εντός συνόρων όμως Έλληνες -ιδίως όσοι ψήφισαν Σύριζα στις προηγούμενες εκλογές καταδεχόμενοι φρούδες ελπίδες- το έχουν άραγε καταλάβει; Η αντιπολίτευση, μείζων και έλασσων, τούς ανοίγει τα μάτια;

Η μεν Νέα Δημοκρατία -κακά τα ψέμματα- μοιάζει να έχει χάσει αρκετή από τη φόρα της. Οι προσδοκίες που είχε δημιουργήσει η απροσδόκητη εκλογή Μητσοτάκη έχουν εν μέρει εξανεμιστεί. Το “Είμαι με τον Κυριάκο” δεν διατηρεί τη φρεσκάδα του.

Γιατί; Διότι η Νέα Δημοκρατία σπατάλησε μεγάλο μέρος του πολιτικού της κεφαλαίου ζητώντας μεθ’επιμονής πρόωρες εκλογές, προσκρούοντας κάθε φορά στο ειρωνικό χαμόγελο του κυρίου Τσίπρα και των ηρακλειδών του. Διότι αντί -ως γνήσια φιλελεύθερη παράταξη- να υιοθετήσει με ενθουσιασμό τα νομοθετήματα που έφερε ο Σύριζα σχετικά με τα δικαιώματα των ομοφυλόφιλων, την ελευθερία στον επανακαθορισμό του φύλου, τη χρήση της φαρμακευτικής κάνναβης, τα απέκρουσε στη Βουλή, κυρίως δε στα τηλεπαράθυρα. Διότι σε πείσμα τού προοδευτικού, απροκατάληπτου προφίλ που διαθέτει ο ίδιος ο Κυριάκος Μητσοτάκης, πίσω απ’την πλάτη του ξανασηκώνει κεφάλι η “παλιά καλή” Δεξιά.

Αραχνιασμένες, ρεβανσιστικές φάτσες πολιτευτών και βλαχοδημάρχων που κουνάνε το δάχτυλο και υπόσχονται την ολική επαναφορά σε παρωχημένους καιρούς.

Όσο οικτρά κι αν έχει απογοητευτεί κανείς από τον Σύριζα, πώς να πέσει στην αγκαλιά των “Πατρίς-Θρησκεία-Οικογένεια”; Αντίπαλο δέος στον εχθροπαθή Παύλο Πολάκη μπορεί να αποτελέσουν οι τυμβωρύχοι του Μελιγαλά, οι όψιμοι απολογητές της Χούντας; Ασφαλώς και όχι.

Εάν επιθυμεί στα αλήθεια η Νέα Δημοκρατία να συσπειρώσει στους κόλπους της το “ευρωπαϊκό τόξο”, οφείλει να διαρρήξει ρητά και κατηγορηματικά κάθε σχέση με τη χωροφυλακίστικη νοοτροπία. Παρά τις απογοητεύσεις και τις ματαιώσεις, η ψυχή του εκλογικού σώματος παραμένει κεντροαριστερή. Ως τέτοια πρέπει να τη διεκδικήσει η Νέα Δημοκρατία του Κυριάκου Μητσοτάκη.

Η συντεταγμένη Κεντροαριστερά, από τη μεριά της, ζει ακόμα το όνειρο των διακοσίων και πλέον χιλιάδων πολιτών που προσήλθαν στις εσωκομματικές της κάλπες. Το “Κίνημα Αλλαγής” προετοιμάζει το ιδρυτικό του συνέδριο, η δε ηγεσία του αρνείται συστηματικά να ξεκαθαρίσει ποιά στάση θα τηρήσει μετά τις εθνικές εκλογές. Κεραυνοβολεί μεν τον Σύριζα. Κάνει δε τη δύσκολη και στη Νέα Δημοκρατία. Η τακτική της -βγαλμένη από μεθόδους πόκερ για αρχάριους- είναι, κατά την άποψή μου, εντελώς λανθασμένη. Στην ατμόσφαιρα πόλωσης και οξύτητας που θα επικρατήσει κατά το προσεχές διάστημα, ποιός τάχα θα εμπιστευτεί την ψήφο του στη Φώφη Γεννηματά εν λευκώ προκειμένου να την αξιοποιήσει εκείνη κατά το δοκούν – αμ διαπραγματευόμενη με τον Κυριάκο, αμ αλλοιθωρίζοντας προς τον Αλέξη, με την απλή αναλογική των μεθεπόμενων εκλογών να φαντάζει για το Κίνημα Αλλαγής γλυκός πειρασμός; Ελάχιστοι. Στο ερώτημα “Να Παραμείνει ο Σύριζα στο Τιμόνι;” όσοι απαντούν αρνητικά, θα ψηφίσουν -με βαριά καρδιά έστω- Νέα Δημοκρατία.

Ποιά θα ήταν η ορθή και αποδοτική γραμμή τόσο για το Κίνημα Αλλαγής όσο και για τη Νέα Δημοκρατία;

Να απομονώσουν ηθικά τον Σύριζα. Να τον αποκλείσουν εκ των προτέρων από κάθε μετεκλογικό διάλογο, πόσω δε μάλλον ζύμωση. Να υπενθυμίζουν διαρκώς στο εκλογικό σώμα τα φρικτά ψέμματά του, την πλεκτάνη που έστησε εις βάρος των Ελλήνων από το 2010 μέχρι το καλοκαίρι του 2015 ορκιζόμενος σκίσιμο των μνημονίων και κατάργηση του ΕΝΦΙΑ, τον διχασμό που εν ψυχρώ έσπειρε εναγκαλιζόμενος τους Αγανακτισμένους και το κίνημα του “Ψόφα!”. Να εμπεδώσουν στην κοινή γνώμη ότι δεν έχει τίποτα να ελπίζει από κατά συρροήν πολιτικούς απατεώνες. “Μιά φορά ψεύτες, πάντα ψεύτες” να είναι η σταθερή επωδός τους.

Να δεσμευτούν έπειτα ο Κυριάκος και η Φώφη ότι πρόκειται, ασχέτως εκλογικού αποτελέσματος, να συγκυβερνήσουν και να εφαρμόσουν ένα πρόγραμμα γνήσιου εκσυγχρονισμού και ισόρροπης ανάπτυξης. Να δείξουν έμπρακτη διάθεση για υπέρβαση των διαφορών και για όσμωση μεταξύ τους. Να δηλώσουν κατηγορηματικά ότι προτίθενται να ξεκολλήσουν την Ελλάδα τόσο από τον ζόφο των μνημονίων όσο και από τις παθογένειες της προηγούμενης περιόδου. Να αναβιώσουν την ελπιδοφόρα αύρα του ΝΑΙ στο δημοψήφισμα του 2015, που το επέλεξε, στο κάτω-κάτω, το 40% σχεδόν των Ελλήνων. Εκτός πιά και αν πιστεύουν ειλικρινά ότι με σκόπιμες αοριστίες και τακτικίστιες καντρίλιες θα αθροίσουν στις προσεχείς βουλευτικές εκλογές περισσότερο από 40%…

Καλή Χρονιά!-