* Ο Βασίλης Μπορομπόκας είναι εκπαιδευτής σκύλων

Τηλέφωνο: 6979 114039 

Να πάρω ή να μην πάρω σκύλο; Ιδού η απορία…Παραθέτω, λοιπόν κάποιους πολύ σημαντικούς – κατά τη γνώμη μου – λόγους και ελπίζω να βοηθήσω τους “αναποφάσιστους” να πάρουν τη σωστή απόφαση.

Να πάρω σκύλο όταν…

Το έχω σκεφτεί καλά και έχω συμφιλιωθεί με την ιδέα της δέσμευσης. (Μπορεί ο δικός σας σκύλος να μην σας “βγει” σαν του κολλητού σας που είναι αραχτός και απροβλημάτιστος στο σπίτι)

Ξέρω πώ θα διαθέσω χρόνο και υπομονή να του μάθω που να τα κάνει (αν είναι κουτάβι) και να μην το πλακώνω επειδή του έφυγαν…

Αγαπάω το σκύλο μου και όχι την εικόνα μου με σκύλο (η μόδα των σκύλων ως αξεσουάρ ή σύμβολο status ευτυχώς φθίνει)

Τον αντιμετωπίζω ως μέλος της οικογενείας μου και όχι ως εξόριστο στην ταράτσα, στην αποθήκη, δεμένο κλπ
Θέλω να πάρω αγάπη και παιχνίδι άνευ όρων

Να μην πάρω σκύλο όταν…

Μου το ζητούν επίμονα τα παιδιά (Η εμπειρία μου με έχει διδάξει ότι τα περισσότερα παιδιά, βαριούνται πολύ-πολύ εύκολα και ο σκύλος καταλήγει ως “άλλη μια δουλειά” στη μαμά)

Κάνω έκπληξη στον αγαπημένο-η μου. Καλύτερα ένα λούτρινο κουτάβι για δώρο, εκτός και αν είναι “κανονισμένη” η εκπληξούλα…

Για να κρατάει συντροφιά στον παππού…( Φανταστείτε ένα “τρελοκούταβο” φουλ στην ένταση και την ενέργεια και ένα γεροντάκι να συμβιώνουν…)

Το είδα στη βιτρίνα και ήταν μια γλύκα(που μετά η γλύκα γίνεται συνήθως πίκρα καθώς κάνει κακά,γαβγίζει,δαγκώνει κλπ)

Περιμένω να με ακούει και να είναι “κλαρίνο” (διδάξτε το πριν απαιτήσετε)

Το αγαπάω, αλλά δεν θέλω να με αγγίζει, να με γλύφει, να γαβγίζει (γενικά να μην κάνει σαν σκύλος…)

Γράφοντας αυτά δεν θέλω να λειτουργήσω αποτρεπτικά ούτε να είμαι αρνητικός, αλλά μακάρι οι περισσότεροι μας να το σκεφτόντουσαν καλύτερα πριν υιοθετήσουν(γιατί περί αυτού πρόκειται) σκύλο. Αυτά τα παραδείγματα δεν τα έβγαλα απο το μυαλό μου, είναι κλασσικοί λόγοι που ωθούν τον κόσμο στην εγκατάλειψη των σκύλων. Επίσης δεν σημαίνει ότι κάποιος δεν μπορεί να πάρει αυθόρμητα έναν σκύλο και να τον κρατήσει και να περάσουν υπέροχα. Γράφω για τον κανόνα και όχι για την εξαιρεση.

Όλα αυτά τα χρόνια έχω βαρεθεί να βλέπω συμπολίτες μας να εγκαταλείπουν τα σκυλιά τους για ψύλλου πήδημα…Γιατί το βαρέθηκαν, γιατί γαβγίζει, γιατί θέλει κακά του, γιατί μαδάει, γιατί η σκυλίτσα (που δε στειρώθηκε) έκανε 10 κουταβάκια και για τόσους άλλους λόγους. Εγκαταλείποντας το σκύλο τον καταδικάζουμε σε βέβαιο θάνατο! Σκυλιά φοβισμένα, αποστεωμένα, άρρωστα, πληγωμένα και όλα αυτά γιατί; Γιατί δεν ΕΙΜΑΣΤΑΝ ΕΤΟΙΜΟΙ να κάνουμε αυτό το βήμα.

Αυτό που συνηθίζω πάντοτε να λέω είναι πως οι σκύλοι είναι ζώα που έχουν ανάγκες. Βόλτα, φροντίδα, παιχνίδι, θέλουν το χρόνο μας. Θέλουν υπομονή (ειδικά στην αρχή) μέχρι να μάθουν τη ρουτίνα μας και να μάθουν να συμβιώνουμε. Είναι ζώα που έχουν ΑΝΑΓΚΗ την παρουσία και την ασχολία μας, σε αυτό συγκλίνουν όλες οι έρευνες και οι μελέτες. Για αυτό επιμένω, γιατί τα αδέσποτα ζουν μέσο όρο 1.5 με 2 χρόνια χωρίς τη φροντίδα μας, εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων.

Κάνοντας αυτή τη δουλειά εκπληρώνω και ένα παιδικό μου όνειρο- να βοηθώ τους σκύλους- και θα το κάνω από όλες τις θέσεις ακόμη και αν γίνομαι κάποιες φορές δυσάρεστος. Κλείνοντας να σημειώσω ότι το “παραμυθάκι” της εγκατάλειψης σκύλων λόγω της κρίσης πρέπει να τελειώσει επιτέλους! Λες και μέχρι το 2009 οι δρόμοι της Αθήνας και της επαρχίας ήταν χωρίς αδέσποτα ζώα…

Πέρυσι εκπαίδευσα το σκύλο μιας κυρίας στο Μαρούσι, σε ένα μάθημα ήταν παρούσα και η μητέρα της, μια γλυκιά ηλικιωμένη κυρία. Σε κάποια στιγμή καθώς μιλούσαμε μου είπε “Βασίλη, ξέρεις πως επιβίωσε το σκυλάκι μας στην Κατοχή; Του κρατούσαμε από μια μπουκιά φαγητό με την αδερφή μου και τους γονείς μου…” Στην Γερμανική Κατοχή, το διανοείστε; Απίστευτο…

Υ.Γ Αν καταφέρω με αυτό το κειμενάκι να βοηθήσω έστω και έναν να το καλοσκεφτεί, θα έχω πετύχει το στόχο μου.