Ο Πάνος Καπώνης* είναι Δικηγόρος παρ’ Αρείω Πάγω, τ. Επ. Καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Πατρών (Φαρμακευτική), ποιητής, συγγραφέας και κριτικός λογοτεχνίας  Έχει συγγράψει οκτώ πανεπιστημιακά συγγράμματα φαρμακευτικού δικαίου.Λογοτεχνική ιστoσελίδα : http://logos.caponis.gr.

GREEK RESTAURANT-THE BEST IN THE CITY- NEW YORK 253-17 NORTHERN BLVD

Επισκεφθείτε τη νέα ιστοσελίδα μας

visit our new web site

ΕΞ ΕΠΑΦΗΣ [Π10]

Kramer vs Kramer  [ANATOΛΗ vs ΔΥΣΗΣ] 

Κράμερ εναντίον Κράμερ (αγγλικά: Kramer vs Kramer), όπως είναι γνωστό στους σινεφίλ, ήταν  αμερικανική δραματική ταινία παραγωγής 1979 σε σκηνοθεσία Ρόμπερτ Μπέντον. Το στόρυ της ταινίας βασισμένο στο βιβλίο του Έιβερυ Κόρμαν, είναι η ιστορία ενός παντρεμένου ζευγαριού και τον αντίκτυπο που έχει το διαζύγιό τους στο περιβάλλον τους και ιδιαίτερα στον μικρό τους γιο. Σε μια μεταφορά λοιπόν,  ποιητική αδεία, της αντιπαράθεσης του στόρυ της ταινίας αυτής, με τα δρώμενα τον τελευταίο καιρό στην «γειτονιά» μας, δηλαδή τον πόλεμο που συνεχίζεται στην Ουκρανία, παρατηρούμε την «Ανατολή» [Ρωσία] να στρέφεται εναντίον της «Δύσης» [ΗΠΑ, ΕΕ, Η.Β] πάνω στον ίδιο πλανήτη που ζούμε όλοι, δηλαδή κατά την ταπεινή μου άποψη, ο ανατολίτικος εγωισμός του εξ Ανατολικών ηγέτη Πούτιν εναντίον των εγωισμών των Δυτικών ηγετών. Θα μπορούσαμε να ονομάσουμε αυτή την εκ νέου καταστροφή  «κατρακύλα της ειρήνης», μετά τις πληγές που άφησε στην ανθρωπότητα ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος. Μοιάζει με ένα ηλεκτρονικό παιχνίδι, που όμως δεν το παίζουν παιδιά αλλά λογικοί (υποτίθεται) ηγέτες !! Ένα παιχνίδι όμως που πίσω του κρύβονται επιμελώς τεράστια οικονομικά και ενεργειακά συμφέροντα, με επιπτώσεις όχι μόνον στην Ουκρανία, αλλά και σε όλη την Ευρώπη και περαιτέρω στον κόσμο ολόκληρο. Ένα παιχνίδι που ντύνεται με δυστυχώς και ιδεολογικά περιτυλίγματα ένθεν και εκείθεν. Γιατί πρέπει κάθε φορά να αποδεικνύουν οι μεν την πυρηνική τους υπεροπλία και οι δε τον ρόλο του καλού πλανητάρχη. Γιατί η ενέργεια που αποτελεί ουσιαστικό παράγοντα επιβίωσης των ανθρώπων να αποτελεί σημείο αντιπαράθεσης με τις επιπτώσεις που αρχίσαμε να ζούμε όλοι – προς το παρόν – στην Ευρώπη ; Τι φταίει ένα νοικοκυριό να πληρώνει πανάκριβα το βασικό αγαθό που λέγεται ηλεκτρικό ρεύμα ή γκάζι ή βενζίνη; (χθες πλήρωσα  719,3 ευρώ ρεύμα), χωρίς γι’ αυτό να φταίει ο όποιος εγχώριος πολιτικός «σωτήρας» μας. Διάβασα πρόσφατα ένα άρθρο-ανακοίνωση μουσικών και συμφώνησα απόλυτα μαζί τους. Αξίζει τον κόπο να βγεί στην δημοσιότητα : «In Peace We Trust!» Η ελληνική underground σκηνή ενάντια στον πόλεμο στην Ουκρανία : «Αδιαφορούμε για το πόσο σημαντικά είναι τα επιχειρήματα της όποιας ιδεολογικής όχθης από τη στιγμή που η σύγκρουση ισούται με νεκρούς και τραυματισμένους ανθρώπους κάθε ηλικίας και φύλου (αυτό περιλαμβάνει όχι μόνο τους Ουκρανούς αλλά και τους Ρώσους στρατιώτες). Το βασικό στοιχείο όλων των παραπάνω συχνοτήτων και υποκατηγοριών του σύγχρονου αστικού ήχου που εκπροσωπούμε έχει ως βασικό κίνητρο την ευδαιμονία του ατόμου και την επικοινωνία του με άλλους ανθρώπους και ως εκ τούτου εκ της συμβάσεως είμαστε αντίθετοι σε οποιαδήποτε πολεμική σύρραξη, ανεξαρτήτως οικονομικού και πολιτικού λόγου. Πέρα από την ιδεολογική και φιλοσοφική τοποθέτηση του καθενός μας αυτό που ζητάμε και υποστηρίζουμε είναι: *ΑΜΕΣΗ ΚΑΤΑΠΑΥΣΗ ΤΟΥ ΠΥΡΟΣ ΣΤΗΝ ΟΥΚΡΑΝΙΑ – *ΧΩΡΙΣ ΟΡΙΟ ΑΝΘΡΩΠΙΣΤΙΚΗ ΒΟΗΘΕΙΑ ΣΕ ΚΑΘΕ ΕΠΙΠΕΔΟ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΕΣ ΤΗΣ ΟΥΚΡΑΝΙΑΣ ΑΛΛΑ ΚΑΜΙΑ ΕΜΠΛΟΚΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΣΕ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΟ ΕΠΙΠΕΔΟ (είτε με τη φυσική παρουσία στρατιωτών μας είτε με αποστολή στρατιωτικού υλικού). Τι άλλο περισσότερο να πω εγώ. Τα είπαν όλα οι νέοι αυτοί μουσικοί. Ας τα βρούν μεταξύ τους οι «μεγάλοι» ηγέτες με διάλογο και όχι με τα όπλα, εάν θέλουν να λέγονται δημοκράτες, όπως υποστηρίζουν ότι είναι, γιατί δεν έχουν δικαίωμα να ταλαιπωρούν την ανθρωπότητα.

Ας αφήσουμε λοιπόν πίσω μας το του Ηρακλείτου [Περὶ φύσεως 53] : «πόλεμος πάντων μὲν πατήρ ἐστι, πάντων δὲ βασιλεύς…»

ΠΑΝΟΣ ΚΑΠΩΝΗΣ