Αιχμή του δόρατος έχει αποτελέσει στη διεθνή επιστημονική κοινότητα το βιβλίο ενός γνωστού νευρολόγου, του δρος Ρίτσαρτντ Σάουλ, που έπειτα από είκοσι χρόνια εμπειρίας στο σύνδρομο ελλειμματικής προσοχής-υπερκινητικότητας ΔΕΠΥ, καταλήγει να διαπιστώνει σε ένα βιβλίο του (τίτλος: Το ΔΕΠΥ δεν υφίσταται), που δημοσιεύτηκε πρόσφατα, ότι το συγκεκριμένο σύνδρομο… δεν υφίσταται και κακώς έχει συμπεριληφθεί στο Εγχειρίδιο Ψυχικών Διαταραχών.

Ο δρ Ρίτσαρντ Σάουλ, ύστερα από πενήντα χρόνια που κουράρει τους ασθενείς του με συγκεκριμένες αγωγές, έχει προκαλέσει την επιστημονική κοινότητα, τμήμα της οποίας έσπευσε να χαρακτηρίσει το βιβλίο του αναξιόπιστο και να κατηγορήσει τον ίδιο ότι προκαλεί για να καταφέρει πωλήσεις.

Την περασμένη Τετάρτη ένα άρθρο των «Νιου Γιορκ Τάιμς» ανέφερε ότι ανάμεσα στο 2008 και το 2012 ο αριθμός των ενηλίκων που λάμβαναν αγωγή για το συγκεκριμένο σύνδρομο είχε παρουσιάσει αύξηση κατά 53% και ότι στην περίπτωση νεαρών Αμερικανών το ποσοστό είχε διπλασιαστεί.

«Δεν αρνούμαι ότι κάποιοι ασθενείς χρειάζονται αγωγή, αλλά το να μεγαλώνει μια ολόκληρη γενιά παιδιών, που πλέον αποτελούν ενήλικες, εθισμένη στα διεγερτικά χάπια, δεν συνιστά σε καμία περίπτωση λύση» γράφει στο βιβλίο του, όπου επίσης θέτει κάποια ερωτήματα για να αποδείξει το πόσο εύκολο είναι στις ψυχικές διαταραχές να γίνει μια λάθος διάγνωση και πόσο η συνταγογράφηση σε κάποιες περιπτώσεις συνιστά μια υπεραπλούστευση στην οποία καταφεύγουν οι γιατροί που αδιαφορούν απλά να… το ψάξουν.

«Το βιβλίο αυτό είναι ένα παραλήρημα άγνοιας και μια προπαγάνδα κατά του συνδρόμου ADHD, ένα σύνδρομο για το οποίο έχουν γραφεί περισσότερα από 10.000 άρθρα σε επιστημονικά περιοδικά» δηλώνει ο Ράσελ Μπάρκλεϊ, επίσης συγγραφέας έξι βιβλίων για το εν λόγω σύνδρομο και την αντιμετώπισή του.

Πηγές: Time, Newsweek New York Times