Μανώλης Δημελλάς 

Πέταξε τον ονειροκρίτη στην άκρη κι έπιασε ένα ημερολόγιο.

Το αποφάσισε! Εκεί θα σημείωνε τα δυσνόητα όνειρα και όλες τις βιαστικές σκέψεις που τρυπούσαν το μυαλό και σα μυτερές βελόνες διέκοπταν κάθε τόσο όλες τις δουλειές του.

Πρώτο πρώτο θυμήθηκε εκείνον το δύστυχο ναρκομανή, που τρυπιόταν τα χαράματα μπροστά στα μάτια των περαστικών. Έπειτα πλανήθηκε στα απομεινάρια αδειανών βλεμμάτων, ανθρώπων που ξεπουλούσαν ό,τι μάζευαν από τα σκουπίδια και με τις πενταροδεκάρες γέμιζαν τα περίεργα φουσκωμένα στομάχια τους. Ακολουθούσαν χαμόγελα, αγκαλιές, δικαιωμένα πρόσωπα και τρυφερές λυκοφιλίες. Ένα σωρό φλύαρες εικόνες, βγαλμένες κατευθείαν μέσα από γυαλιστερές επίπεδες οθόνες. Είδωλα που ψάχνουν, αναζητούν διαρκώς κάτι παραπάνω, μα όταν το βρουν δεν τους αρκεί πια.

Ένας ξένος κόσμος έδινε δρασκελιές και καβαλούσε βίαια μέσα στο δικό του χρόνο. Τον κατάπινε! Μονάχα η μέρα και η νύχτα, το φως και το σκοτάδι και οι εποχές, αυτά μετρούσαν για όλους το ίδιο, αν και είχαν εντελώς διαφορετικούς κανόνες.

Έσκισε την πρώτη σελίδα και βάλθηκε να βρει και να ταιριάξει την ημερομηνία, βλέπεις το ημερολόγιο που κρατούσε ήταν θεόπαλιο, ίσως προ περασμένης δεκαετίας και δεν έβγαιναν, δεν κολλούσαν οι μέρες.

Ή μήπως όχι; Τρίτη 19, Τετάρτη 20, Πέμπτη 21. Δεν ταιριάζουν με τίποτα. Ε και; Τέτοιες συμβάσεις είναι για τις τράπεζες, τα χρέη, τους εργάτες και τους ερωτευμένους. Τίποτε από αυτά δεν τον ενδιέφερε. Κι, όμως, να που κάτι έκανε το μυαλό του να ξεφύγει από τα συνηθισμένα και ήδη ξινισμένα πρωτοσέλιδα.

Αναρωτήθηκε ποιος ήταν, πως και τι διάολο έκανε, εκείνες ακριβώς τις περασμένες μέρες του παλιού ημερολογίου.

Δυσκολεύτηκε να ανασύρει παλιές επιθυμίες, ακόμη χειρότερα δεν κατάφερε να θυμηθεί ούτε το πρόσωπο του, ενώ κοντοστάθηκε σε κάποιους από τους αγαπημένους του, που σήμερα ήταν φαντάσματα. Μονάχα όσα δεν είχε, έπιασε, αυτά που δεν κατάφερε ήρθαν αυτόματα στον αφρό των σκέψεων. Οι χίμαιρες του, αυτές ήταν ολωσδιόλου δικές του και τον είχαν κατασπαράξει.

Έκλεισε το ημερολόγιο και ξαναγύρισε στον ονειροκρίτη. Ξεφύλισε με ταχύτητα μέχρι που έφτασε στο γράμμα φ.

Έφτασε στα Φίδια που σημαίνουν αδικία και κακό, δείχνουν πρόβλημα και οι μέρες που τα βλέπεις, έλεγε αυτός ο φωτισμένος μάντης, θέλουν περίσσια προσοχή. Τώρα είχε σιγουρευτεί, έσβησε κάθε εικόνα και ανέβασε στην ορχήστρα του μυαλού το παρόν, μόνο σήμερα, εδώ και τώρα, πάμε για τις καινούριες, ακόμη πιο σπουδαίες χίμαιρες.

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του. 

The article expresses the views of the author

 iPorta.gr