Βαγγέλης Παυλίδης

“Εάν θέλετε να γίνουν τα παιδιά σας λαμπρά, πέστε τους παραμύθια. Αν θέλετε να γίνουν πολύ λαμπρά πέστε τους κι άλλα παραμύθια.” -Albert Einstein

Έχουμε κιόλας μπεί στα προεόρτια των Χριστουγένων και της πρωτοχρονιάς. Είναι γιορτές που, λόγω της εμπορευματοποίησης κυρίως, σε μεγάλο βαθμό έχουν ξεφύγει αρκετά απο τον αυστηρά θρησκευτικό τους χαραχτήρα και έχουν γίνει ευκαιρία για ξεφάντωμα, για πολύχρωμα φώτα, για την ανταλλαγή δώρων και ασπασμών και (για να μην ξεχνάμε) για γαλοπούλα και μπούτι χοιρινό στον φούρνο και μελομακάρονα. Είναι η κατ’ εξοχήν εποχή των παιδιών, με τον Santa Claus – τον Αγιο Νικόλα- των δυτικών και τον δικό μας Άγιο Βασίλη φορτωμένους με παιχνίδια να αλωνίζουν την οικουμένη από την Νέα Υόρκη στην Κωνσταντινούπολη κι απο ‘κεί στο Τόκιο και πάλι στην Νεα Υόρκη.

Τι καλύτερη εποχή για να μιλήσει κανείς για τον Άντερσεν που τα παραμύθια του –“Τα καινούρια ρούχα του Βασιλιά”, “Το άσχημο παπί”, “Η μικρή γοργόνα”, ‘Το αηδόνι”, “Η βασίλισσα του χιονιού”, “Το κοριτσάκι με τα σπίρτα”, “Ο γενναίος μολυβένιος στρατιώτης”, “Τα κόκκινα παπούτσια”, και… και… και– έχουν γίνει κομμάτι της συλλογικής πολιτιστικής συνείδησης μας, προσιτά και διαβασμένα απο όλες τις ηλικίες σ΄όλον τον κόσμο.

Ήταν λοιπόν μια μέρα σαν σήμερα, 1 του Δεκέμβρη 1835, που ο Hans Christian Andersen κυκλοφόρησε για πρώτη φορά τις “Ιστορίες ειπωμένες για παιδιά”. Δεν είναι ίσως πλατιά γνωστό πως ο Άντερσεν ήταν γεννημένος δισλεξικός και τα χειρόγραφά του ήταν γεμάτα με ορθογραφικά λάθη. Λένε όμως πως ως συνέπεια το στύλ του παρέμεινε κοντά στον προφορικό λόγο έτσι που να ακούγεται φρέσκο και ζωντανό ακόμα και σήμερα. Οι εκδότες τού διόρθωναν βέβαια τα λάθη μα δεν άγγιξαν το στυλ του.

Σήμερα, το βραβείο “Χάνς Κρίστιαν Άντερσεν” απονέμεται κάθε χρόνο απο τον IBBY (International Board of Books for Young People) στον συγγραφέα και τον εικονογράφο για την συνολική τους προσφορά στην παιδική λογοτεχνία.

Λίγο πριν πεθάνει, ο Αντερσεν συναντήθηκε μ’ έναν συνθέτη που θα έγραφε την μουσική της κηδείας του. “Οι περισότεροι που θα ακολουθούν πίσω μου θα είναι παιδιά”, είπε. “ Κάνε τον ρυθμό έτσι που να ταιριάζει στα μικρά βηματάκια”.

Αμέτρητα μικρά βηματάκια, θα έλεγα εγώ, κι ανάμεσά τους και πολλά μεγάλα… σαν τα δικά μου, ας πούμε.

“If you want your children to be brilliant, tell them fairy tales. If you want them to be very brilliant, tell them even more fairy tales.” -Albert Einstein

Already we are immersed in the spirit of the approaching holidays, Christmas and new year’s. These are holidays that to a great degree have gone, thanks to commercialization, beyond their strict religious character and have become the occasion for frolicking, for bright colorful lights, for the exchange of gifts, kisses and hugs and for -not to forget- turkey and ham in the oven. It is the “par excellence” season for kids, with the western Santa Claus and our Greek Saint Basil loaded with toys, to roam the globe from New York to Constantinople, from there to Tokyo and back to New York.

What better time then to talk about Hans Christian Andersen whose tales– “The Emperor’s New Clothes”… “The Little Mermaid”… “The Nightingale”… “The Snow Queen”… “The Little Match Girl”… “The Ugly Duckling”… etc…etc– have become part of our collective cultural conscience, readily accessible to children and mature readers as well.

It was, then, on a day like today, 1 December 1835, that Andersen published his “Tales, Told for Children”, his first. What is not so broadly known perhaps is that Andersen was born with dyslexia and, although he learned to read, he could never spell properly, and his handwritten texts were riddled with mistakes. As a result, his writing style remained close to the spoken language and still sounds fresh today. His publishers corrected his errors but left the style untouched.

The Hans Christian Andersen Awards are two literary awards by the International Board on Books for Young People (IBBY), recognizing one living author and one living illustrator for their “lasting contribution to children’s literature”.

Shortly before his death, Andersen had consulted a composer about the music for his funeral, saying: “Most of the people who will walk after me will be children, so make the beat keep time with little steps.”

Countless little steps, I would add, and among them many bigger ones… like mine, say.

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.  

The article expresses the views of the author

 iPorta.gr