Κώστας Σκανδαλίδης 

Ο δρόμος που πήρε η παγκόσμια κοινότητα, δεν είναι απλά ανηφορικός. Είναι αδιέξοδος. Ένας Γολγοθάς με σταύρωση και δίχως την ανάσταση. Γιομάτος Βαραβάδες και Καϊάφες. Ένας δρόμος μοναχικός, χωρίς τέρμα, πλήρης εμποδίων, με τους Καιάδες να χάσκουν σαν έτοιμοι από καιρό για τα επόμενα εξιλαστήρια θύματα και τις Ιφιγένειες.

Η ιδέα της παγκοσμιοποίησης και των ανοικτών συνόρων που επιβλήθηκαν ετσιθελικά από τους μεγάλους προκειμένου να προασπίσουν τα συμφέροντα και μόνον των εχόντων, των κατεχόντων και των κραταιών του πλανήτη, η συγκέντρωση του πλούτου σε ολιγότερα χρηματοκιβώτια, ήταν μόνον η αρχή.
Αυτό το “παίγνιο” λοιπόν της παγκοσμιοποίησης ήταν μόνον η αρχή ή -αν προτιμάτε- η αρχή του τέλους. Ήταν η παγίδα που είχε στήσει το κεφάλαιο στους πολιτικούς για να μπορέσει να διαφεντέψει πλήρως το καπιταλιστικό σύστημα με τις πλουτοπαραγωγικές πηγές του πλανήτη. Με ελάχιστη μνήμη μπορούμε να ανακαλέσουμε τα γεγονότα των δύο προηγούμενων δεκαετιών, με βάση τα οποία η παγκοσμιοποίηση έφερε τη γιγάντωση των επιχειρήσεων, την ελεύθερη και ανεξέλεγκτη διακίνηση προσώπων και προϊόντων, την υπερκατανάλωση, τη συγκέντρωση του πλούτου σε λιγότερα ολιγοπώλια και τέλος τους πλούσιους που έγιναν πλουσιότεροι και τους φτωχούς φτωχότεροι. Και το απαύγασμα αυτής της κατευθυνόμενης ατραπού υπήρξε το γεγονός, πως τελικώς δεν έμεινε κράτος στον κόσμο που να μην χρωστά στους οικονομικούς γίγαντες του πλανήτη και άρα να μην είναι εξαρτώμενο από το συστημικό σαράφικο των εμπόρων των πολέμων και των θανάτων!

Θέλετε αυτό τον ισχυρισμό να τον εκφράσουμε με αριθμούς; Ιδού λοιπόν: Οι 62 πλουσιότεροι άνθρωποι του πλανήτη έχουν τόσο πλούτο, όσο κατέχει ο μισός πληθυσμός της Γης (περίπου 3,5 δισεκατομμύρια ανθρώπων), ενώ τα έσοδα των πλουσίων αυξήθηκαν κατά 44% σε αντίθεση με τα έσοδα των φτωχών πολιτών που τα είδαν να μειώνονται κατά 41%!

Έτσι λοιπόν, από αυτό ακριβώς το κομβικό σημείο, το κεφάλαιο το οποίο είχε θέσει στέρεα τις βάσεις ενός άκρατου και ανεξέλεγκτου καπιταλιστικού συστήματος, έβαλε πλώρη να διοικήσει όχι μόνον οικονομικά, αλλά και πολιτικά τον πλανήτη, έτσι ώστε το οικονομικό τιμόνι να μη φύγει ποτέ από τα χέρια του. Σήμερα, η αντίληψη του μέσου πολίτη είναι πως κανένας πολιτικός ηγέτης κανενός κράτους δεν διοικεί πλέον ούτε καν τα δικά του διοικητικά όρια και πως τον πλήρη οικονομικό και πολιτικό έλεγχο έχουν στα χέρια τους οι επονομαζόμενοι σήμερα δανειστές. Οι δανειστές, οι οποίοι με έναν απλό αναγραμματισμό μετατράπηκαν σε στυγνούς δυνάστες του κόσμου τούτου και κυρίαρχοι του σύμπαντος.

Το γεγονός ότι σήμερα η ανθρωπότητα δεν διαθέτει τους πολιτικούς ηγέτες της περασμένης δεκαετίας ή εικοσαετίας, μάς φέρνει στο μυαλό το ερώτημα “ποιος έφτιαξε τελικά το αυγό; Η κότα ή το αυγό έκανε την κότα;” Το ερώτημα επομένως γιατί τόση φτώχεια σήμερα σε πολιτικούς ηγέτες, είναι πέρα και από εύλογο και μένει να απαντηθεί πειστικά.

Η διαπίστωση άρα αυτής της οικονομικής και πνευματικής φτώχειας σε επίπεδο κρατών και πολιτικών ηγετών είναι θλιβερή και η μόλις σημερινή επαλήθευση με τον μεγιστάνα του πλούτου να αναλαμβάνει τα ηνία των ΗΠΑ και του πλανήτη ολόκληρου -κακά τα ψέματα!- δείχνει και το συμβιβασμό των πολιτικών με τους μεγιστάνες του καπιταλιστικού συστήματος, αλλά και την αδυναμία των πρώτων να χτυπήσουν το χέρι στο τραπέζι της πολιτικής και να φωνάξουν προς τους δανειστές-δυνάστες:

“Κύριοι, ως εδώ! Φτάνει πια! Επιτέλους ποιος κυβερνά αυτό τον τόπο;”

9.11.2016

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.  

The article expresses the views of the author

iPorta.gr