Ο Γιώργος Χρυσοστόμου κέρδισε το βραβείο Δημήτρης Χορν, για την συμμετοχή του στο «Mistero Buffo» του Ντάριο Φο, σε σκηνοθεσία Θωμά Μοσχόπουλου , που ανέβηκε για δύο σεζόν στο «Θησείον, Ένα θέατρο για τις Τέχνες». Είναι ο 14ος ηθοποιός που λαμβάνει τον σταυρό του Δημήτρη Χορν. Φέτος Ο Γιώργος συμμετέχει με τον Θωμά Μοσχόπουλο στην παράσταση “Ρινόκερος” του Ιονέσκο. Η Πόρτα ήταν στην συγκεκριμένη παράσταση χορηγός επικοινωνίας, όμως η χαρά μας δεν είναι αυτή. Είναι ότι στον Γιώργο πριν από αρκετά χρόνια είδαμε, την ιδιαιτερότητα του καλλιτέχνη τόσο ως καλλιτέχνη, όσο και ως ανθρώπου. Μεταφέρω μέρος της  συζήτησης που είχαμε πριν από 4 χρόνια περίπου. Αυτό που με εντυπωσίασε στο Γιώργο όταν τον πρωτογνώρισα δεν ήταν το γεγονός ότι είναι «ωραίος και μοιραίος», αλλά το ότι διαπίστωσα ότι έχω να κάνω μ’ έναν έξυπνο άνθρωπο, με κοφτερό μυαλό, που ξέρει να χιουμορίζει χωρίς να γελοιοποιείται. Διέκρινα, επίσης, άψογο επαγγελματισμό.

Με εντυπωσίασε, επίσης, η στάση του απέναντι στα πράγματα, που την ορίζει βάσει της ηθικής του, την οποία δεν ξεπουλά, πράγμα σπάνιο και για ένα νέο άνδρα και μάλιστα καλλιτέχνη. Μιλάει πολύ χωρίς να φλυαρεί, που σημαίνει ότι δεν έχει να κρύψει κάτι που θα χαλούσε την εικόνα του. Έχει συγκροτημένο λόγο, που σημαίνει και συγκροτημένη σκέψη. Διέκρινα αμεσότητα, οξυδέρκεια, ζεστασιά και μια μελαγχολία στα μάτια που φανερώνει άνθρωπο με ευαισθησίες. Με μια φράση: το Γιώργο τον συμπαθούσα. Όταν το γνώρισα, τον εκτίμησα βαθιά.

Σε ποιες δουλειές απαντά αρνητικά:

«Δεν μπορώ να πω σε ποιες συγκεκριμένες είπα ‘όχι’. Για να είμαι ειλικρινής, λέω ‘όχι’ επειδή μπορώ να πω ‘όχι’, γιατί η κατάσταση μου το επιτρέπει. Αν είχα οικογένεια θα έριχνα λίγο τα στάνταρντ μου. Υπάρχουν βέβαια και δουλειές που δεν τις αγγίζω καν. Από την άλλη έχω αποφασίσει για τον εαυτό μου ότι δε θα ήθελα να παίξω σε κάποιου συγκεκριμένου τύπου σήριαλ. Προτιμώ να μην κάνω τίποτα, όπως μπορεί να γίνει και του χρόνου. Έχω δυο προτάσεις. Η μια που μου αρέσει, μπορεί να μην γίνει, αλλά η άλλη που δε μου αρέσει, θα γίνει σίγουρά. Προτιμώ, λοιπόν, να μην κάνω τίποτα, αν δεν είναι αυτό που θέλω».

Σκοπεύει να δημιουργήσει σύντομα οικογένεια;:

«Οχι δεν είναι στα άμεσα σχέδιά μου».

Ο Γιώργος και οι γυναίκες:

«Δε θα έλεγα ότι ασχολούνται πολύ οι γυναίκες μαζί μου. Μπορεί να υπάρχει κόσμος που ασχολείται στο διαδίκτυο και όλα αυτά τα μέσα, αλλά δε θα έλεγα ότι με περιτριγυρίζει. Δεν προχωρώ στο δρόμο δηλαδή και λιποθυμάει κόσμος. Κάποια φίλη μου μού λέει ότι είμαι και λίγο φοβιστικός, δεν έρχεται κάποιος εύκολα να μου μιλήσει. Από την άλλη είμαι και άνθρωπος χαμηλών τόνων. Υπάρχουν συνάδελφοι, πάντως, που έχουν περάσει πολύ πιο δύσκολα σε αυτό τον τομέα».

