Βαγγέλης Παυλίδης

Ας πάμε για λίγο στον τόπο της φαντασίας, επιστημονικής ή όχι. Σκέφτομαι μερικές φορές πως σε κάποιον άλλο τόπο, σε κάποιαν άλλη ίσως εποχή του μέλλοντος, η ΔΕΗ θα μπορούσε να θεωρείται ως κάποιος απο τους θεούς ή ακόμα και Ο θεός: είναι αόρατη, πέρα απο εκεί που φτανει το ανθρώπινο χέρι, πανταχού παρούσα και παντοδύναμη αφού μπορεί να μας παρέχει ή και να μας αφαιρεί με το “έτσι θέλω” την ενέργεια εκείνη την τόσο απαραίτητη που καθορίζει σε πολύ μεγάλο βαθμό όχι απλά και μόνο την ποιότητα αλλά κι αυτήν την ίδια πολλές φορές την ζωή μας. Όλα αυτά μπορεί και τα κάνει όποτε και όπως θέλει, ανεξέλεγκτα, χωρίς να δείνει λογαριασμό και εξηγήσεις σε κανένα, χωρίς να μπορεί κανείς να ζητήσει τον λόγο, να διαμαρτυρηθεί, να βρει άκρη. Ηταν θέλημα θεού, θα σου πουν.

Σήμερα (χθές) το πρωϊ, για πολλοστή φορά, ο θεός ΔΕΗ μας έκοψε την ζωτική ενέργεια που λέγαμε παραπάνω. Έτσι ξαφνικά, χωρίς προειδοποίηση, για τέσσερεις “μόνο” ώρες την φορά αυτήν, στον πιο ενεργό, τον πιο δραστήριο χρόνο της ημέρας μας. Χωρίς να σκεφτεί τους επαγγελματίες που την έχουν ανάγκη, τους Η/Υ και άλλες ηλεκτρονικές συσκευές που μπορεί να καταστραφούν ή εκείνο το πολύ σημαντικό e-mail που θα έκλεινε μια μεγάλη δουλειά και που δεν έφυγε ποτέ στην ώρα του, τα ψυγεία και τους καταψύκτες, τους ασθενείς που η ζωή τους κρέμεται απο κάποιο μηχάνημα. Χωρίς την ανάγκη, την υποχρέωση θα έλεγα, να γίνει έγκαιρα μια προειδοποίηση εφόσον η διακοπή ήταν προγραμματισμένη, χωρίς κάποια εκ των υστέρων εξήγηση και μια συγγνώμη αν ήταν βλάβη- μια βλάβη όμως που συμβαίνει τόσο συχνα ωστε να έχει γίνει πια κανόνας. Ήταν θέλημα θεού κι ο θεός δεν δίνει εξηγήσεις, εξ ου και οι βουλές του είναι άγνωστες κατά το κοινώς λεγόμενο.

Για να πούμε και του στραβού το δίκιο πότε πότε ο θεός ΔΕΗ δημοσιεύει τις προγραμματισμένες διακοπές που πρόκειται να γίνουν. Ανακοινώσεις όμως που είναι τελείως ανεπαρκείς αφού προϋποθέτουν πως κάποιος διαβάζει εφημερίδα. Ας σημειωθεί λοιπόν εδώ πως στην Νότια Ρόδο δεν φτάνουν οι εφημερίδες, ούτε καν οι τοπικές. Δείγμα βέβαια της απαξίωσης της περιφέρειας, του υδροκεφαλισμού και της υπεροψίας του κέντρου. Ακόμα όμως κι αν είχαμε εφημερίδες, ποιός και πού θα τις διάβαζε, θεέ μου; Ο αγρότης που είναι στο χωράφι όλη μέρα, η γιαγιά που έβγαλε δεν έβγαλε το δημοτικό, ο μικροεπαγγελματίας που αγωνίζεται δώδεκα και δεκαέξη ώρες την ημέρα για να κρατήσει το μαγαζάκι του ανοιχτό; Για την Νότια Ρόδο μιλάω.

Τρόποι να ενημερωθεί ο κόσμος υπάρχουν: το κάθε χωριό έχει πίνακα ανακοινώσεων. Ανακοινώσεις μπορεί να μπουν και σε άλλα εμφανή σημεία, στο καφενείο, στην εκκλησία, στην στάση του λεωφορείου κλπ. κλπ. Αυτά όμως προϋποθέτουν πως ο θεός ΔΕΗ έχει συναίσθηση των ευθυνών του και πως ενδιαφέρεται για τον άνθρωπο.

Το σκίτσο το έκανα πριν χρόνια καθώς έβλεπα τα αμέτρητα μαύρα παλούκια που φυτεύει όπου του κατέβει κι όπου τον βολεύει ο θεός ΔΕΗ, χωρίς την ελάχιστη προσπάθεια να ελαχιστοποιήσει την καταστροφή του πανέμορφου περιβάλλοντος του άμοιρου νησιού μας. Ναι, θεέ ΔΕΗ, περιβάλλον δεν είναι μόνο το δέντρο ή η θάλασσα. Υπάρχει κι αυτό που λέγεται αισθητική ρύπανση και σ‘ αυτό είσαι πρωταγωνιστής. Κάνοντας το σκίτσο σκέφτηκα πως έτσι ίσως θα γινόταν λίγο πιο ενδιαφέρουσα η θέα. Κι ύστερα, ονειροπαρμένος εγώ, σκέφτηκα πως με τόσες χιλιάδες κατάρτια και πανιά, ίσως να ξεκολλούσε κάποια στιγμή η Νότια Ρόδος και σαν ένα τεράστιο καταπράσινο καράβι να ξεκινούσε για ένα ταξείδι χωρίς τέλος, χωρίς συγκεκριμένο προορισμό, χωρίς θεό.

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.  

The article expresses the views of the author

iPorta.gr