“To add insult to injury” -το να προσθέτεις προσβολή στην ζημιά, είναι μια Αγγλική έκφραση που ταιριάζει στην περίπτωσή μας. Ποιά είναι η ζημιά; Μα πια άλλη από αυτήν που ζούμε, την παλιοκατάστασή και το μνημόνιο μας. Η προσβολή είναι όλοι αυτοί οι δάσκαλοι, οι ηθικολόγοι, οι Κέρβεροι της νομιμότητας, που μας κουνάνε το δάχτυλο μπροστά στην μύτη και μας λένε τι κακά παιδιά που είμαστε, ένω την ίδια στιγμή η δικιά τους η φωλιά είναι εξ ίσου αν όχι περισσότερο χ*σμ*νη από την δικιά μας.

Δεν λέω, τα έχουμε κάνει σαν τα μούτρα μας και δεν μας φταίει κανένας, οι κύρια υπεύθυνοι είμαστε εμείς. Παρ’ όλα αυτά, όταν κάποιος βρίσκεται κατηγορούμενος το λιγότερο που δικαιούται είναι μια τίμια δίκη κι έναν δίκαιο δικαστή. Μα το να έρχεται τώρα ο κύριος Γιούνκερ, νυν Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και πρώην Πρόεδρος του Eurogroup (2005-2013) και οι συν αυτώι και να μας έχουν χρόνια στημένους στην γωνία σαν παιδάκια στο αναμορφωτήριο, ε, πάει πολύ.

Ίσως δεν χρειάζεται να πω πολλά, θα τα ξέρετε ήδη, μα κάπως πρέπει να γεμίσω την σελίδα αυτήν. Ο Jean-Claude Juncker, λοιπόν, εκτός απο τα Ευρωπαϊκά του οφίκια χρημάτισε παράλληλα πρωθυπουργός του Λουξεμβούργου επι 19 χρόνια μα και ταυτόχρονα Υπουργός Οικονομικών (1989-2009). Παρακαλώ σημειώστε την αλληλοκάλυψη των χρονολογιών όπου ο κύριος αυτός έκανε κουμάντο και εδώ και εκεί -και στην χώρα του και στην Ευρώπη. Επί των ημερών του το Λουξεμβούργο έγινε ένας φορολογικός παράδεισος και, καθώς λένε πολλοί, διεθνές κέντρο ξεπλύματος βρώμικου χρήματος. Ταυτόχρονα εμποδίσε κάθε εξωτερική προσπάθεια, ακόμα και της ίδιας την Κομισιόν, να γίνει έρευνα στο φορολογικό του σύστημα. Βοηθώντας τες να αποφύγουν την πληρωμή φόρων, το Λουξεμβούργο πέτυχε να προσελκύσει την εγκατάσταση σ’ αυτό πάνω απο 340 μεγάλες πολυεθνικές, απο την FIAT και την Apple μέχρι την Deutsche Bank και την Heinz. Μια πρακτική κι ένα γεγονός βλαπτικό για τους ευρωπαίους εταίρους αφού οι εταιρείες αυτές δεν πλήρωνουν φόρους στις χώρες προέλευσής τους, εκεί όπου επικέντρωνουν τις πωλήσεις και δραστηριότητές τους. Αντίθετα, είναι πολύ ευεργετικό για το ίδιο το Λουξεμβούργο οι κάτοικοι του οποίου είναι οι πλουσιότεροι στον κόσμο μετά το Κατάρ.

Το “περίεργο” είναι πως όλα αυτά είναι σύμφωνα με τους κανονισμούς και τους νόμους και γνωστά σε όλα τα κλιμάκια της ΕΕ. Εναρμονισμένη φορολογική πολιτική στην Ευρώπη δεν υπάρχει και η κάθε χώρα μπορεί να κάνει το δικό της. “Ο,τι είναι νόμιμο δεν είναι και ηθικό”, παραδέχθηκε ο ίδιος ο πρόεδρος της Κομισιόν προχθές. Αυτό λέμε κι εμείς. Ο,τι είναι νόμιμο για τον Γιούνκερ, το Λουξεμβούργο, τις πολυεθνικές, δεν είναι απαραίτητα και ηθικό.

Όμως, ο κύριος Γιούνκερ -που δεν έκανε τίποτα παράνομο- προϊσταται της Ευρωπαϊκής Επιτροπής που ελέγχει τον προϋπολογισμό της Ελλάδας και της επιβάλει την αυστηρότερη λιτότητα. Νόμιμο ναι, ηθικό όμως;

“To add insult to injury”, is an expression that represents perfectly our present situation. What is the injury? What else but the times we live in Greece, the misery and the poverty. The insult is all those moralizing teachers and preachers, guardians of The Law, who have been shaking their finger before our nose telling us what bad people we are, while at the same time their moral and political standards are just as bad, if not worse than ours.

There is no question that there is no one else to blame but ourselves, that we are the main if not the only ones responsible for the present dire situation of Greece, that we have brought it to us. Still, when accused of some wrong doing the least one has the right to is a fair trial and an impartial judge. Instead ,we stand like juveniles in a reform school, before Mr. Jean-Claude Juncker, President of the European Commission and former President of Eurogroup (2005-2013). Well, it is a bit too much.

I don’t really have to tell you, you already know, but I have to fill up this page in some way. Except for holding the highest EU offices, Mr. Juncker has been at the same time Prime Minister of Luxembourg for 19 years and Minister of Finance (1989-2009). Please note the overlapping of the years during which this gentleman has been presiding here and there -in his country and in Europe. As the head of his country’s government, Juncker – who concurrently served as finance minister for several years -helped develop Luxembourg into a tax paradise by helping companies to avoid taxes and blocked outside attempts to investigate its tax system. It is also said that Luxembourg became an international center of money laundering. In this way Luxembourg became a tax center for at least 340 major global companies, from FIAT and Apple to the Deutsche Bank and Heinz, enabling them to reduce their tax liabilities on profits earned in other countries: The effective Luxembourg tax rates that resulted were as little as 0.25 percent. The countries where the money was made received nothing.

The “strange” thing is that Juncker has done nothing illegal, as every EU country is free to set its own rules. “What is legal is not necessarily moral”, admitted Mr. Junker the other day. But this is the point: what is legal for Mr. Juncker, to Luxembourg and the multinationals is not necessarily moral.

And yet, Mr. Juncker -who did nothing illegal- oversees the budgets of Greece and other member states and impose austerity on European peoples. Legal, yes. But is it moral?

Βαγγέλης Παυλίδης

η ιστοσελίδα του