«Ένας από τους σημαντικότερους πολιτικούς ηγέτες που σημάδεψαν τη σύγχρονη μεταπολεμική ιστορία της χώρας μας, έφυγε για το μεγάλο «ταξίδι»…

Το όνομα του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη συνδέθηκε με την ιστορία του 20ου αιώνα, με την παρουσία του στο ελληνικό Κοινοβούλιο επί σχεδόν έξι δεκαετίες, παρά τις αμφισβητηθείσες επιλογές του σε «ταραχώδεις» πολιτικές περιόδους». Το έργο που προσέφερε, αλλά και η παρακαταθήκη που αφήνει, θα είναι αναμφίβολα πολύτιμος οδηγός για τις επόμενες γενιές.

Ένας ευπατρίδης της πολιτικής με ισχυρή προσωπικότητα, οραματιστής, οξυδερκής και διορατικός.

Ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης είχε ιδιαίτερους ιστορικούς, αλλά και προσωπικούς δεσμούς με τη Ρόδο, καθότι είχε ανακηρυχθεί κι επίτιμος Δημότης Ρόδου, ενώ ως αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας και μετέπειτα Πρωθυπουργός, επισκέφθηκε αρκετές φορές τα Δωδεκάνησα.

Στην οικογένεια του εκλιπόντος πρώην Πρωθυπουργού εκφράζω τα ειλικρινή μου συλλυπητήρια».

Ο Δήμαρχος Ρόδου,

Φώτης Χατζηδιάκος

Είναι αξιοζήλευτος ή καλύτερα αξιοθαύμαστος γιατί έζησε μια πλήρη ζωή. Έζησε με τα ελαττώματα και τα προτερήματα του, όπως όλοι μας. Και η ζωή τον αποχαιρέτησε, χαρίζοντας του το έπαθλο της υστεροφημίας.

Γιάννης Καραχισαρίδης

Στο πάνθεον μιας γενιάς με βιώματα σφυρηλατημένα δια πυρός και σιδήρου. Με σωστά, με λάθη, με πάθη, με προσφορά, με αντιφάσεις

Πανος Μπιτσαξής

Έφυγε με τον καημό της Ντόρας…Ας τον σκεπάσει η Κρητική του γη όπου τόσο αγάπησε

Δημήτρης Κατσούλας

Έζησε πυκνά, αγαπήθηκε, μισήθηκε και ακόμα δεν έχει αποτιμηθεί με ιστορική αντικειμενικότητα η πολιτική του προσφορά.

Υπήρξε ένας μετριοπαθής φιλελεύθερος και κεντρώος πολιτικός με ικανότητα να κοιτάζει πέρα από το στενό κομματικό του περιβάλλον.

Η περίοδος του 1965 τον φόρτωσε, όχι χωρίς δική του ευθύνη, με δυσανάλογο φορτίο αντιπάθειας.

Η σωφροσύνη, η ιστορικότητα (με την έννοια της ιστορικής γνώσης και αυτογνωσίας), η διορατικότητά του και η αποχή του από τον λαϊκισμό τον κατέστησαν πολλές φορές αποσυνάγωγο από τα κύρια και πλήρη φανατισμού πολιτικά-κομματικά ρεύματα.

Παρ’ όλο που ήταν επίτιμος πρόεδρος του κυριότερου δεξιού κόμματος στην Ελλάδα, ήταν ευρύτερης εμβέλειας πολιτικός με επιρροές και στο κέντρο και στη δημοκρατική αριστερά.

Οι φιλοευρωπαϊκές και ρεαλιστικές θέσεις του για την ελληνική οικονομική και εξωτερική πολιτική έχουν ακόμα βάση και ισχύ.

Πιστεύω ότι αξίζει να μελετηθεί η ζωή του χωρίς προκαταλήψεις και (παλαιο) κομματικές αγκυλώσεις.

Κωστής Α. Μακρής

Ο τελευταίος των πιο σημαντικών πολιτικών της Μεταπολεμικής Ελλάδας . Είχε το θάρρος να παντρευτεί την Μαρίκα Μητσοτάκη, την οποία και τίμησε ως σύζυγο, όταν οι Έλληνες την αποκαλούσαν “κουτσή”. Τον είπαν γκαντέμη, τον είπαν γρουσούζη. Τον “έριξε” από την Πρωθυπουργία ο Αντώνης Σαμαράς, ο οποίος αργότερα ως πρωθυπουργός διέπραξε μια τραγική πολιτική κίνηση που ντροπίαζει την Ελλάδα. Το “φευγιό” του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη ταυτίστηκε ημερομηνιακά από την Άλωση της Κωνσταντινούπολης. Το λες και σημάδι.

