Τζούλυ Γιαννοπούλου

Μεγαλώσαμε μέσα σε ταμπέλες. Σαν κάτι μαγαζιά που πηγαίναμε μικροί κι είχαν μέσα εκατομμύρια πράγματα, αλλόκοτα, που προκαλούσαν την περιέργεια μας. Όσο ήμασταν μικροί, διάλεγε κάποιος (γονιός, σχολείο, εκκλησία, γειτονιά και λοιποί συγγενείς και φίλοι) μια ταμπέλα για μάς, μας την κότσαρε στο σβέρκο και προχωρούσαμε καμαρωτοί.

Κι ανάθεμα αν ξέραμε τι κουβαλούσαμε. Τις βάλαμε, τις κρεμάσαμε, τις αποδεχτήκαμε, μερικοί άντε και τις πετάξαμε κι απαλλαχτήκαμε για να κρεμάσουμε άλλες που βρήκαμε στη πορεία της ζωής μας.

Και να’σου οι αριστεροί, οι δεξιοί, να’σου οι φασίστες, να’σου οι γκεϋ, οι άθεοι, να’σου οι βλάχοι, να’σου και οι αναλυτές των πάντων. Άμα ανήκεις σε μια απ’αυτές τις κατηγορίες κι είσαι και παντρεμένος, έχεις έξτρα πόντους στο κοινωνικό survivor. Να το ξέρεις.

Και συμπεράσματα βγήκαν, και πορίσματα εκδόθηκαν κι η καθεστηκυία τάξη αποκαταστάθηκε με συνοπτικές διαδικασίες.
Πας ‘Έλλην λευκής σαρκός και χριστιανικής πίστεως και ηθών εστίν η πεμπτουσία του Ανθρώπου. Εμείς δώσαμε και τα φώτα του πολιτισμού στο κόσμο. Άσχετα αν στο δικό μας σπίτι κάηκαν μέχρι και τα ντουϊ στη σοφίτα. Και να’μαστε τώρα εν έτει 2017, να αφορίζουμε όποιον δεν εμπίπτει στην παραπάνω κατηγορία δίποδου.

Βρίσκουμε απόλυτα φυσιολογικό ένας ιερέας, εκπρόσωπος της διδασκαλίας της αγάπης να συνομιλεί και να φωτογραφίζεται με έναν εκπρόσωπο της διδασκαλίας του μίσους. Γιατί; Επειδή και οι δύο είναι ‘Έλληνες, λευκοί, με χριστιανική πίστη και ήθος. Τί, όχι;
Βρίσκουμε απόλυτα φυσιολογικό να χαρακτηρίζουμε τρομοκράτη μια μελαψή κοπέλα από μη ευρωπαϊκή χώρα που δεν γνωρίζουμε αλλά αφού παρατηρήσαμε προσεκτικά τη φωτογραφία που την έδειχνε να φοράει μαντήλα, ήταν εν δυνάμει τρομοκράτης που χάρηκε με κάτι άπιστα σκυλιά που ανατινάχτηκαν σε μια γέφυρα κάπου σε μια ευρωπαϊκή πόλη. Γιατί; Επειδή η κοπέλα ΔΕΝ είναι λευκή, ΔΕΝ είναι Ελληνίδα και ΔΕΝ υποστηρίζει τη χριστιανική πίστη και τα ήθη. Τί, όχι;

Βρίσκουμε απόλυτα φυσιολογικό να κατεβάζουμε καντήλια στα φανάρια αλλά την Κυριακή να παίρνουμε την κυρά και τα κουτσούβελα και να ανάβουμε κεράκια στις εκκλησιές. Κι ας ήμασταν το προηγούμενο βράδυ στις Κούκλες ν’ανοίγουμε σαμπάνιες στα κορίτσια.(έλα τώρα που δεν ξέρεις ποιές είναι οι Κούκλες!)

Γιατί; Πάλι τα ίδια θα λέμε; Επειδή εμείς είμαστε ‘Έλληνες, λευκοί και χριστιανικοτάτων αρχών και ηθών! Τί, όχι;

Κι η λίστα μακροσκελέστατη.

Άκου τώρα κάτι που θέλω να σου πω. Θα σου φανεί περίεργο, ίσως και παράξενο, σίγουρα θα απορήσεις έως που θα εκνευριστείς. Δεν είναι τίποτα, μην σε ανησυχεί. Όταν κουβαλάς για χρόνια ταμπέλες, το βάρος τους προκαλεί εκνευρισμό.

