* Ο Ηρακλής Χοροζίδης είναι Σύμβουλος Επιχειρήσεων και συγγραφέας

Στην Ταϋλάνδη, υπάρχουν πάρα πολλοί ελέφαντες που ζούνε σε καθεστώς αιχμαλωσίας, από την μέρα που γεννιούνται. Όταν λοιπόν είναι ακόμη μωρά, τους δένουν με μια αλυσίδα στο πόδι, που η άλλη άκρη της είναι δεμένη σε έναν πάσσαλο χωσμένο στη γη. Όσο είναι μωρά, δοκιμάζουν να ελευθερωθούν από τα δεσμά τους, χωρίς επιτυχία αλλά με έντονους πόνους στο δεμένο πόδι. Κάποια στιγμή λοιπόν, παραιτούνται της προσπάθειας βλέποντας ότι είναι ανέφικτο να ξεφύγουν.

Όταν αυτά τα υπέροχα πλάσματα μεγαλώσουν και ζυγίζουν πλέον αρκετούς τόνους, συνεχίζουν να τα δένουν σε αυτό το πασσαλάκι. Αν και γι αυτά ένα τέτοιο πασσαλάκι δεν αποτελεί εμπόδιο προς την ελευθερία τους, αυτά δεν μπαίνουν καν στον κόπο να δοκιμάσουν να λυθούν, γιατί πιστεύουν ότι πάλι δεν θα τα καταφέρουν και το μόνο που θα κερδίσουν είναι πόνος.

Εμάς ως λαό, μας έδεσαν το 2010 που ακόμη δεν γνωρίζαμε τα νέα δεδομένα, με ένα μνημόνιο. Κάναμε κάποιες προσπάθειες να ελευθερωθούμε από αυτό, πληρώνοντας το τίμημα της ατυχούς προσπάθειάς μας με επιπλέον μέτρα. Πού έχουμε φτάσει λοιπόν σήμερα;

Σήμερα, λοιπόν, σε κατάσταση ομαδικής παράκρουσης και απόλυτης αποχαύνωσης, φτάσαμε στο σημείο να πανηγυρίζουμε γιατί δεν θα μας επιβάλουν νέα μέτρα. Μήπως, λέω, ως λαός συνηθίσαμε αυτόν τον πάσσαλο τόσο πολύ, που είμαστε ευχαριστημένοι όταν δεν τον μπήγουν πιο βαθιά; Νομίζω ότι πλέον δεν είμαστε τόσο μικροί και ανυποψίαστοι όπως πριν μερικά χρόνια και οφείλουμε στον εαυτό μας την προσπάθεια έστω, απόκτησης της ελευθερίας μας. Το χειρότερο που μπορεί να μας συμβεί ως λαός, είναι να θεωρήσουμε αυτή την κατάσταση της ιδιότυπης αιχμαλωσίας μας δεδομένη, όπως και ο ελέφαντας.

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.

The article expresses the views of the author

iPorta.gr