Τρίτη και φαρμακερή ψηφοφορία για Πρόεδρο αύριο. Τα πολιτικά παρασκήνια έχουν πάρει φωτιά προκειμένου τα ενδιαφερόμενα κόμματα να πετύχουν τον μαγικό αριθμό 180. Όλα καλά και σύμφωνα με τον νόμο μα εγώ έχω μείνει να ξύνω το κεφάλι μου και να μην βγάζω άκρη.

Αναρωτιέμαι δηλαδή πώς και γιατί ένας βουλευτής -άνθρωπος υποτίθεται τουλάχιστον μέσης ευφυίας και, πάλι υποτίθεται, γνώστης λόγω της ιδιότητάς του της κατάστασης της χώρας από κάθε άποψη – πώς λοιπόν ο κύριος ή η κυρία βουλευτής μπορεί να αλλάξει γνώμη στις λίγες μέρες ανάμεσα σε δυο ψηφοφορίες; Ιδιαίτερα όσοι δήλωσαν κατηγορηματικά πως “Εγώ δεν αλλάζω. Ό,τι ψήφισα στην πρώτη θα ψηφίσω και στην τρίτη”.

Χρησιμοποιώ όση λογική έμαθα στο Γυμνάσιο -ναί, ναι είχαμε μάθημα Λογικής- και σκέφτομαι τι μπορεί άραγε να συμβαίνει:

α. Ο/η βουλευτής δεν είχε ιδέα για την σημασία της ψηφοφορίας, για το τι διακυβεύεται, για τις πιθανές επιπτώσεις, καλές ή κακές, πάνω στην μελλοντική πορεία της χώρας. Αφού όμως διάβασε τις εφημερίδες που αναλύουν η καθεμιά απο την δικιά της σκοπιά το θέμα, αφού ίσως το κουβέντιασε και με το έτερον ήμισυ ή και με τον περιπτερά της γειτονιάς κοίταξε τον εαυτό του στον καθρέφτη και είπε “Κύριε Βουλευτή, έκανες λάθος!. Οφείλεις να επανορθώσεις”.

β. Ο/η βουλευτής θέλησε να το διασκεδάσει. Θεωρώντας πως η ζωή μας είναι “πεζή και βασανισμένη”, που τραγουδούσε ο Μπιθικώτσης, αποφάσισε ότι χρειαζόμαστε κάτι να μας ξυπνήσει, κάτι για να ανάψουν τα αίματα, να ‘χουμε θέμα κουβέντας στον καφενέ, να γίνει και λίγο ταβατούρι και σαματάς. Αφού λοιπόν τα πέτυχε αυτά με την πρώτη ψήφο του, στην επόμενη ψηφοφορία επέλεξε να ψηφίσει ανάποδα αποκαθιστώντας την τάξη.

γ. Στην διάρκεια των ημερών που μεσολάβησαν ανάμεσα σε δυο ψηφοφορίες ο/η βουλευτής στριμώχτηκε στην γωνία απο συναδέλφους και στελέχη των κομμάτων που επιδιώκουν τον μαγικό αριθμό 180. Εκεί, στην γωνία, τον έβαλαν μπροστά στην σκληρή πραγματικότητα που δεν είναι άλλη απο το ρητό του Ε. Αβέρωφ, πως όποιον φύγει απο το μαντρί τον τρώνε οι λύκοι. Ότι δηλαδή, ανεξάρτητος καθώς είναι ο/η βουλευτής, πολιτικά άστεγος δηλαδή, μοιραία δεν θα είναι υποψήφιος στις επόμενες εκλογές. Πάνε δηλαδή τα μεγαλεία και τα προνόμια. Παράλληλα, είναι πολύ πιθανόν να έπεσαν και άλλα “επιχειρήματα” στο τραπέζι. Υποσχέσεις δηλαδή για οφίκια και αξιώματα, πως απο εδώ κι εμπρός δεν θα είναι ένας ταπεινός βουλευτάκος, μα ο/η Γ.Γ. του Υπουργείου, ας πούμε.

δ. Υπάρχει και μια άλλη περίπτωση. Πως δηλαδή μεγάλα χρηματικά ποσά άλλαξαν χέρια και πως η ψήφος του/της βουλευτή εξαγοράστηκε. Έτσι απλά. Είναι μια θεωρητική πιθανότητα που με κανέναν τρόπο δεν την πιστεύω -αν και “χωρίς φωτιά δεν υπάρχει καπνός”. Πώς;

Το τι από τα παραπάνω συνέβει μπορεί να διαφέρει από βουλευτή σε βουλευτή. Αν δηλαδή κάποιος δεν είναι άξιος να είναι βουλευτής, αφού δεν κατάλαβε από την πρώτη στιγμή την σοβαρότητα της κατάστασης (περίπτωση α.), αν είναι κάποιος που γελοιοποιεί τους θεσμούς της Δημοκρατίας (περίπτωση β.), ή αν είναι πουλημένος (περιπτώσεις γ. και δ.). Μπορεί να είναι και συνδυασμός κάποιων απο αυτά.

Μέχρι εκεί φτάνει το μυαλό μου με την λογική που έμαθα στο Γυμνάσιο. Εάν βλέπετε πως μπορεί να ισχύουν κάποιες άλλες πιθανότητες παρακαλώ σχολιάστε και ευχαρίστως, αν πεισθώ, θα αναθεωρήσω τις σκέψεις μου.

ΣΗΜΕΙΩΣΗ. Όλα τα παραπάνω δεν αφορούν στον φαιδρό κύριο βουλευτή Παναγιώτη Μελά. Αυτός ξεκαθάρισε πως για λόγους που δεν μας αφορούν εκπληρούσε το 20% των εξαγγελιών του όταν ψήφισε “παρών”. Το υπόλοιπο 80% θα το εκπληρώσει ψηφίζοντας “Δήμα”. Ντόμπρα, σταράτα, και τίμια.

Βαγγέλης Παυλίδης

η ιστοσελίδα του