Δεν είσαι τίποτα παραπάνω αλλά και τίποτα παρακάτω από τον κάθε άνθρωπο που μοιράζεται μαζί σου αυτόν τον πλανήτη. Δεν είσαι ανώτερος επειδή έτυχε το 2017 να έχεις λευκό δέρμα. (Αν το ψάξουμε προς τα πίσω, μπορεί να χρειαστείς υπογλώσσια.) Δεν είσαι ανώτερος επειδή είσαι χριστιανός. Ούτε επειδή σου αρέσουν οι γυναίκες, όντας άντρας. Δεν είσαι καλύτερος επειδή γεννήθηκες σε μια γωνιά του πλανήτη που έχει πάντα ήλιο κι έτυχε καμιά τριανταριά πρόγονοι σου να πουν και καμιά κουβέντα της προκοπής που χρησίμευσε σε εσένα κι εμένα κι εκατομμύρια άλλους για να μη κουτουλάμε με τα κέρατα σαν τα βόδια το 2017. (Και που είσαι ακόμα). Παντού στον κόσμο υπήρξαν τέτοιοι άνθρωποι. Φιλόσοφοι, επιστήμονες, ιστορικοί ή καλλιτέχνες. Και μάντεψε! Αυτά που είπαν, έδειξαν, έκαναν, δίδαξαν τα πήραν οι απόγονοι τους και τα μετέτρεψαν σε επιστήμη, παιδεία, φιλανθρωπία, πρόοδο.

Δεν έχεις περισσότερα, ούτε λιγότερα δικαιώματα από τον κάθε άλλο άνθρωπο που υπάρχει σαν εσένα. Και για να μπορείς να συνυπάρχεις (αναγκαστικά, το ξέρω), οφείλεις να σέβεσαι τα ατομικά δικαιώματα αυθυπαρξίας του καθενός. Και ξέρεις πώς το πετυχαίνεις αυτό; Καταρχήν, αν δεν κοιτάς την ταμπέλα που κρέμεται μπροστά σου. Ή απέναντι σου. Αλλά αν σκύψεις και δεις την κόκκινη γραμμή κάτω χαμηλά. Αυτή που όφειλες να τραβήξεις, όταν κλήθηκες να πάρεις θέση σε οτιδήποτε απειλούσε την οντότητα σου.

Στη παράνοια που έλεγε πως όποιος δεν είναι μαζί μας, είναι εναντίον μας. Στην παράνοια των πολέμων, των ιδεολογιών που κατέρρευσαν αλλά συντηρούνται ως άλλες μούμιες της ιστορίας, στην αδικία, στον φιλοτομαρισμό. Κι αν κάνεις ένα κλικ παρακεί, θα δεις και την δική μου κόκκινη γραμμή. Κι εκεί θα σταματάς. Και κάθε φορά που θα συναντάς έναν άνθρωπο που δεν ασπάζεται τις ιδέες, τις απόψεις, τα ήθη, τα έθιμα, την ιδεολογία και την ταμπέλα σου, εσύ να κοιτάς τις κόκκινες γραμμές. Γιατί; Επειδή αυτές θέτουν το όριο του σεβασμού σου. Στον εαυτό σου και στους απέναντι από εσένα. Σαν γραμμές που χαράχτηκαν με αίμα. Με το αίμα κάποιων που πάλεψαν κάπου, κάποτε με κάποιους για τα ατομικά δικαιώματα, για την ελευθερία της έκφρασης, για την ανεξιθρησκεία και για να μπορείς εσύ να περιφέρεις ανέμελος κι ελεύθερος το σαρκίο σου το 2017, διαδικτυακά και μη, κομπάζοντας για το τίποτα της ύπαρξης σου, περιφέροντας τη μισαλλοδοξία σου και τον κομπλεξισμό σου ως τρόπαιο.

Κατάλαβες τώρα μικρέ, ανόητε, επηρμένε ανθρωπάκο ή να λιμάρω τα κέρατα μου;

Υ.Γ. Ο σεβασμός στα ατομικά δικαιώματα κι ελευθερίες είναι αδιαπραγμάτευτος και δεν υπόκεινται σε εξαιρέσεις, ούτε είναι a la carte.

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.  

The article expresses the views of the author

 iPorta.gr