Μαρία Καρχιλάκη 

Ο Αλί Χάλεντ Στουφ περπατά και χάνεται μέσα στη γη. Λίγα δευτερόλεπτα αργότερα, έχει ήδη βγάλει τα παπούτσια του κι έχει πάρει θέση, λίγα βήματα πιο κει, πάνω στο χαλί, δίπλα – δίπλα με άλλα μικρότερα και μεγαλύτερα παιδιά. Μπροστά τους, μια γυναίκα σημειώνει μ’ ένα μπλε μαρκοδόρο σ’ ένα μακρόστενο λευκό κόντρα πλακέ.

Το «κρυφό σχολειό» της Τράμλα

Ναι. Αυτή η σπηλιά, στο χωριό Τράμλα τής, υπό τον έλεγχο των ανταρτών, βορειοδυτικής Συρίας, είναι το σχολείο του. Όπως λέει στο Ρόϊτερς:

Κάνω μάθημα σ’ ένα σπήλαιο. Οι συνθήκες δεν είναι ιδανικές όμως ο καθηγητής και η γυναίκα του μας φέρονται πολύ καλά. Καθόμαστε καταγής και συχνά δεν διακρίνουμε καλά τις σημειώσεις στον πίνακα γιατί είναι σκοτεινά.

Οι μαθητές στο «κρυφό σχολειό» της Τράμλα είναι όλοι τους πρόσφυγες. Όπως και οι δύο καθηγητές: ο Μωχάμεντ και η γυναίκα του. Μη έχοντας ποῦ τὴν κεφαλὴν κλίνῃ όταν χρειάστηκε να εγκαταλείψουν το μέρος όπου έμεναν, βρήκαν καταφύγιο στη σπηλιά. Την έκαναν σπίτι τους κι έπειτα σχολείο για τα προσφυγόπουλα. Κάθε μέρα για τέσσερις ώρες τους μαθαίνουν να γράφουν σωστά αραβικά και αγγλικά, τους διδάσκουν μαθηματικά και θρησκευτικά. Έξι μήνες τώρα, οι ημέρες τους, όπως κι εκείνες των μαθητών, κυλούν, με βάση το υποτυπώδες αυτό ωρολόγιο πρόγραμμα. Το χειμώνα με τις βροχές, η σπηλιά πλημμυρίζει.

Παρά τις αντιξοότητες, όμως, ο Μωχάμεντ επιμένει ότι «δεν υπάρχει ασφαλέστερο μέρος όταν οι βομβαρδισμοί εντείνονται».

Ερειπωμένα σχολεία απ’ άκρη σ’ άκρη της Συρίας

Τα περισσότερα σχολεία στη Συρία φέρουν τ’ αποτυπώματα του πολέμου. Τα σημάδια από σφαίρες και όλμους στους τοίχους είναι το λιγότερο. Μετά από πέντε χρόνια ανηλεών μαχών, ουδείς μοιάζει να τα παρατηρεί. Ζητούμενο είναι να παραμένει το κτίριο όρθιο. Αφής στιγμής οι τοίχοι είναι ακόμη στη θέση τους, μάθημα γίνεται ακόμη κι αν οι τρύπες χάσκουν πάνω απ’ τα κεφάλια των μαθητών· καλύπτονται με νάυλον και το σχολείο λειτουργεί.

Το σχολείο – τροχόσπιτο της Σαρακίμπ

Πόλη Σαρακίμπ, επίσης ελεγχόμενη από τους αντάρτες, στο βόρειο μέτωπο. Μέσα σ’ ένα χωράφι, ένα τροχόσπιτο ξεχωρίζει. Όπως κι η σπηλιά της Τράμλα, έτσι κι αυτό, στα ελάχιστα τετραγωνικά του, χωρά μαθητές, δασκάλους, χρώματα κι ελπίδα. Χρωστά τη λειτουργία του στο πείσμα μιας ανθρωπιστικής οργάνωσης που είχε την ιδέα, βρήκε το τροχόσπιτο και οργάνωσε το ημερήσιο πρόγραμμα διδασκαλίας και δραστηριοτήτων. Ίσως είναι το μόνο σχολείο στον κόσμο που τα παιδιά δεν έχουν διάθεση να το εγκαταλείψουν όταν το μάθημα τελειώνει. Με χαρά μεταφέρονται απ’ το εσωτερικό στο εξωτερικό του. Το παράθυρό του μετατρέπεται σε σκηνή, το κουκλοθέατρο ξεκινά και τα πιτσιρίκια δεν σταματούν να γελούν…

Ακολουθεί έκθεση εικόνων. 

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του. Δημοσιεύεται και στο cnn.gr

The article expresses the views of the author

iPorta.gr