Δεν έχω αμφιβολίες πως όσοι δηλώνουν αντιρατσιστές, αντιδραστικοί, αντισυστημικοί και όλα τα αντι-, είναι μόνο αντι- και τίποτα παραπάνω. Αυτό επιβεβαιώθηκε τις τελευταίες ημέρες και τις, πράγματι, πολυάριθμες υποψηφιότητες των πολιτών σε αυτοδιοικητικό επίπεδο, όπου η φωτογραφία κυκλοφόρησε αντιδραστικά στην μεγάλη συμμετοχή. Και σίγουρα δεν φταίει η … κουτσή Μαρία, αλλά η φαιδρή νομοθεσία, η οποία στο λόγο των πολιτισμένων πολιτών, εντός ή εκτός αυτοδιοικητικών συνδυασμών, γίνεται κούτσαβλος, στραβούλιακας και μπετόβλακας. Απ’όλα διαθέτει ο «πολιτισμός». Επιτρέπει ακόμα και τα γιαουρτώματα, όπως αυτό που γράφτηκε από υποψήφια περιφερειακή σύμβουλο του Ν. Αιγαίου. Πόσος πολιτισμός τάχα κρύβεται σε τούτη την κοινωνία; Η Ελλάδα βρίθει συγγραφέων, προέδρων και κουλτουριάρηδων, που αν τους χαρακτηρίσεις παλίμψηστο και ξύσεις την πάνω – πάνω επιφάνεια, θα βρεις από κάτω μόνο κενό γράμμα. Είπαμε… τα άδεια βαρέλια κάνουν θόρυβο.

Αυτό που λείπει από τις εκλογές είναι ο διακαής πόθος για να διατηρηθεί ή να υπάρξει καλλιέργεια πάσης φύσης . Από τα ραδίκια μέχρι το μυαλό. Από την θάλασσα μέχρι την ψυχή. Αυτό που σπέρνουμε είναι διχόνοια, συκοφαντία, ψέμα και γκρίνια. Αλλάξαμε και τούτη τη φορά τις λέξεις και τις φέραμε στα μέτρα μας. Λέμε «αυτό για το καλό της ομάδας» και με την πρώτη ευκαιρία βρίσκουμε τρόπο ύπουλο για να καταστρέψουμε την ομάδα. Ο συκοφάντης και ο στενόμυαλος, ο εξουσιομανής και άξεστος βγήκαν στο προσκήνιο από το παρασκήνιο. Αντί να είναι στο φως όλοι όσοι κάνουν έργο σημαντικό, επειδή δεν πουλάει, τους κρατάμε στο παρασκήνιο. Και μετά μου λες για εκλογές.

Ναι, τούτες είναι ίσως οι σοβαρότερες από κάθε άλλη φορά. Ο κόσμος φαίνεται να αλλάζει, θυμώνει, ευελπιστεί και απελπίζεται ταυτόχρονα. Αλλά μπορεί ακόμα να σκέπτεται αν δεν έχει φορέσει παρωπίδες. Είμαι πεπεισμένη πως όλοι θα ήταν απείρως πιο ικανοποιημένοι, αν αντί για πέντε- έξι διαφορετικούς ή και παρόμοιους συνδυασμούς, έπρεπε να επιλέξουν μόνο πρόσωπα από έναν ενιαίο. Ναι, αυτό θα ήθελα να δω ως πρωτοποριακή κίνηση στο Ν. Αιγαίο. Διακόσια άτομα στην Περιφέρεια και 500, για τον δήμο, όλα υποψήφια, να εκπροσωπούνται από μία παράταξη, με έναν επικεφαλής και να κάνουν παιχνίδι οι ψηφοφόροι. Αλλά ποιος θα κομματιάσει τον εγωισμό και την αρχομανία του; Διπλή η όψη του νομίσματος. Από την μια εκείνος που λέει «έχω κάνει έργο και θέλω να το συνεχίσω» και από την άλλη ο άπειρος που έχει το απωθημένο της εξουσίας.

Έτσι, η φαιδρή νομοθεσία που θέλει δεκάδες περιφερειακούς και εκατοντάδες δημοτικούς συμβούλους, ανοίγει την πόρτα για την αθρόα συμμετοχή πολιτών στα ψηφοδέλτια. Την επιβάλλει για την ακρίβεια. Και ανοίγει και την άλλη πόρτα, της φαρμακερής γλώσσας, για να χαρακτηρίσει κουτσή Μαρία την συμμετοχή των υποψηφίων. Θυμάμαι ως πιτσιρίκι τις φράσεις «κουτσή Μαρία, γυαλαμπούκας, στραβούλιακας, πατομπούκαλος, κούτσαβλος, σπυριάρης, αυτιάς» να χαρακτηρίζουν ανθρώπους που είχαν μια ιδιαιτερότητα στην εμφάνισή τους. Και αναρωτιέμαι: αν και σήμερα κουβαλάμε αυτά τα φραστικά στερεότυπα, μπορούμε να μιλάμε για πνευματικές, ψυχικές, εγκεφαλικές, άρα κοινωνικές ανατροπές; Όταν τη γλώσσα μας έχουν τόσο πολύ δυναμιτίσει αυτές οι αθώες (;) φράσεις, δικαιούμαστε να μιλάμε εξέλιξη; Η ιστορία λέει πως η σκέψη μας, η ψυχή μας, το ποιόν μας καταγράφεται στο λόγο μας. Αν αυτό ισχύει έστω και λίγο, τότε ο δρόμος για την αλλαγή δεν είναι καν σχεδιασμένος. Πόσω μάλλον περπατήσιμος.

Τζίνα Δαβιλά