Βαγγέλης Παυλίδης

Ξαναβρέθηκα σχετικά πρόσφατα με μια παλιά, πολύ παλιά και πολύ αγαπητή φίλη. Προκειμένου να αποκτήσει μια καλύτερη εικόνα του τι έκανα τόσα χρόνια που δεν είχαμε επαφή βάλθηκε να διαβάζει μια μια τις αναρτήσεις ετούτου του μπλογκ, απο το 2012 που το ξεκίνησα μέχρι τώρα. Αλήθεια!

Πριν λίγες μέρες διάβασε την ανάρτηση της 04.08.2012 με τίτλο “Κοσμικός Άνεμος” και της άρεσε. Έτσι, λέει, αισθάνεται αυτή σήμερα.

Την ξανακοίταξα την ανάρτηση για να φρεσκάρω τη μνήμη μου κι η αλήθεια είναι πως θα μπορούσα να την έχω γράψει σήμερα. Την παραθέτω:

“Έχει ένα μέρος με τέσσερεις ήλιους στον ουρανό – κόκκινο, άσπρο, γαλάζιο και κίτρινο. Δυό απ’ αυτούς είναι τόσο κοντά που αγγίζουν ο ένας τον άλλο και αστρική ύλη ρέει ανάμεσά τους. Ξέρω για έναν κόσμο με χίλια φεγγάρια. Ξέρω για έναν ήλιο στο μέγεθος της γης -φτιαγμένον απο διαμάντι… Το σύμπαν είναι αχανές και προκαλεί δέος και για πρώτη φορά γινόμαστε μέρος του.”

Carl Sagan, The Cosmic Connection

… κι εγώ, που πάντα ονειρευόμουν ένα σκαρί πανάδικο κι έν΄άστρο να μου δείχνει τον δρόμο, έχω μείνει ξέμπαρκος στον μώλο της γης. Μα υπάρχει παρηγοριά: μπορώ και ζωγραφίζω τα όνειρά μου. Δεν είναι πολύ, μα ούτε και λίγο είναι.

I recently met again with with an old, very old and beloved friend. To get a better picture of what I have been up to all those years we hadn’t seen each other she began to read one by one all the posts on this blog, from 2012 when I first started to today. Honestly!

The day before yesterday she said she came across the post from 4 August 2012, titled “Cosmic wind” and she liked it. This is how she feels nowadays, she said.

I went through that post to refresh my memory and the truth is I could’ve written it today. I reproduce it below:

“There is a place with four suns in the sky – red, white, blue, and yellow; two of them are so close together that they touch, and star-stuff flows between them. I know of a world with a million moons. I know of a sun the size of the Earth-and made of diamond….The universe is vast and awesome, and for the first time we are becoming part of it.

Carl Sagan, The Cosmic Connection

… and I, that I have always dreamed of a sailing ship and a star to show me the way, I have remained stranded on the quay of earth. But there is comfort and solace: I at least can draw my dreams. It isn’t much, but it isn’t little either.”

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.

The article expresses the views of the author

iPorta.gr