2 Ιουνίου 1897. Τηλεγράφημα: Προς τους Τάιμς της Νέας Υόρκης. Στοπ.

Η είδηση του θανάτου μου ήταν υπερβολική. Στοπ.

Μαρκ Τουαίην

Φαίνεται πως ο μεγάλος συγγραφέας είχε απόλυτο δίκιο, αφού το τηλεγράφημα δεν ήταν σταλμένο από το υπερπέραν. Αυτό όμως δεν ήταν και το τέλος των προβλημάτων του αφού διάφορα βιβλία του λογοκρίθηκαν ή απαγορεύτηκαν και μέχρι σήμερα ακόμα. Ανάμεσά τους και το αριστούργημα “Οι περιπέτειες του Χάκλεμπερυ Φιν”, που το πρωτοδιάβασα στα “Κλασσικά Εικονογραφημένα”, κάπου στις αρχές του ’50. Βέβαια, στην “χώρα των ελεύθερων και των γενναίων” -την Αμερική- δεν υπάρχει επίσημη λογοκρισία. Όμως είναι στην διάκριση και διάθεση της κάθε βιβλιοθήκης και του κάθε σχολείου ή Σχολικής Επιτροπής να αποσύρει κάποιο βιβλίο από τα ράφια ή να απαγορεύσει την ανάγνωσή του στα σχολεία.

Για παράδειγμα, και ενώ ο Mark Twain ήταν ακόμα ζωντανός, ο Χακ Φιν απαγορεύτηκε γιατί λέει οι χαραχτήρες του ήταν “χαμηλού ηθικού επιπέδου και ασεβείς”. Ο Χακ, δηλαδή, “είναι ψεύτης, μιλάει σε διάλεκτο, κάνει παρέα μ’ έναν μαύρο κι είναι και κλέφτης”.

Σήμερα, ο Huckleberry Finn είναι απαγορευμένος σε πολλές βιβλιοθήκες και σχολεία της Αμερικής, όχι πια για θέματα ηθικής αλλά για να προστατευθεί υποτίθεται ο μαθητής ή η γενικότερη ατμόσφαιρα στην τάξη και το σχολείο από τις “απρόβλεπτες επιπτώσεις” της λέξης “νέγρος” (nigger) που συχνά εμφανίζεται στο κείμενο.

Η υποκρισία σε όλο της το μεγαλείο, λέω εγώ, αφού με κανένα τρόπο δεν αντιμετωπίζεται έτσι το υπαρκτό πρόβλημα του ρατσισμού.

Υ.Γ. Η απάντηση του Μαρκ Τουαίην στην κριτική και τις απαγορεύσεις ήταν πως τα παιδιά ήδη πάθαιναν ζημιά ως ζήτημα ρουτίνας αφού οι βιβλιοθήκες είχαν σε δημόσια θέα ένα συγκεκριμένο βιβλίο: την Βίβλο. “Ήταν πολύ σωστό”, είπε, “που οι βιβλιοθηκάριοι απομάκρυναν τον Χάκλεμπερυ Φιν και τον Τομ Σώγιερ από την αμφιλεγόμενη παρέα του βιβλίου αυτού”.

June 2, 1897. Mark Twain cables the NY Times, “The report of my death was an exaggeration.”

It seems that the great author was right, since his cable was not sent from the other world. Still, this wasn’t the end of his problems since various books of his have been censored or banned, even up to our days. Among them, his masterpiece “Adventures of Huckleberry Finn”. Of course, in the “land of the free and the home of the brave” there is officially no censorship. Still, it is up to any library, school or school board to decide which books may or may not be displayed to the public or be taught in the schools.

Huckleberry Finn was “banned” several times in Mark Twain’s lifetime because of its characters’ “low grade of morality” and “irreverence.” Huck lies, talks dialect, is friends with a black man, steals and fails to return stolen property.

Today, Huckleberry Finn gets challenged, not in the name of public morals, but to protect something (the student, or the classroom atmosphere, or the school) against the “unpredictable” effects of the word “nigger”.

Hypocrisy in all her glory, says I, since this ban skims the surface only and has no effect whatsoever on the real problem of racism.

P.S. Mark Twain’s response to this criticism, in his Autobiography, was that children were already routinely damaged by a book the library kept on open shelves—the Bible. It was only right, he said, for librarians to escort Huck and Tom out of that book’s “questionable company.”

Βαγγέλης Παυλίδης

Επισκεφθείτε τη σελίδα του.