Το κορυφαίο γεγονός έγραψε Ιστορία γιατί είναι αυτό που υπερβαίνει τα στενά όρια του ανθρώπινου, ανόητου εγωϊσμού, την μικρότατη μικρότητα της ύπαρξής μας, την μηδαμηνότητά μας που φορά τον κορσέ του κοινωνικού εγκλωβισμού.

Μόνο στη Ρόδο

Αποστόλου Παύλου 50, Βενετοκλέων, 

Pane di capo: Λεωφόρος Ρόδου-Λίνδου (ύψος ΙΚΑ), Λεωφόρος Κρεμαστής & «Πηγές Καλλιθέας»

Τζίνα Δαβιλά

Στις 21 Ιουλίου του 1969, ο Neil Armstrong διέπραξε το μεγαλειώδες για τον ίδιο και για την ανθρωπότητα: περπάτησε στη σελήνη, στην πούδρα που έχουμε στο νου μας σαν ασημόσκονη. “That’s one small step for a man, one giant leap for mankind.” “Ένα μικρό βήμα για τον άνθρωπο, ένα μεγάλο άλμα για την ανθρωπότητα.”

Το κορυφαίο γεγονός έγραψε Ιστορία γιατί είναι αυτό που υπερβαίνει τα στενά όρια του ανθρώπινου, ανόητου εγωϊσμού, την μικρότατη μικρότητα της ύπαρξής μας, την μηδαμηνότητά μας που φορά τον κορσέ του κοινωνικού εγκλωβισμού.

Ποιος να συγκριθεί μαζί του;

Ποιος πολιτικός, ποια κυβέρνηση, ποιος πρωθυπουργός, ποιος εκλεγμένος ή διορισμένος πολιτικός;

Ποιος απ’όλους αυτούς που λαμβάνουν αξιώματα και θέσεις με ή χωρίς αντικειμενικά προσόντα, έκαναν ένα βήμα για τον άνθρωπο και την ανθρωπότητα;

Ποιος μπορεί να αντιληφθεί την μικρότητα και την ενδεχόμενη ρηχότητα της ανθρώπινης ύπαρξης απ’όλους τους δημοφιλείς κάθε είδους, περισσότερο από τον πρώτο άνθρωπο που πάτησε στο φεγγάρι;

Πώς μπορείς να μιλήσεις ουσιαστικά για τον άνθρωπο, αν δεν έχεις δει δια ζώσης την αληθινή διάστασή σου;

Πόσο μάταια φαίνονται όλα αυτά τα καθημερινά όταν τα αντικρίζεις από τόσο μακρυά;

Πόσο ασήμαντοι είμαστε μπρος στο μεγαλείο του άπειρου Σύμπαντος;

Πόσο λάθος έχουμε δει τις ζωές μας;

Πόσα σφάλματα κάνουμε για το πρόσκαιρο αψηφώντας με αναίδεια το ήδη τετελεσμένο: τον αναπόφευκτο θάνατο που σβήνει με μια μονοκοντυλιά τη ζωή, εκτός και αν έχει αφήσει κάτι καλό στην ανθρωπότητα. Μόνο τότε.

Στις 27 Ιουλίου του 1969 ο Neil Armstrong επέστρεψε στη Γη, παραιτήθηκε από υπεύθυνος των αεροπορικών δραστηριοτήτων στη NASA και διορίστηκε καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Σινσινάτι. Δεν καταδέχτηκε ποτέ να ασχοληθεί με την Πολιτική. Κράτησε χαμηλούς τόνους, χωρίς υπερβολές, βαρυσήμαντες δηλώσεις ή ελιτισμό. Δεν έγινε πλούσιος παρ’όλη την ανεπανάληπτη και μοναδική επιτυχία του, αν εξαιρέσει κανείς το γεγονός του άυλου “πλούτου”: ο μικρός κρατήρας στο σημείο όπου πάτησε στη Σελήνη έχει το όνομά του. Το αν ο συγκεκριμένος κρατήρας θα έχει εις το άπειρο το βραχιολάκι της κόρης του που πέθανε στα 3 της χρόνια από όγκο στο κεφάλι, είναι κάτι που δεν θα μάθουμε ποτέ. Ίσως εκεί στο φεγγάρι ο Άρμστρονγκ να βρήκε την απάντηση που έψαχνε για το θάνατο της μικρής Κάρεν. Γιατί να πεθαίνει ένας άνθρωπος τόσο νέος, τόσο παιδί… Ίσως να βρήκε απαντήσεις στο αιώνιο ερώτημα: τι υπάρχει πέρα από το ορατό. Ίσως σε κάποιο αστέρι να έδωσε το όνομα της Κάρεν. Είχε κάθε δικαίωμα να το κάνει. Δεν θα είναι αυτό το παράλογο. Ζούμε τόσα παράλογα στη Γη.

