Πόρτα στην Ιστορία

Λας Ποσάδας, της Δήμητρας Παπαναστασοπούλου

Spread the love

 

 

 

 

 

 

  

 

Δήμητρα Παπαναστασοπούλου

 

 

 

 

 

 

las_posadas3.jpg

 

 

Φίλες και Φίλοι,

 

Καθώς ετούτη η ανάρτηση θα είναι η τελευταία πριν τα Χριστούγεννα, σκέφθηκα να κάνω μια αναφορά σε ένα ξένο χριστουγεννιάτικο

έθιμο του Μεξικού που ονομάζεται Λας Ποσάδας και σημαίνει «στα καφενεία».

 

Πρόκειται για έναν εννιαήμερο εορτασμό που συμβολίζει τους εννέα μήνες κύησης της Παναγίας και τελείται εις ανάμνησιν των περιπετειών

που πέρασαν ο Ιωσήφ και η Παρθένος προσπαθώντας να βρουν ένα χώρο για να γεννηθεί ο Ιησούς.

 

Οι εορτασμοί ξεκινούν την 16η Δεκεμβρίου και διαρκούν μέχρι την παραμονή της μεγάλης γιορτής, πάντοτε βράδια(ξεκινούν περίπου στις 8

το βράδυ).

 

Η αναπαράσταση του γεγονότος γίνεται με μια φάτνη σε κάθε σπίτι, παιδιά ψέλλνουν τα κάλαντα με κεριά και αγαλματίδια του Ιωσήφ και

της Μαρίας πάνω σε γαϊδουράκι στα χέρια τους.

 

Ο εορτασμός ξεκίνησε πριν 400 χρόνια στην Ισπανία, αλλά στις μέρες μας γιορτάζεται κυρίως στο Μεξικό. Σαν «εφευρέτης» φέρεται ο

μοναχός Πέδρο δε Γάντε, αν και υποστηρίζεται ότι είχε ξεκινήσει αρκετά νωρίτερα από άλλους μοναχούς που ανακάτεψαν τις δοξασίες του

καθολικισμού με εκείνες των Αζντέκων για την γέννηση του Ουιτσιλοπότστλι.

 

Δύο άτομα ντύνονται ως Μαρία και Ιωσήφ, ενώ κάποια σπίτια στολίζονται και παίρνουν το ρόλο των πανδοχείων. Το άτομο που ηγείται της

πορείας κρατά ένα κερί μέσα σε φαναράκι. Σε κάθε σπίτι-πανδοχείο ο οικοδεσπότης απαντά λέγοντας ένα τραγούδι, η Μαρία και ο Ιωσήφ

φανερώνονται και τους επιτρέπεται η είσοδος. Αμέσως μετά οι υπόλοιποι ένοικοι γονατίζουν κοντά στο ζευγάρι και προσεύχονται.

 

 

Σε κάποιες πόλεις αντί για κάποιο σπίτι, το ζευγάρι καταλήγει στην εκκλησία, ενώ κάποιες φορές η Μαρία ανεβαίνει σ’ένα πραγματικό

γαϊδουράκι και όσοι τους ακολουθούν παριστάνουν τους αγγέλους που ψάλλουν και τους βοσκούς που πηγαίνουν προς το στάβλο, ενώ

ανάμεσά τους υπάρχουν και μουσικοί. Τα παιδιά κρατούν αλεξανδρινά (ή πουανσέτιες) λουλούδια στα χέρια. Στο τέλος κάθε βραδιάς

ακούγονται κάλαντα και τα παιδιά σπάζουν ένα ομοίωμα αστεριού από γύψο (πινιάτα) που είναι γεμάτο με φρούτα και μικρά γλυκά, ενώ

ακολουθεί φαντασμαγορική γιορτή.

 

Ευτυχισμένα Χριστούγεννα σε όλο τον κόσμο!

 

 

 * Το άρθρο απηχεί στις απόψεις του συντάκτη του. 

 

iPorta.gr 

 

 

SHARE
RELATED POSTS
Η Συνθήκη των Βερσαλλιών (Μέρος β΄), της Δήμητρας Παπαναστασοπούλου
Γιατί 7 Μαρτίου 1948 και όχι 31 Μαρτίου 1947, του Γιώργου Ζαχαριάδη
Αναγνώσματα του 14ου αιώνα

Leave Your Reply

*
This site is protected by reCAPTCHA and the Google Privacy Policy and Terms of Service apply.