Τι τον ενοχλεί σε μια γυναίκα:

«Το να υποθέτει, που συνδέεται με το να παρανοεί, που συνδέεται με το να προβάλει επάνω μου ό,τι ακριβώς υπέθεσε ή παρανόησε για να φύγει από πάνω της. Αυτό είναι κάτι που το σιχαίνομαι και με εκνευρίζει πολύ σε μια γυναίκα. Δηλαδή, αντί να πει ότι αισθάνεται κόμπλεξ ή να παραδεχτεί ότι είναι κομπλεξική με κάτι λέει: «μα πόσο κομπλεξικός είσαι…». Αυτό μου είναι απωθητικό. Στις σχέσεις μου μέχρι στιγμής δεν το έχω ζήσει πολύ έντονα. Σε γενικότερα πλαίσια δε μου αρέσει το ψέμα και τα λοιπά κλασσικά».

Τι τον ενοχλεί στη Ρόδο:

«Άνοιξες μεγάλο σασκούς. Με ενοχλεί η καταστροφή της Παλιάς Πόλης. Δε μου αρέσει αυτό που έγινε η Παλιά Πόλη, δηλαδή ένα Φαληράκι με παλιές πέτρες. Θυμώνω. Πέρα από 2-3 μπαρ και εστιατόρια που έχουν άποψη και που προσέχουν έχοντας φροντίσει να διατηρούν κάποια στοιχεία, όλο το άλλο πραγματικά το απεχθάνομαι. Δεν μπορώ να διανοηθώ αυτό που συμβαίνει. Ζώντας στην Αθήνα έχει ανοίξει η άποψή μου για την απόσταση. Αυτό που κάνει ο Ρόδιος να παίρνει το αυτοκίνητό του από το Μαντράκι μέχρι το σπίτι του, που είναι στην πόλη, μου φαίνεται αδιανόητο. Το να μπαίνουν όλοι, όμως, μέσα στην Παλιά Πόλη με τα αυτοκίνητα, πραγματικά με θυμώνει. Απορώ, γιατί δε μας πάνε στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο γι’ αυτό. Απορώ, γιατί το αφήνει αυτό η Ρόδος και δεν κάνει τίποτα και το αφήνει και λειτουργεί έτσι. Όχι μόνο το καλοκαίρι, αλλά ούτε και το χειμώνα δεν πρέπει να μπαίνουν αυτοκίνητα στην παλιά Πόλη. Πάρκαρε, ρε φίλε, έξω από τα τείχη το αυτοκίνητό σου και περπάτα. Είναι και ρομαντικά στην τελική. Θίγεται η πόλη σου με αυτό τον τρόπο, δεν το καταλαβαίνεις;

