Απέναντί του, έκτο και τελευταίο, βρισκόταν ενα εξαιρετικά άκαμπτο άτομο, που καθώς ήταν παράλυτο έπρεπε, για να λέμε την αλήθεια, να αισθανόταν πολύ άβολα στα καθόλου άνετα ρούχα του. Ηταν ντυμένος κατά μοναδικό τρόπο με ενα καινούριο φέρετρο απο μαόνι. Το πάνω μέρος, η καλύπτρα της κεφαλής του φερέτρου πίεζε το κρανίο αυτού που το φορούσε και προεξείχε απο πάνω σαν σκούφια δίνοντας ετσι στο πρόσωπο ενα ύφος απερίγραπτου ενδιαφέροντος. Τρύπες είχαν ανοιχτεί για τα χέρια στα πλαϊνά, περισσότερο για άνεση παρα για κομψότητα μα το φόρεμα, εμπόδιζε έτσι κι αλλοιώς τον ιδιοκτητη του να καθεται τόσο ορθός όσο και οι σύντροφοί του -και καθώς ήταν γερμένος σε γωνία σαρανταπέντε μοιρών ενα ζευγάρι τεράστια γουρλωμένα μάτια έστρεφαν τα απαίσια ασπράδια τους πάνω προς το ταβάνι απορώντας για το ίδιο το τεράστιο μέγεθός τους.

Μπροστά στον καθένα υπήρχε το τμήμα ενός κρανίου, που χρησίμευε ως κύπελλο

King Pest, Ε. Α. Ποε (μετάφραση δικιά μου)

Fronting him, sixthly and lastly, was situated a singularly stiff-looking personage, who, being afflicted with paralysis, must, to speak seriously, have felt very ill at ease in his unaccommodating habiliments. He was habited, somewhat uniquely, in a new and handsome mahogany coffin. The top or head-piece of the coffin pressed upon the skull of the wearer, and extended over it in the fashion of a hood, giving to the entire face an air of indescribable interest. Armholes had been cut in the sides, for the sake not more of elegance than of convenience — but the dress, nevertheless, prevented its proprietor from sitting as erect as his associates; and as he lay reclining against his tressel, at an angle of forty-five degrees, a pair of huge goggle eyes rolled up their awful whites towards the ceiling in absolute amazement at their own enormity.

Before each of the party lay a portion of a skull, which was used as a drinking cup

King Pest, E. A. Poe

Βαγγέλης Παυλίδης

η σελίδα του