Editorial

Κρίνοντες και κρινόμενοι, της Τζίνας Δαβιλά

Spread the love

Τζίνα Δαβιλά

18813974_10211790833580038_4179308475217554972_n.jpg

Baia Seaside Bar

Σάββα Νικολάου 1, Ρόδος 851 00

Τηλ: 694 510 0535

Pane di capo – Πηγές Καλλιθέας

Pane di capo 

Ανάληψη, Στάδιο Διαγόρας, Ασγούρου 

delivery: 224100-3600 

Με ενοχλεί:

η κριτική σε όλους και όλα. Η εύκολη κριτική. Η ακόπιαστη. Η ακούραστη.

Η κριτική από ανθρώπους που τα βρήκαν εύκολα στη ζωή τους.

Η κριτική από κείνους που στάθηκαν τυχεροί και απέδωσαν οι προσπάθειές τους.

Η κριτική ακόμα και από κείνους που ζορίστηκαν και θέλουν να αντιδράσουν γιατί νοιώθουν εξαπατημένοι. Είτε ιδεολογικά, είτε πρακτικά.

Και μάλιστα η κριτική από την κορυφή του βάθρου εκείνου, που πριν είχαν τοποθετήσει κάποιους ανθρώπους, που τώρα οι ίδιοι τους γκρεμοτσακίζουν.

Τι θέλω να πω;

Α) Ο Καζάκος, ο ψευτοεπαναστάτης της χούντας που εκμεταλλεύτηκε «το Μεγάλο μας Τσίρκο» του Καμπανέλλη, αλλά που έχει καταβροχθίσει τις κρατικές επιχορηγήσεις και έχει εκμεταλλευτεί όποιον και ό,τι μπορούσε για να διευκολύνει την δουλειά του. Ο ξεμωραμένος που μιλά για προδοσία [κάπως έτσι τον χαρακτήρισαν στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ή σε αυτό ο συμπέρασμα κατέληγαν].

Β) Η Αφροδίτη Μάνου, η ψευτοαριστερή, ρατσίστρια και μισάνθρωπος που αμολάει δηλητήριο και υποκρινόταν τόσα χρόνια ως ευαίσθητη.

Ένα αλαλούμ που αδυνατώ να κατανοήσω αν οδηγεί κάπου και αν αξίζει να καταναλώνεται τόσος χρόνος.

Παρατηρώ την πτώση από το βάθρο. Ηχηρή, δηλητηριώδη, σκληρή, άδικη, αυτό-ακυρωτική. Επιλέγεις κάτι [ή στο επιλέγουν μ’ένα τρόπο], το θαυμάζεις, το αγαπάς, το επαινείς για αυτό που σου δίνει, και μετά το γκρεμοτσακίζεις γιατί δεν έχει την τελειότητα που εσύ αποφάσισες να του χρεώσεις. Γιατί σπάνια βλέπεις αυτό που υπάρχει. Βλέπεις αυτό που έχεις ανάγκη να υπάρχει.

Και θυμήθηκα δυο ερμηνευτές και δημιουργούς: το Βασίλη Παπακωνσταντίνου που μετέφερε στη Βουλγαρία την εταιρεία παραγωγής του και τον Άκη Πάνου που όταν σκότωσε τον εραστή της κόρης του, ταρακουνήθηκε το σύμπαν από την κακία: «Αυτός που έγραφε τραγούδια για την αγάπη, μπορεί να σκοτώνει άνθρωπο;» έλεγαν οι διαβάτες στα δελτία ειδήσεων.

Τι ακριβώς σε ξενίζει, λοιπόν; Ότι τα είδωλά σου, οι καλλιτέχνες σου έχουν και τρωτά σημεία; Τι πιο φυσιολογικό και ανθρώπινο; Ο Αϊνστάιν μιλούσε προσβλητικά στη γυναίκα του, την διέταζε να είναι τυπική στην ώρα που του θα σέρβιρε το πρωινό, το γεύμα και το δείπνο του και την απατούσε με θράσος στο σπίτι τους απαιτώντας μάλιστα να μην τον ενοχλήσει όσο βρισκόταν με την ερωμένη του. Ο μέγας Αϊνστάιν.

Στο προκείμενο:

Με ενοχλεί το κοινωνικό κράξιμο. Και η άνευ ουσιαστικού λόγου διάχυση δηλητηρίου. Και όσο πιο μαζικά και στοχευμένα γίνεται αυτό, τόσο περισσότερο δυσπιστώ για την αξία του. Γιατί και το κράξιμο είναι κολλητικό, σαν το χασμουρητό. Εκτός και αν η ματιά σου είναι καθαρή. Τότε θα απέδιδες φόρο τιμής σε αληθινά ρηξικέλευθους ανθρώπους. Ειλικρινώς αντικομφορμιστές, ανθρώπους που δεν φοβήθηκαν να πάνε κόντρα στο ρεύμα. Ας πούμε σαν τον Ντίνο Χριστιανόπουλο ο οποίος το 2011 ζούσε με 585 ευρώ το μήνα πληρώνοντας και ενοίκιό του έχοντας πετάξει στα μούτρα και τίτλους τιμής και χρήματα που προέρχονταν από αυτούς τους τίτλους. Μπορείς να το ακούσεις εδώ σε συνέντευξή μας: «τους τα πέταξα στα μούτρα και είμαι ελεύθερος». Θέλω να πω ότι ο Χριστιανόπουλος δεν θα κινδυνεύσει ποτέ να γκρεμοτσακιστεί από κανένα βάθρο γιατί ποτέ δεν δέχτηκε να καμαρώσει πάνω του. Άλλωστε εσύ δεν τον ανέβασες ποτέ τόσο ψηλά. Είναι ελεύθερος να λέει και να κάνει ό,τι του καπνίσει γιατί δεν χρωστά σε κανένα.

Πού θέλω να καταλήξω; Ότι όλοι οι [επι]κριτές των πάντων οφείλουν να μην είναι αμετροεπείς, αν δεν μπορούν να γίνουν Χριστιανόπουλοι ως προς τη νοοτροπία και τη στάση ζωής του. Αν με κάποιο τρόπο είτε ευνοούνται από το σύστημα, είτε το ευνοούν ηθελημένα ή άθελά τους. Την ελευθερία και την δηκτικότητα απέναντι σε όλους ο ποιητής Ντίνος Χριστιανόπουλος κατέκτησε θυσιάζοντας πολλές ανέσεις. 

 Ε, λοιπόν, φίλη και φίλε που λες πολλά και επικριτικά γενικώς και ειδικώς, πάτα φρένο. Γιατί τέτοιου είδους σκληρή κριτική έχουν δικαίωμα να ασκήσουν μόνο οι Χριστιανόπουλοι τούτης της πατρίδας. _

Υγ: καλό καλοκαίρι!

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.  

The article expresses the views of the author

 iPorta.gr

SHARE
RELATED POSTS
Πρόσκληση…Θα έρθεις;, της Τζίνας Δαβιλά
Η γιορτή της Δημοκρατίας, η “Μανία με την Άνοιξη” και μια φέτα καρπούζι, της Ωραιοζήλης-Τζίνας Δαβιλά
Ομορφιά, αυτό είναι το ζητούμενο, της Τζίνας Δαβιλά

Leave Your Reply

*
This site is protected by reCAPTCHA and the Google Privacy Policy and Terms of Service apply.