Εκλεκτέ αναγνώστη, το editorial του Αυγούστου είναι αφιερωμένο στον Armstrong ως αντίσταση στα μικρά και ελεεινά που συμβαίνουν καθημερινά γύρω μας και που είναι ανίκανα και αδύναμα να κάνουν ένα βήμα μπρος για τον πλανήτη, για τη Γη, να κάνουν κάτι για τον άνθρωπο, την ανθρωπότητα, για εσένα και για μένα. Το ανόητο και ρηχό εκπαιδευτικό μας σύστημα στραγγάλισε τη φαντασία. Δεν μπορούμε να σκεφτούμε τίποτα πιο πέρα από το εγώ, την επιβίωση, την κυριαρχία, το χρήμα, την εξουσία. Θύματα της αλαζονείας μας πρώτος ο εαυτός μας. Τα μεγάλα μυαλά του κόσμου, οι σπουδαίοι που έμειναν στην ιστορία ήταν επιστήμονες που σημείωσαν πρόοδο για την Ανθρωπότητα. Ελάχιστοι Πολιτικοί και περισσότεροι Επιστήμονες. Και κανείς από αυτούς δεν νοιάστηκε για την υστεροφημία, το χρήμα, την εξουσία, τις θέσεις.

Ο Λέων Τολστόϊ έγραφε: “Ο άνθρωπος μοιάζει με κλάσμα όπου ο αριθμητής είναι ο πραγματικός εαυτός του και ο παρονομαστής η ιδέα που έχει για τον εαυτό του. Όσο μεγαλύτερος ο παρονομαστής, τόσο μικρότερη η αξία του κλάσματος”.

Ο Μάνος Χατζιδάκις τόνιζε: “…Α δ ι α φ ο ρ ώ για την δόξα. Με φυλακίζει στα όρια που εκείνη καθορίζει κι’ όχι εγώ. […] Ε π ι θ υ μ ώ να έχω πολλά χρήματα για να μπορώ να στέλνω «εις τον διάβολον» – πού λένε – κάθε εργασία που δεν με σέβεται. Το ίδιο και τους ανθρώπους. Π ε ρ ι φ ρ ο ν ώ αυτούς που δεν στοχεύουν στην αναθεώρηση και στην πνευματική νεότητα, τους εύκολα «επώνυμους» πολιτικούς και καλλιτέχνες, τους εφησυχασμένους συνομήλικους, την σκοτεινή και ύποπτη δημοσιογραφία την πάσα λογής χυδαιότητα καθώς και κάθε ηλίθιο του καιρού μου”. ΕΔΩ όλη η επιστολή του Χατζιδάκι σε φίλους.

Δεν είμαι κάτι σπουδαίο για να περιφρονήσω κάποιους. Αλλά έχω την πολυτέλεια να κρατώ κοντά μου όποιους και ό,τι σέβομαι βαθιά. Δημοφιλείς ή μη. Οι μεν έκαναν το βήμα για την ανθρωπότητα, οι δε δεν αναζήτησαν ποτέ να υποδυθούν τους σπουδαίους για μια ανόητη και αδιάφορη υστεροφημία.

Καλό μήνα Αύγουστο, εκλεκτές και εκλεκτοί. Αν κάπου σας θύμωσα με τα παραπάνω, ζητώ συγγνώμη. Φταίω εγώ, φταίει ο καύσωνας που σκοτώνει τη ζωή στον πλανήτη μας, φταίει ο κακός μας ο καιρός… Εσείς πάντως δεν φταίτε._

01.08.2019  – ΕΔΩ  για τον Neil Armstrong – Ακολουθεί το μουσικό θέμα από την ταινία που στηρίχτηκε στη βιογραφία του Armstrong “First Man”. 

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.   

The article expresses the views of the author      

iPorta.gr