Η τακτική της συνθηματολογίας είναι αποτελεσματική. Τα κόμματα που έγιναν εξουσία, αλλά και συγκλονιστικές ιστορικές στιγμές χρησιμοποίησαν φράσεις, συνθήματα, ουσιαστικά που δεν χρειάζονταν ερμηνεία ή εξήγηση, καθώς είχαν τεράστιο ειδικό βάρος. Η εξέγερση του Πολυτεχνείου με το «Ψωμί, Παιδεία, Ελευθερία», η δικτατορία του Παπαδόπουλου με το «Πατρίς, θρησκεία, Οικογένεια», το «ΑΕΡΑ» του έπους του 1940, το «Αδέρφια μου, αλήτες πουλιά» του Βοσκόπουλου, μένουν στην μνήμη και στη συνείδηση άκριτα ως κάτι συμβολικό και δυναμικό. Αποκτά αυτομάτως αξία και μόνο η προφορά της λέξης. Χωρίς να αξιολογηθεί. Και, προσέξτε, απέχει ο ρηματικός λόγος. Πάντα!

Αν, λοιπόν, ο Σταύρος Θεοδωράκης επιλέξει την τακτική της συνθηματολογίας, θα είναι μια από τα ίδια. Ακόμα ένας πολιτικός συνδυασμός που πατώντας στην πεπατημένη διεκδικεί να σώσει την χώρα. Ο Σταύρος δεν χρησιμοποιεί την τακτική της συνθηματολογίας, αλλά το χιούμορ του, που βοηθά στο να ρίχνουμε λοξές ματιές στα θέματα που απασχολούν. Και όσο κι αν καταλαβαίνω την τακτική της συνθηματολογίας, άλλο τόσο καταλαβαίνω και την τακτική της συκοφαντίας. Αλλά τίποτα από αυτά δεν δικαιολογώ. Το μόνο όπλο των γλυκερών, ψευτοϊδεολόγων, ανάξιων συναισθηματικά, μίζερων και γκρινιάρηδων είναι η συκοφαντία. Παραθέτω αυτό που διάβασα ως σχόλιο σε ανάρτηση γνωστού δημοσιογράφου: « αυτον τον βαλτο σαλταδωρο πρεπει να τον ξεβρακωσουμε ! για να μαθουν αυτοι που τον ακολουθουν τι κουμασι ειναι!!! αμ! ο υιος κυρκος ! αλλος επανατατης ευρωπαιος κι αυτος!!!». Η αφορμή για το παραπάνω σχόλιο ήταν η ανάρτηση στο fb γνωστού δημοσιογράφου σχετικά με την δήλωση του Σταύρου για το Πολυτεχνείο: «Τί μπορεί να θυμάται τώρα τό…Ποταμακι από τό Πολυτεχνείο γιά νάχει κι άποψη; Τότε δέν ήταν κάν ωάριο κι η Αγία Βαρβαρα δεν ήταν κάν στο..Σχέδιο Πόλης!! Σε λίγο θάχει κι άποψη γιά τήν..Πολιορκία τού Μεσολογγίου..Μη χέσω!».

Όσο κουράζει τον κόσμο η συνθηματολογία και η διατήρηση του παλαιοκομματισμού, άλλο τόσο κουράζει και η δηλητηριώδης, συκοφαντική τακτική που στηρίζεται στον αφρό. Είναι τουλάχιστον άστοχο -για να μην πω θλιβερή κατάντια, όταν βγαίνει από την γραφή παλιού δημοσιογράφου- να υποστηρίζεις κάτι ειρωνευόμενος την καταγωγή ενός επικεφαλής πολιτικής κίνησης και την ύπαρξή του ως ..ωάριο. Είναι χυδαίο. Όπως χυδαίος είναι και ο τρόπος που απαντούν όσοι συμμερίζονται απόψεις σαν του εν λόγω δημοσιογράφου. Ξεβρακώστε λοιπόν το… ωάριο από την Αγία Βαρβάρα. Κάντε το στόχο ζωής. Mα, αλήθεια πιστεύετε ότι με τέτοιες συμπεριφορές βοηθιέται η χώρα;

Όσοι έχουν γαλουχηθεί από την Πολιτική της παλιάς σχολής, φοβούνται το νέο και το απρόβλεπτα έξυπνο. Όταν πετάς στα μούτρα (όπως έκανε ο Σταύρος) ότι το Πολυτεχνείο δεν θα υπήρχε, αν υπήρχαν τα κόμματα στα πανεπιστήμια, τα οποία θα προσπαθούσαν να επικαρπωθούν προς όφελός τους οποιαδήποτε ριζοσπαστική ενέργεια, λες το αυτονόητο, αλλά γεννάς εχθρούς. Όσοι δεν θέλουν να ακούσουν το αυτονόητο, το διαστρεβλώνουν για να το φορέσουν ως ένδυμα σε όποιον πολεμούν.

Κοντολογίς: αυτό που λείπει κατάφωρα σήμερα από την Πολιτική είναι οι πολιτικοί με χιούμορ και σεβασμό στην υπόσταση του άλλου. Λείπει η λοξή ματιά στα προβλήματα. Η φρεσκαδούρα στην άποψη. Ο σεβασμός στα ιστορικά γεγονότα και στην αλήθεια χωρίς εξυπνακισμούς και εγωπάθειες. Η ατζέντα του Ποταμιού πρέπει να εμπλουτιστεί με ιδέες που πατούν στη γη, που είναι εφαρμόσιμες και ρεαλιστικές. Υπόσχονται αυτό που μπορεί να γίνει. Όχι αυτό που θέλει να ακούσει ο κόσμος για να ευφρανθεί η καρδούλα του. Η εποχή των υποσχέσεων τύπου «λεφτά υπάρχουν» ή κατά Μαυρογιαλούρου ευαγγελίου «-θα σας κάνω και σχολεία, – μα δεν έχουμε παιδιά, – θα σας κάνω και παιδιά» έχει περάσει ανεπιστρεπτί για τους περισσότερους, όπως θέλω να πιστεύω. Δεν υπάρχουν στην Πολιτική του Ποταμιού. Και το συγκινητικότερο όλων είναι ότι ο Σταύρος αγαπάει τον νέο κόσμο. Πιο πολύ από σένα και από μένα, από την γιαγιά και τον παππού, αγαπάει τη νεολαία. Αυτό είναι εγγύηση. Γιατί οι άνθρωποι εκπαιδεύονται, όταν είναι νέοι, οι νοοτροπίες τους όμως ποτέ.

Σημείωση: προς άρσιν παρεξηγήσεων παραθέτουμε την  δήλωση του Σταύρου Θεοδωράκη αυτολεξεί σχετικά με  το Πολυτεχνείο: “Το είπα και θα το ξαναπώ, εάν το ’73 ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ, το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ στο Πολυτεχνείο, το Πολυτεχνείο δεν θα γινόταν. Πρώτον γιατί δεν θα συμφωνούσαν στην ημερομηνία και δεύτερον γιατί δεν θα ήλεγχαν τους φοιτητές. Στα παλιά κόμματα τους ενδιαφέρει να ελέγχουν το φοιτητικό κίνημα, να ελέγχουν τα κινήματα, και δεν θα δεχόντουσαν μια ανεξάρτητη, ανεξέλεγκτη εξέγερση.” Σταύρος Θεοδωράκης.

Τζίνα Δαβιλά