Τζίνα Δαβιλά

Η ανώμαλη προσγείωση της χώρας και όλων ημών των πολιτών στη ζοφερή πραγματικότητα το 2010, μετά από τον βαθύ ύπνο και τα πλουσιοπάροχα όνειρα που βλέπαμε επί τέσσερις δεκαετίες, αρκεί για να τον κατατάξει ως τον λιγότερο χειρότερο πρωθυπουργό της μεταπολίτευσης.

Ήταν ο μόνος που είδε και μίλησε για την προδιαγεγραμμένη οικονομική καταστροφή, αν δεν αλλάζαμε πολιτική.

Κάτι που δεν ανέχθηκε πρώτη από όλους η ίδια του η παράταξη γι’ αυτό και τον ανέτρεψε.

Η παράταξη που υποτίθεται ότι θα έπρεπε να είναι ο κατ’ εξοχήν πολιτικός εκφραστής του ευρωφιλελευθερισμού.

Για το τμήμα αυτό των τριών χρόνων ως πρωθυπουργός, ο αποθανών στην κυριολεξία δεδικαίωται.

Για όλο τον υπόλοιπο χρόνο του βίου και της πολιτείας του ως πολιτικό θα τον κρίνει η ιστορία.

Αλέξανδρος Μπέμπης

Απο την αυγή της ανθρωπότητας, η μέρα που είναι άταφος ο νεκρός, όποιος και αν είναι, υπάρχει σεβασμός.

Η μέρα αυτή είναι το όριο ανάμεσα στη εδώ ύπαρξη του και το φευγιό του για πάντα. Είναι το όριο που έπαψε να δρα αλλά δεν πέρασε ακόμη στην ιστορία, ώστε να αποτιμηθεί .

Και -κυρίως – είναι ο ανθρώπινος σεβασμός (και φόβος  στο απόλυτο μυστήριο του θανάτου.

ΥΓ: Αυτα δεν ειναι πολιτική κορεκτίλα. Είναι Α ι ώ ν ι ε ς  Α ξ ί ε ς από καταβολής ανθρώπου

Γιάννης Σιδέρης

Κωνσταντίνος Μητσοτάκης! Πολιτικός με Κοινοβουλευτικό ήθος! Προήγαγε την εθνική συμφιλίωση! Συνετός με γλώσσα που έλεγε τα πράγματα με το όνομα τους! Έφυγε σήμερα στα 99 του, για ένα μεγάλο ταξίδι! Αυτό της αντάμωσης με την γυναίκα που αγάπησε όσο τίποτε άλλο στην ζωή! Αιώνια η μνήμη!

Όλγα Παπαδιώτη

Είχα συνδέσει τη ζωντάνια, τη ζωή και τη διαύγεια μυαλού με αυτόν τον άνθρωπο.
Καλός οικογενειάρχης και αγαπημένος παππούς. Διορατικός πολιτικός, που αγαπούσε τη χώρα του.

Και ήταν εκείνος που μίλησε για εθνική συμφιλίωση και το έκανε πράξη νομιμοποιώντας την αριστερά.

Η οποία αριστερά, ενσωματώθηκε μια χαρά στο σύστημα όλα αυτά τα χρόνια!
Σεβασμός λοιπόν. Για αυτό και μόνο.

Όσο για την ιστορία στην πρωθυπουργία της χώρας…. συνεχίζει να γράφεται από τους καινούριους και την παρούσα κυβέρνηση, με τα πιο μελανά γράμματα.

Σίγουρα ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης δεν ανήκει στους χειρότερους πρωθυπουργούς.

Και καλά θα είναι να σκεφτόμαστε πριν μιλήσουμε.

Δέσποινα Κοντάκη

Κωσταντίνος Μητσοτάκης. Χαρακτηριστική φυσιογνωμία, οικογενειάρχης, ξεχωριστή προσωπικότητα. Καλός ή κακός… δεν μπορώ να πω με σιγουριά. Το σίγουρο είναι πως επηρέασε έναν ολόκληρο λαό, δεν πέρασε απαρατήρητος και άφησε σίγουρα το στίγμα του στην πολιτική και κοινωνική ζωή της μικρής πατρίδας.

Μακάρι να φτάσουμε τα χρόνια του….

Αλεξάνδρα Καρακοπούλου-Τσίσσερ