Η Ρόδος έχει τη δύναμη και είναι το ομορφότερο μέρος στον κόσμο. Είναι η ομορφότερη πόλη της Ευρώπης. Το κακό με τους Ροδίους – και βάζω και τον εαυτό μου μέσα – είναι ότι θεωρεί την πόλη του δεδομένη γι’αυτό και την καταστρέφει. Πληρώνει ένα κάρο λεφτά για να πάει στην τάδε μεσαιωνική πόλη της τάδε Ευρωπαϊκής χώρας και δεν ξέρει ότι, όταν έρχεται κάποιος στη Ρόδο, παθαίνει σοκ από την ομορφιά που βλέπει! Είναι κρίμα να καταστρέφεται ένα πανέμορφο τοπίο. Γνωρίζω, επίσης, από το παρελθόν, ότι οι Ρόδιοι δε θέλουν να πάει ο τόπος τους μπροστά, γιατί τους ενδιαφέρει να βγάλουν ένα εξάμηνο λεφτά και μετά αδιαφορούν για το τι θα γίνει. Κάνουν κάτι πρόχειρο, βγάζουν ό,τι είναι να βγάλουν για ένα εξάμηνο και αυτό είναι όλο. Ήθελε ο Άντονι Κουήν να κάνει φεστιβάλ κινηματογράφου και δεν ήθελαν οι Ρόδιοι, ήθελαν να παίξουν οι Pink Floyd στη Φιλέρημο και δεν ήθελαν οι Ρόδιοι. Τους έδωσε ο Θεός ένα δώρο και αυτοί του έλεγαν «δε μου αρέσει, φέρε μου λεφτά»! Ενώ τα λεφτά μπορούν να βγουν με μια στρατηγική και με μακροπρόθεσμα σχέδια. Υπάρχει πολύς κόσμος που έχει πάρα πολύ ωραίο γούστο στη Ρόδο και υπάρχει και πάρα πολύς κόσμος που είναι εντελώς κακόγουστος. Το Φαληράκι δεν το σχολιάζω, η γνώμη μου είναι να γκρεμιστεί αυτή παράγκα που έχει στηθεί εκεί και να ξαναχτιστεί ή να μην χτιστεί και τίποτα. Ίσως αν είχα και εγώ μαγαζί και ζούσα την οικογένεια μου από κει, μπορεί και να έκανα τα ίδια, αλλά για όνομα του Θεού, ας σκεφτούμε λίγο παρακάτω.

Μετανοιώνει για πράγματα που έχει κάνει;:

«Όχι ακόμα. Αισθάνομαι ότι είμαι πολύ τυχερός που κάνω αυτό που μου αρέσει δουλειά και η δουλειά μου μού αρέσει. Δυστυχώς είμαστε πάρα πολύ λίγοι οι άνθρωποι που κάνουμε τη δουλειά που αγαπάμε. Πολύς κόσμος κάνει μια δουλειά που δεν τον εκφράζει, δεν τον ηρεμεί, δεν του βγάζει τη δημιουργικότητα. Δε μετανιώνω που δεν έδωσα πανελλήνιες, δε μετανιώνω που έφυγα κατευθείαν από το νησί και πήγα στη Σχολή. Αν μετανιώνω για κάτι, είναι που δεν προσέχω πολύ τον εαυτό μου μερικές φορές».

Την πορεία του χρωστά:

«Στον Κωνσταντίνο Κατσουλάκη που ήταν στο θεατρικό εργαστήρι του ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ – άλλο ένα μεγάλο πλήγμα το ΔΗΠΕΘΕ Ρόδου – και ουσιαστικά έπεισε την μάνα μου να μ’ αφήσει να πάω στη Σχολή, με προετοίμασε για το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδας και έκανα μαζί του βέβαια και τα πρώτα ερασιτεχνικά μου βήματα στο Θέατρο και στην ομάδα «Πράξις», της οποίας είμαι και επίτιμο μέλος. Ευτυχώς που υπάρχει και η «Πράξις» στη Ρόδο να γίνει και καμιά θεατρική δουλειά και να μυρίσει και λίγος πολιτισμός σε αυτόν τον τόπο.

Ποια είναι η μεγαλύτερη παγίδα της δημοσιότητας;:

«Το να κάνει κάποιος διάφορες σαχλαμάρες για να μείνει στα φώτα. Να χάσει το στόχο του και την ηθική του».

Τι τον φοβίζει:

«Για να είμαι ειλικρινής, δε με φοβίζει τίποτα. Έχω την υγεία μου, αγαπάω και τη δουλειά μου, για το τι θα γίνει στο μέλλον είναι αστείο να κάνεις πλάνα και να αγχώνεσαι για κάτι που δεν ξέρεις. Ελπίζω μετά από 5 χρόνια να μην είμαι χοντρός, αλλά δεν μπορώ να ξέρω περισσότερα. Μέχρι το Σεπτέμβρη που θα ολοκληρωθούν οι παραστάσεις μπορώ να σου πω. Αυτό που σίγουρα συμβαίνει είναι ότι η κάθε μου δουλειά είναι το σκαλί για να κερδίσω την επόμενη ή να αποφύγω την επόμενη. Η άποψη ‘φοβάμαι τι θα γίνει με αυτή τη χώρα και το μετά’, θεωρώ ότι είναι σπάταλη ενέργειας. Τζάμπα ενέργεια πραγματικά».

