Ξέρετε ποιος είναι. Αυτός που προσκολλάται σε κάποιον και του κάνει τα θελήματα γιατί προσπαθεί να κερδίσει κάτι από αυτόν. Κοινωνική καταξίωση, χρήματα, μούρη στις φωτογραφίες. Οι πιο ευγενικοί τον αποκαλούν πιο σικ ως «το δεξί χέρι». Οι περπατημένοι που δεν μασάνε τα λόγια τους, τον αποκαλούν κολαούζο και αυτομάτως τον κατατάσσουν στα σκουπίδια. Πώς αλλιώς να αντιμετωπίσεις τον αποτυχημένο που γίνεται βδέλλα στον επιτυχημένο για να κλέψει λίγη αίγλη και να δανειστεί επιτυχία; Την κλεμμένη επιτυχία.

Ε, τέτοιους τώρα πια που βλέπω από πιο κοντά την Πολιτική και τους πολιτικούς της, συναντώ συχνά. Νόμιζα πως το είδος είχε εκλείψει, αλλά ματαιοπόνησα, καθώς ξέχασα πως οι αποτυχημένοι πάντα θα υπάρχουν και πάντα θα προσπαθούν να παραστήσουν τους επιτυχημένους. Δεν είναι κακό να χάνεις ή να αποτυχαίνεις, είναι μέρος της ζωής. Το κακό είναι να ακολουθείς πάντα την αποτυχία, να την βαπτίζεις γκαντεμιά που πάντα οι άλλοι προκάλεσαν και με όρους κωλοπαιδισμού να επιχειρείς την επιβίωση. Θα μου πεις ποιος φταίει; Ο κολαούζος ή αυτός που τον αποδέχεται δίπλα του; Μμμμ … μάλλον όμοιος ομοίω αεί πελάζει, δηλαδή, ο όμοιος όμοιό του συναναστρέφεται. Αλλά εν προκειμένω ο ένας είναι φαινομενικά ο επιτυχημένος που δέχεται τους κολαούζους και ο άλλος είναι ο ίδιος κολλιτσίδα.

Στο δια ταύτα: τέτοιους θα συναντάς ισόβια. Είναι οι αυλικοί του συστήματος που το ίδιο το σύστημα τους φτύνει σαν μίασμα, όταν τελειώσει η θητεία τους. Του κώλου θητεία δηλαδή γιατί , αν φτάσεις στο σημείο να θεωρείς ότι κάνεις κάτι χρήσιμο, όντας προσκολλώμενος κάποιου… το ‘χεις χαμένο το παιχνίδι. Στην πραγματικότητα είσαι καμένο χαρτί. Κι ας ποζάρεις χαμογελαστός δίπλα στους επιτυχημένους, κι ας μπαίνεις στα αεροπλάνα για να συνοδεύσεις στα επαγγελματικά ταξίδια τους επιτυχημένους, κι ας βάζεις τρικλοποδιές σε όποιον πιστεύεις πως είναι απειλή για σένα. Μην χαλιέσαι! Δεν είναι δα και πολλοί αυτοί που θα ζηλέψουν την θέση σου. Αναλώσιμο υπηρετικό προσωπικό είσαι και μάλιστα ξεπουλημένο. Γιατί οι υπηρέτες έχουν το θάρρος και την εντιμότητα της εργασίας τους. Προσφέρουν και αμείβονται. Εσύ γλείφεις κατουρημένες ποδιές για να παριστάνεις τον παράγοντα, πάντα πίσω από το προσωπείο του εθελοντισμού, αλλά πάντα υπόγεια και δόλια, κερδίζεις οικονομικά. Σαν τις κρυφο – πουτάνες πολυτελείας! Ο καθένας, χρυσό μου, το παλεύει όπως ξέρει και μπορεί. Και εσύ καταφέρνεις θεσπέσια να εξευτελίζεις ακόμα και το αρχαιότερο επάγγελμα. Γιατί τις πόρνες στο κορμί τις αγαπώ και τις θαυμάζω κάπου-κάπου. Για αυτές υπάρχει και συγχώρεση και σωτηρία και παράδεισος. Για τις πορνόψυχες, ποτέ!

Τζίνα Δαβιλά