Γιάννης Σιδέρης

Το καραβάνι έχει ακόμα πολύ δρόμο στο λιοπύρι, πριν βρεθεί σε όαση δροσιάς. Ο αρχηγός του και πρωθυπουργός δήλωσε ότι ο Φεβρουάριος θα είναι ο

κρίσιμος μήνας καθώς «είναι μπροστά μας το ασφαλιστικό, τα κόκκινα δάνεια και το μεσοπρόθεσμο». Και μετά θα βγούμε στο μνημονιακό ξέφωτο, κατά τη

δική του ορολογία!

Το εντυπωσιακό είναι ότι ο πρωθυπουργός έχει πάψει να συντονίζεται με το κοινό αίσθημα. Εξακολουθεί ,τις κυβερνητικές παλινωδίες, τις αποτυχίες, τους

ερασιτεχνισμούς και τις διαψεύσεις, να τις περιβάλει με το φωτοστέφανο της νίκης και της ηθικής δικαίωσης!

Είπε στο πρωτοχρονιάτικο μήνυμά του, μεταξύ άλλων «το ‘15 ο λαός μας απέδειξε ότι ξέρει να αγωνίζεται με το κεφάλι ψηλά. Έδωσε μια ιστορική μάχη για

ζωή, για αξιοπρέπεια και κοινωνική δικαιοσύνη»!

Ο αγώνας με το κεφάλι ψηλά, η ιστορική μάχη, η υπεράσπιση των πιο αδύναμων», ήταν προφανώς η υπογραφή του τρίτου μνημονίου, το κλείσιμο των

τραπεζών , η κατάρρευση μικρών επιχειρήσεων, το μικρότερο ποσοστό των νοικοκυριών που πήραν επίδομα πετρελαίου..

Στήριξη των αδυνάτων είναι προφανώς αυτά που έρχονται: τα 2,2 δις επί πλέον φορολογικά έσοδα που προβλέπει ο προϋπολογισμός, η περικοπή των

επικουρικών, η μείωση στους δικαιούχους του ΕΚΑΣ, η αναπροσαρμογή της φορολογικής κλίμακας, οι νέοι συντελεστές φορολόγησης, η μείωση των

φοροαπαλλαγών, το φορολογικό των αγροτών, η αυξημένη εισφορά αλληλεγγύης, ο σχεδιαζόμενος φόρος στη βενζίνη κ.α

Κλεισμένος στην … «απαγορευμένη πόλη»

Κάθε εξουσία δημιουργεί την «απαγορευμένη πόλη» της. Στην πρωτότυπη της Κίνας ο αυτοκράτορας αγνοούσε τι συμβαίνει έξω από τα λαμπρά τείχη του

ανακτόρου, στον αναρίθμητο απλό λαό, και ό,τι μάθαινε διαθλούταν μέσα από την άποψη των μανδαρίνων. Κάτι παρόμοιο συμβαίνει στα καθ΄ ημάς.

Παρόμοια εντύπωση δημιουργεί και ο πρωθυπουργός. Περάσαμε ως χώρα διά πυρός και σιδήρου από τις συμπληγάδες της υποτιθέμενης διαπραγμάτευσης

και βγήκαμε ηττημένοι – και αυτό αποτιμάται σε χειροτέρευση της ζωής των πολλών. Λύσεις πέραν αυτών για τις οποίες κατηγορεί ο πρωθυπουργός τους

προκαθήμενούς του, δεν – έχουν φανεί να – υπάρχουν στον ορίζοντα. Ακολουθεί την ίδια τακτική αλλά την ντύνει με ηθικολογία και ιδεαλισμό, με όρους

λαμπρούς, όπως αξιοπρέπεια, κοινωνική δικαιοσύνη κ.λ.π.

Ωστόσο ο Ιανουάριος του ΄16 δεν μοιάζει κατ΄ ελάχιστο με τον αντίστοιχο του ‘15. Τότε αυτά που έλεγε, σε πολλούς ήταν πιστευτά, και σε άλλους,

επιφυλακτικούς, δημιουργούσαν την διάθεση του πειραματισμού. «ας τους δοκιμάσουμε κι αυτούς, και τα μισά να κάνουν…».

Πλέον περισσεύει η δυσπιστία, ο ρεαλισμός, ακόμη και ο πολιτικός κυνισμός, στο κοινωνικό σώμα. Η φράση «κι αυτοί ψέματα λένε» υπερτερεί της φράσης

«αυτοί αντιστέκονται», που ενυπήρχε κατά το πρώτο εξάμηνο της διακυβέρνησης.

Μια συγνώμη, μια ειλικρινής εξήγηση των δυσκολιών, χωρίς οι ήττες να παρουσιάζονται ως νίκες αξιοπρέπειας και ελευθερίας, ίσως θα ξαναέδινε στην

κυβέρνηση το ηθικό πλεονέκτημα που αρχίζει να συρρικνώνεται.

Άλλωστε στο φαντασιακό του κόσμου της λεγόμενης Δημοκρατική Παράταξης (σ.σ. ο όρος είναι ιστορική καταγραφή, δεν αποκλείει από το τεκμήριο

δημοκρατικότητας την Δεξιά), η Αριστερά έχει συνδεθεί με την τιμιότητα.

Όμως στοιχείο της τιμιότητας είναι και ο ειλικρινής λόγος. Ας το δοκιμάσει!

liberal.gr

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του. 

The article expresses the views of the author

 iPorta.gr