Ποια παιδική εικόνα έχει κρατήσει:

«Παππούς με μένα και την αδελφή μου να κάνουμε μπάνιο κάτω από το κοιμητήριο στο Ζέφυρο που μας πήγαινε κάθε μέρα . Και χωριό με όλη την οικογένεια μου».

Ο Γιώργος Χρυσοστόμου και η Μητέρα του:

«Η δικιά μου μητέρα έχει βαρεθεί να ακούει τη λέξη ηρωίδα. Είναι ο πιο γελαστός άνθρωπος στον κόσμο, της λες καλημέρα και γελάει, δίνει πολύ ζωή σε όποιον την ακούσει αλλά και στην ίδια, είναι πολύ δυνατός άνθρωπος δεν το βάζει κάτω με τίποτα, την αγαπάω -δεν διανοείσαι πόσο-και μ’ αρέσει να την κάνω να γελάει συνέχεια. Είναι η καλύτερη μητέρα για ηθοποιό! Και το λέω αυτό, γιατί είναι η μητέρα ενός ηθοποιού που δεν τον αφήνει να ψωνιστεί. Δηλαδή της έλεγα ‘μαμά είμαι ο καλύτερος ηθοποιός του κόσμου’ και με μούντζωνε! Με προσγειώνει, αλλά όταν κάνω κάτι καλό μου λέει ‘μπράβο’! Δεν ισχύει με τη μητέρα μου αυτό που λένε οι άλλες ‘ μην πάθει κάτι το παιδί’. Με αντιμετώπισε από μικρό ως ίσο προς ίσο και αυτό μου έκανε πολύ καλό! Βέβαια η μάνα μου έχει αλλά 6 παιδιά που την έκανε να συμπεριφέρεται ισορροπημένα. Είμαστε μια πολύ γελαστή οικογένεια, πολύ αγαπημένη και πραγματικά το χαίρομαι αυτό».

Γέλιο και πίκρα:

«Θα ήθελα να χαχανίζω πάρα πολύ. Δε νομίζω ότι το γέλιο προέρχεται πάντα από ανθρώπους που είναι πικραμένοι. Όσο αφορά τη μάνα μου, το γέλιο της είναι από την αγάπη της στους άλλους και τη ζωή, καθώς και τη θέση της ότι δεν υπάρχει λόγος να πανικοβαλλόμαστε για τίποτα».

Αυτοπροσδιορισμός του Γιώργου:

«Μπορώ να πω ότι είμαι νευρικός, μέσα από απαισιοδοξία πολύ αισιόδοξος και αυτή τη στιγμή βρίσκομαι σε πολύ δημιουργική φάση».

Ρόδος – Θέατρο:

«Είναι κρίμα να μην παίζεται θέατρο στη Ρόδο. Το θέατρο είναι τόσο αναγκαίο όσο και το φαγητό, δεν μπορεί να το καταλάβει πολύς κόσμος, αλλά έτσι είναι πραγματικά. Είναι σημαντικό τόσο για αυτόν που το βλέπει, όσο και γι αυτόν που παίζει θέατρο. Όπως πρέπει να τρως σωστά, πρέπει να βλέπεις και θέατρο σωστά. Είναι το ίδιο πράγμα. Είναι αποπροσανατολισμένο όλο το πράγμα. Έχουν αγχωθεί όλοι να βγάλουν το χρήμα για να το ρίξουν στην τσέπη τους και να σωθούν . Και τελικά δε σώζεται κανείς. Ας δώσει ο Ρόδιος και 25 ευρώ να δει και μια θεατρική παράσταση που αξίζει. Δίνει 150 για να πιεί ένα μπουκάλι ουίσκι σε ένα μπουζουξίδικο. Με το Θέατρο έχει όφελος μακροπρόθεσμο».

Τι δε θα θυσιάσει για τη δουλειά του:

«Την Ηθική μου».

Πώς ορίζει την «Ηθική»:

«Δεν πουλάω το κορμί μου και τους Φίλους μου».