Αγαπητοί,Αλεξ και Χρήστο,είναι πολλές οι ταινίες που δεν υπάρχουν στη λίστα μου,αλλά αγαπώ!Πολλοί οι σκηνοθέτες που θαυμάζω,ακόμα περισσότεροι οι συντελεστές ηθοποιοί…επίσης θα έβλεπα ευχαρίστως μια ταινία μόνο και μόνο για την υπέροχη μουσική της!
Θα μου πείτε,αν σ’αρέσει μόνο η μουσική από μια ταινία γιατί δεν βαζεις το cd να παίζει;Ε,άλλη μαγεία έχει συνοδεία φωτογραφίας και εικόνων…

Τώρα που το σκέφτομαι,μετανοιώνω που δεν συμπεριέλαβα στις επιλογές μου ,ας πούμε,τα “Ηλεκτρικά όνειρα”,όπου η ερωτική σχέση ανάμεσα στην τσελίστα και ένα pc με εξιτάρει(άσε τα συνοδευτικά ,μουσικά της μέρη…)καθώς και τις “ομπρέλες του Χερβούργου” του Ντεμύ ,που αποδεικνύει πως η ζωή είναι σκληρή και δεν έχει πάντα happy end,με ένα όμως ιδιαίτερο τρόπο,που σου αφηνει εκείνη τη γλυκιά μαζοχιστική αίσθηση της σκέψης:
“Αν ξαναγεννιόμουν,έτσι θα ηθελα να το ζήσω,παρά το άδοξο τέλος…”

Την ειχα πρωτοδεί ,παιδάκι,σ’ένα θερινό,το σινέ ΝΟΡΑ,στη Μιχαήλ Βόδα…δεν ξερω αν υπάρχει σήμερα…
Ακόμα έχω τη μυρωδιά του γιασεμιού από τις μάντρες του ,μπερδεμένο σύννεφο με μια Ντενέβ να δίνει το πιο ρομαντικό φιλί αποχωρισμού κάτω από μια ομπρέλα…Μάλιστα κάθε φορά που ακούω τη Μποφίλιου στις “ομπρέλες του Ντεμύ”,αναπολώ εκείνη τη μαγεία !!

Όμως,τι να κάνουμε;Ο περιορισμός του 33…

Ασε,που(το είπα και στη Τζίνα)πρωτο-πρώτο θα έβαζα το 9/12 βδομάδες,αλλά φοβήθηκα τα σχολιά σου ,Χρήστο…
ΜΗΝ ΤΟΛΜΗΣΕΙΣ!!!

Αγαπητή κ.Νούσα-και κ.Μαγγούτα που είχατε την ιδέα-
θα έχουν πολύ ενδιαφέρον οι επιλογές όσων συμμετάσχουν.
Παρά το γεγονός ότι συμπεριλάβατε εξαιρετικές ταινίες,
συμπέσαμε μόνο σε δύο.
ΚΑΖΑΜΠΛΑΝΚΑ και ΠΡΩΤΑΡΗΣ.
Αυτή πιστεύω ότι είναι και η μαγεία του κινηματογράφου.
Πώς ”περνάει” η δημιουργία στα μάτια του θεατή.
π.χ.Μου έκανε ένα κλικ παραπάνω το ΣΤΕΛΛΑ,
από το ΠΟΤΕ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ ή
στη θέση του ΑΡΩΜΑ ΓΥΝΑΙΚΑΣ θα επέλεγα
το Ο ΕΡΑΣΤΗΣ ΤΗΣ ΚΟΜΜΩΤΡΙΑΣ του Λεκόντ με τον έξοχο
Ζαν Ροσφόρ που εξέφραζε τα συναισθήματά του χορεύοντας.