(Ήτοι μια κλοπή δεν είναι κλοπή αλλά «θέμα πολύ πιο σύνθετο και πριν αποφασίσουμε την επόμενη κίνησή μας θα πρέπει να λάβουμε υπόψη μας ζητήματα που σχετίζονται με την εξωτερική πολιτική, τις διμερείς σχέσεις, την Ευρωπαϊκή Ένωση και πολλές ακόμη παραμέτρους»).

Εδώ και 200 σχεδόν χρόνια που απελευθερώθηκε η Ελλάδα δεν υπήρχαν έμπειροι νομικοί που τους τρέμουν ακόμα και κυβερνήσεις αν καταφύγουν σε διεθνή δικαστήρια. Μόλις τώρα εμφανίστηκε μια καλλίσωμη αγαλματένια δικηγόρος με κάποια γεύση και από το Χόλυγουντ, η κ. Αμάλ Αλαμουν-τίν Κλούνεϊ, που θα μας φέρει πίσω αγάντα κι επί τόπου τα Μάρμαρα του Παρθενώνα.

Τη κάλεσε η ελληνική κυβέρνηση και μόλις ήρθε της έκοψε τα καλλίγραμμα πόδια της. Επακριβώς τα λόγια του Υπουργού Πολιτισμού κ. Τασούλα: «Η στρατηγική αποφασίζεται από την κυβέρνηση και η στρατηγική είναι αυτή που ακολουθείται επί δεκαετίες… το θέμα είναι πολύ πιο σύνθετο και πριν αποφασίσουμε την επόμενη κίνησή μας θα πρέπει να λάβουμε υπόψη μας ζητήματα που σχετίζονται με την εξωτερική πολιτική, τις διμερείς σχέσεις, την ευρωπαϊκή ένωση και πολλές ακόμη παραμέτρους. Προσωπικά όμως δεν έχω πειστεί ότι πρέπει να ακολουθήσουμε τη δικαστική οδό, αλλά ότι πρέπει να εξαντλήσουμε τις δυνατότητες που έχουμε μέσω της UNESCO».

Εμ τότε τι την καλείς τη χυμώδη Καρυάτιδα αν της λες «δε θέλουμε δικηγόρους, οι πολιτικοί θα λύσουν το θέμα»; Εδώ και 200 χρόνια κανένας πολιτικός δεν τόλμησε να πιάσει στα χέρια του την καυτή πατάτα γιατί οι ξένοι αφέντες θα του έλεγαν: «αποφάσισες να παραιτηθείς;». Μόνο η Μερκούρη πήρε στα σοβαρά το θέμα, αλλά ο Ανδρέας ήταν πολιτικάντης: «Μελίνα όχι στα άκρα, τα Μάρμαρα θα έρθουν όταν έρθει η ώρα τους». Ε μάρμαρα είναι αυτά, τα πιο πολλά ακρωτηριασμένα, δε μπορούν να σηκωθούν και νάρθουν μόνα τους.

Έτσι και τώρα: μόλις πήρε διεθνή δημοσιότητα το θέμα με την Αμάλ, ο υπουργός σκοτώθηκε να τους καθησυχάσει, που αν διαβάσουμε το κείμενό του από πίσω προς τα μπροστά σε λαϊκή γλώσσα λέει επακριβώς: «Σιγά ρε παιδιά που θα πάρουμε πίσω τα Μάρμαρα, ένα αστείο κάναμε να εμψυχώσουμε το λαό που βρίσκεται σε ψυχοπλάκωση. Τίποτα δε θα κάνουμε χωρίς να μας το πείτε εσείς»

Ετσι τα Μάρμαρα θα μείνουν στο ίδιο σημείο που είναι και οι γερμανικές αποζημιώσεις. Γιατί είναι άγριοι αυτοί οι ξένοι: μια μέρα χρειάζονται να πετάξουν έξω το Σαμαρά, όσο χρειάστηκαν και για το Γιωργάκη.

Ακόμα και η προδοσία έχει αλλάξει τακτική στις μέρες μας. Οι σημερινοί Εφιάλτες έχουν διδακτορικά στις δημόσιες σχέσεις, δεν είναι αγροίκοι βοϊδοβοσκοί.

Κοντολογίς εμείς δεν εφεύραμε τη μυθολογία, την τραγωδία και την κωμωδία; Διαλέξετε τι από αυτά ισχύει στην περίπτωση.

Πάντως τώρα έχουμε ένα ατού: όταν αποτύχει η Αμάλ ίσως να δούμε σε χολυγουντιανή ταινία το έργο: «Τα Μάρμαρα που μαρμάρωσαν».

Χρήστος Μαγγούτας