Τζίνα Δαβιλά

 Είναι αιρετικός. Είναι κλασσάτος. Ευγενής, ασυνήθιστος, επίμονος, σίγουρος, εκκεντρικός, αρχοντικός, ο μοναδικός προς το παρόν αγαπητός υπουργός Οικονομικών. Πολιτικά εκπροσωπεί τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά στην πραγματικότητα εκπροσωπεί όλους τους έλληνες μιλώντας επ’ονόματός τους. Για έναν –έναν ξεχωριστά. Ο Γιάνης, μ’ένα νι, Βαρουφάκης ξεχωρίζει για την αυτοπεποίθησή του και την εμμονή στον στόχο του: να πείσει τους ευρωπαίους ότι δεν υπάρχουν άλλες ανοχές και αντοχές.

Ειλικρινής, όταν ο Σόϊμπλε τα γυρόφερνε χωρίς να τοποθετείται, ότι δεν έχει γίνει καμία διαπραγμάτευση επί της διαπραγμάτευσης.

Αυθεντικός και άνετος, με δανεικό μπουφάν και ασιδέρωτο ηλεκτρίκ πουκάμισο στο Λονδίνο, αυτοσαρκάζεται και επιμένει: τέλος στην λιτότητα.

Χορτάτος ο ίδιος από τα μικράτα του, γιος του επιτυχημένου και αριστερού ιδεολογικά Γιώργου Βαρουφάκη, νυν προέδρου της Χαλυβουργικής, σύντροφος της Δανάης Στράτου, μιας αρχοντικής, φινετσάτης εικαστικού που αποπνέει αισθητική, ποιότητα και ευγένεια, ο Γιάνης Βαρουφάκης είναι ο άνθρωπος ο οποίος στους ώμους του κουβαλά 11.000.000 έλληνες. Ευτυχώς που είναι γυμνασμένος και αντέχει τα βάρη, που του έχουν αναθέσει οι πολίτες οι οποίοι ελάχιστα έχουν κατανοήσει πόσο βαριά είναι. Σε όγκο και σε συνείδηση. Γιατί το στοίχημα του Βαρουφάκη είναι συνειδησιακό.

Είναι το πρόσωπο που έκλεψε την παράσταση από τον πρωθυπουργό, καθώς αυτός επιχειρεί να φέρει σε λογαριασμό τους εταίρους. Αν καταφέρει δηλαδή να βγάλει άκρη με την ακραία αντίληψη των επιχειρηματιών. Γιατί μπορεί ο Γιάνης Βαρουφάκης να έχει κάμποσα πτυχία συγκριτικά με τον ντενεκέ Ντάϋσελμπλουμ, αλλά μην ξεχνάμε πως ο δεύτερος εκπροσωπεί εμπόρους. Ενδιαφέρεται για να αυγατίσει τα λεφτά του ΔΝΤ και για αυτό δεν χρειάζονται πτυχία.

Η στάση του Βαρουφάκη είναι αξιοπρεπής, επίμονη και περήφανη. Έχει ενσυναίσθηση, υπευθυνότητα, γνώση και την ευελιξία να τεντώσει το σκοινί μέχρι εκεί που αντέχει. Έτσι θέλω να πιστεύω δηλαδή. Η εμμονή του για αναδιαπραγμάτευση του χρέους δεν σημαίνει αυτό που νομίζουμε- σκίζω τα μνημόνια- αλλά κερδίζω χρόνο διαπραγματευόμενος πια με όρους βολικούς για την Ελλάδα, αλλά και βιώσιμους για τους φτωχούς πια πολίτες. Αυτό πιστεύω δηλαδή. Κι αν κρίνει πως για όποιον λόγο οφείλει να συζητήσει με κάποιους από την αντιπολίτευση ή από την συγκυβέρνηση, θα το κάνει χωρίς δεύτερη κουβέντα. Έτσι θέλω να πιστεύω. Αν βέβαια νοιώσει πως χρειάζεται κάποια ενίσχυση, γιατί ο ίδιος είναι γνώστης των Οικονομικών και της πορείας που θα έχει το ευρώ. Και ξέρει να αναλαμβάνει τις ευθύνες και να κουμαντάρει και μόνος του το καράβι. Διότι αυτή την στιγμή ο Καπετάνιος της Ελλάδας είναι ο Βαρουφάκης. Τέρμα και τελείωσε.

Και πάμε τώρα στο δια ταύτα: έχει κομματική ταυτότητα ο Γιάνης Βαρουφάκης; Είναι ο άνθρωπος που εκτός της αριστερής ιδεολογίας του, θα λέγαμε πως είναι ΣΥΡΙΖΑίος; Είναι δυνατό ένας Βαρουφάκης να ανήκει σε ένα κόμμα, με όλα τα καλά και τα στραβά του, ενώ ταιριάζει να ανήκει πρωτίστως στον εαυτό του και σε ό,τι αγαπά και υπερασπίζεται;

Πέραν λοιπόν, από την σοφή επιλογή του ΣΥΡΙΖΑ να αναθέσει στον Βαρουφάκη την υπουργία επί των Οικονομικών, διακρίνω στις ενέργειες και την δυναμική του υπουργού, την ανάγκη του να ανήκει σε κάτι πολύ ανώτερο από ένα κόμμα. Από όποια πολιτική παράταξη κι αν ήταν ο Βαρουφάκης, θα έκανε αυτό που του λέει η συνείδησή του και που χρόνια ισχυρίζεται ο ίδιος ότι πρέπει να γίνει: συζήτηση με τους εταίρους και πίστωση χρόνου, ώστε να σωθεί ό,τι σώζεται και να οδηγηθεί στο γκρεμό ό,τι πρέπει να πεθάνει. Ο Βαρουφάκης δεν ανήκει σε κόμματα, αλλά σε ιδεολογία και σε ανθρώπους που έχουν κερδίσει την πίστη του.

Δεν ανήκουμε στο ίδιο ευνοϊκό τζάκι, εκείνος κι εγώ. Ακόμα κι αν αποτύχει/αποτύχουμε – όλοι το απευχόμαστε – για τούτα θα έχω την βεβαιότητα:

α) πως δεν επιλέχθηκε ως Υπουργός Οικονομικών για να ζήσει εις βάρος κανενός έλληνα, μιας και ο ίδιος είναι χορτάτος από δόξα, χρήμα και επιτυχίες,

β) αν κάτι στραβώσει θα το θεωρήσει προσωπική του αποτυχία – ακόμα κι αν εγκαταλείψει για ακόμα μια φορά την Ελλάδα για να παρηγορηθεί στο εξωτερικό,

γ) θα είναι και είναι από εκείνους εντός κοινοβουλίου που πραγματικά χαίρομαι να τον πληρώνουμε, εσύ κι εγώ, με τα 5.500 ευρώ το μήνα.

Ένα μόνο θέλω από τον Γιάνη Βαρουφάκη: επειδή όπως προείπα δεν πιστεύω πως ανήκει σε κόμματα αλλά στην εαυτό του, προτού στενέψουν κι άλλο τα πράγματα για την Ελλάδα, θέλω να θέσει στο επιτελείο του Υπουργείου των Οικονομικών επί του Πρωθυπουργού αυτό που θα σώσει την Ελλάδα από την αυτοκτονία. Έστω κι αν χρειαστεί να μαζέψει ο ΣΥΡΙΖΑ ό,τι έλεγε προεκλογικά. Ο σωστός Υπουργός είναι υποστηρικτής της λογικής και πρακτικής εφαρμογής πάντα, όχι των προεκλογικών δεσμεύσεων οποιουδήποτε κόμματος.