Βαγγέλης Παυλίδης

Ο Ezra Weston Loomis Pound πέθανε μια μέρα σαν σήμερα, 1 Νοέμβρη 1972. Ποιητής και κριτικός, υπήρξε από τους σημαντικότερους εκπρόσωπος του “μοντερνισμού”. Συντάκτης διάφορων λογοτεχνικών περιοδικών στο Λονδίνο των αρχών του 20ου αιώνα, ο Πάουντ βοήθησε να προβληθούν σύγχρονοί του, όπως οι T. S. Eliot, James Joyce, Robert Frost και Ernest Hemingway. Στα 1925 ο Hemingway θα γράψει γι αυτόν: “Υπερασπίζεται τους φίλους του, τους βάζει σε περιοδικά και τους βγάζει από την φυλακή, τους γνωρίζει σε πλούσιες γυναίκες. Πείθει εκδότες να πάρουν τα βιβλία τους. Ξαγρυπνά δίπλα τους όταν λένε πως θα πεθάνουν, τους πληρώνει το νοσοκομείο και τους πείθει να μην αυτοκτονήσουν”.

Εξοργισμένος από το μακελειό του 1ου Παγκόσμιου Πολέμου θα ρίξει το φταίξιμο στην απληστία και τον διεθνή καπιταλισμό. Θα μετακομίσει στην Ιταλία όπου θα αγκαλιάσει τον Φασισμό και θα στηρίξει τον Χίτλερ. Στην διάρκεια του πολέμου θα κάνει δεκάδες αντι-Αμερικάνικες εκπομπές πληρωμένος από το Ιταλικό καθεστώς. Το 1945 θα συλληφθεί από τις Αμερικάνικες δυνάμεις κατοχής με την κατηγορία της προδοσίας, για να περάσει πολλούς μήνες σ’ ένα μικρό κελί. Θα κριθεί ακατάλληλος για να δικαστεί και θα εγκλεισθεί σε ψυχιατρική κλινική, όπου θα περάσει τα επόμενα 12 χρόνια. Αφέθηκε ελεύθερος με ενέργειες συναδέλφων συγγραφέων το 1958 και επέστρεψε στην Ιταλία, όπου και πέθανε.

Η αλήθεια είναι πως οι φασιστικές του ιδέες επισκιάζουν αυτό που -σ΄ ό,τι αφορά το σημείωμα αυτό- με ενδιαφέρει περισσότερο και που δεν είναι άλλο από τις διαιτητικές του προτιμήσεις. Στο Λονδίνο που πρωτοπήγε το 1908 συνδέθηκε με την λογοτεχνική αφρόκρεμα της εποχής, μια παρέα από πεινασμένους μα ταλαντούχους λογοτέχνες. Στις βδομαδιάτικες συναντήσεις τους στο Σόχο η μακαρονάδα είχε πρωτεύουσα θέση, δίπλα στις λογοτεχνικές συζητήσεις. Η μακαρονάδα θα γίνει τέχνη και η τέχνη μακαρονάδα. Κριτικάροντας ένα γλυπτό με τον τίτλο “Έμπνευση” ο Πάουντ θα πει: “Δεν έχω ξαναδεί έμπνευση να μοιάζει τόσο με μακαρονάδα. Έχω όμως δει πιάτο γεμάτο σπαγέτο που η φόρμα του έμοιαζε με τούτο εδώ. Πολλά γλυπτά αυτού του είδους μοιάζουν με πιάτα γεμάτα σπαγέτο”.

Στην Ιταλία, η μακαρονάδα του Πάουντ ήταν απλή, “βούτυρο, και εννοώ μπόλικο βούτυρο και τυρί”. Να λοιπόν τώρα μια μακαρονάδα “à la Pound”, απο την ταβέρνα της Ν. Υόρκης “Minetta” όπου σύχναζαν οι λογοτεχνικές παρέες… ο Hemingway, ο Cummings, ο Dylan Thomas…

Για 2 μερίδες

180γρ. σπαγέτο – 60γρ. πανσέτα κομμένη σε μικρούς κύβους – 2 κουταλιές βούτυρο – 1 σκελίδα σκόρδο, λυωμένη – 2 κουταλιές φρέσκο φασκόμηλο – 1/4 φλυτζάνι τριμμένη παρμεζάνα – 2 αυγά

—Βράζουμε το σπαγέτο σε αλατισμένο νερό. Κρατάμε 1/2 φλιτζάνι από το νερό του, το στραγγίζουμε και επιστρέφουμε το σπαγέτο στην κατσαρόλα.

—Ενώ βράζει το σπαγέτο τηγανίζουμε την πανσέτα σε μέτρια φωτιά, μέχρι να ξεροψηθεί. Την τοποθετούμε σε πιάτο στρωμένο με χαρτί κουζίνας.

—Στο ίδιο τηγάνι προσθέτουμε το βούτυρο και το σκόρδο. Με ξύλινη σπάτουλα ξύνουμε τον πάτο του τηγανιού από τα υπολείμματα της πανσέτας. Όταν το βούτυρο ροδίσει, απομακρύνουμε από την φωτιά και ρίχνουμε μέσα τα φύλλα του φασκόμηλου και ανακατεύουμε.

—Απομακρύνουμε το σκόρδο και περιχύνουμε το σπαγέτο με το βούτυρο και αρκετό απο το νερό που κρατήσαμε. Προσθέτουμε και ανακατεύουμε την παρμεζάνα καθώς και πιπέρι κατά βούληση.

—Σε αντικολλητικό τηγάνι ζεσταίνουμε λίγο λάδι σε μέτρια φωτιά. Σπάμε μέσα τα αυγά και σκεπάζουμε το τηγάνι, αφήνοντας λίγο για να ξεθυμαίνει ο ατμός. Μαγειρέψτε έτσι όσο θέλετε 3-4 λεπτά είναι αρκετά.

—Σερβίρετε την μακαρονάδα με ένα αυγό από πάνω και… μην ξεχάσετε το καλό κόκκινο κρασί.