Βαγγέλης Παυλίδης  

Δεν τα βρίσκουνε λέει στο Κέντρο. Κεντροαριστερά, Κεντροκέντρο, Κεντροδεξία, Αριστερα της Κεντροαριστεράς και δεξιά της Κεντροδεξιάς, όπως και να το πει κανείς είναι πέλαγος που αέρηδες και ρεύματα το πάνε απο ΄δω κι απο ΄κει. ΠΑΣΟΚ, Ποτάμι, ΔΗΜΑΡ, Δράση και δεν ξέρω ποιοί άλλοι προσπαθούν (;) να συναντηθούν, να συνεννοηθούν, χωρίς να τα καταφέρνουν.

Εκπληξη; Καμμιά. Είναι φυσικό σε έναν χώρο όπου οι στρατηγοί (φανεροί και κρυφοί) είναι περισσότεροι απο τους στρατιώτες κι όπου ο καθένας θέλει να γίνει αρχιστράτηγος. Φυσικό επακόλουθο εκεί όπου οι στόχοι και οι φιλοδοξίες του καθ’ ενός υπερβαίνουν τις πραγματικές δυνατότητές τους. Φυσικό επακόλουθο για έναν χώρο θολό, όπου δεν υπάρχει συγκεκριμένη ιδεολογία -ο συνεκτικός δηλαδή ιστός που είναι προϋπόθεση για μια τέτοια ένωση.

Κι αυτό το τελευταίο δεν είναι κατηγορία η κακόπιστη κριτική, είναι μια πραγματικότητα. Το Κέντρο είναι απο την φύση του ένας χώρος άμορφος και ασχημάτιστος, κινούμενος. Είναι ένας χώρος όπου εύκολα κάνει κανείς μικρά ή μεγάλα ιδεολογικοκομματικά άλματα -όπου σήμερα ψηφίζει έτσι και αύριο αλλοιώς- και που περιλαμβάνει το σύνολο σχεδόν των αναποφάσιστων, εκείνων που στις δημοσκοπήσεις απαντάνε “δεν ξέρω”, “θα δούμε”, “δεν απαντώ”. Γι αυτό εξ’ άλλου αποτελεί και την μεγάλη δεξαμενή όπου άπαντες ρίχνουν τα δίχτυα και τ’ αγκίστρια τους.

Ίσως, το ένστικτο της αυτοσυντήρησης, η ανάγκη επιβίωσης, να υποχρεώσει κάποια στιγμή τα διάφορα αυτά κόμματα να συνεργαστούν. Πολύ φοβάμαι όμως πως τέτοια συνεργασία θα είναι πολύ εύθραυστη. Οψόμεθα.

Γνωστά αυτά. Γιατί τα γράφω; Έτσι, για να μην είναι μόνο κι έρημο το σκίτσο μου.

 * Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.

The article expresses the views of the author

iPorta.gr