Ματίνα Ράπτη-Μιλήλη

… και η μπάλα καταλήγει στα δίχτυα του ανήμπορου Κερβέρογλου…

Ξυπνάς, φρεσκαδούρα δεν το λες, σε έχει πάρει από κάτω εκείνο τ’ όνειρο, που το λες και εφιάλτη στον δρόμο με τα πεύκα…πευκοβελόνες …κάμπιες…αυτή η κίτρινη γύρη που τρυπώνει παντού …χάααλια.

Φτιάχνεις καφέ σουρνάμενη . Κάθεσαι σαν υπνωτισμένη αγναντεύοντας το ψυγείο. Δεν μιλάς…(έτσι κι αλλιώς μόνη σου είσαι στην κουζίνα, με το ψυγείο έχετε ψυχρανθεί )
Και κει που αρχίζει να ξυπνάει η πλάσης , η λεωφόρος κάτω απ’ το παράθυρό σου και το μυαλό σου ξαραχνιάζει , σου ‘ρχεται μιά σκέψη .

« Η ζωή είναι ένας ποδοσφαιρικός αγώνας»

Η πλάκα είναι πως από ποδόσφαιρο είσαι εντελώς σκράπας.

Κανονικά, όταν είμαστε ξύπνιοι λειτουργεί το συνειδητό και το υποσυνείδητο …νανάκια…

Εσένα φαίνεται το υποσυνείδητο έχει αυπνίες!

«Γιατί ;» θα μου πεις. Οχι «γιατί δεν κοιμάται το υποσυνείδητό μου». «Γιατί η ζωή είναι ποδοσφαιρικός αγώνας ;» !

Νομίζω πως πρέπει να σε πάρω μαζί μου για βοήθεια…Η βοήθεια του κοινού, που λένε. Ας το ψάξουμε μαζί και όπου διαφωνείς …μου σφυρίζεις (όχι κλέφτικα παρακαλώ , ακόμα δεν έχω πιεί καφέ) .

Φου φου …ανακοινώνω πως θα φτιάξω λίστα.

1. Ένας ποδοσφαιρικός αγώνας έχει χιλιάδες θεατές, ακριβώς όπως η ζωή σου, η ζωή μου, οι ζωές μας… Ζούμε υπό το βλέμμα όλων εκείνων που είτε από αγάπη είτε από μίσος, είτε από βαρεμάρα, παρακολουθούν την πορεία μας και έχουν άποψη παρακαλώ επ’ αυτής ! Παίζουν ένα είδος «Στοίχημα» για το πως θα καταλήξει ο αγώνας μας ( αυτό το «μηδένα προ του τέλους μακάριζε να το έχουμε κατα νου κομματάκι), πόσα γκολ-χαστούκια θα μας δώσει η αντίπαλη ομάδα (εδώ δεν χρειάζεται επεξήγηση, ασε την φαντασία να οργιάσει) , πόσους τραυματισμούς θα έχουμε, πόσα κύπελα θα σηκώσουμε ( ό,που κύπελα βλέπε πτυχία, ευτυχισμένους γάμους, καλές δουλειές , χαρές και πανηγύρια και γενικά ότι μας ανεβάζει κατηγορία..) Σε αυτό το σημείο να ενημερώσω πως παίζουμε μονίμως εναντίον της ένδοξης ΑΚ με τ΄όνομα…της επονομαζόμενης Άτιμης Κοινωνίας .

2. ‘Ενας ποδοσφαιρικός αγώνας έχει προπονητές. Είναι αυτοί που έχουν την «πείρα» που τους δίνει κάθε δικαίωμα να τοποθετούνται στον σβέρκο μας για να μας κανακεύουν ή να μας βρίζουν , να μας προωθούν ή να μας στέλνουν πάγκο όταν δεν μας χρειάζονται πια… Και αυτό το τελευταίο όσο περνάνε οι αγωνιστικές συμβαίνει όλο και συχνότερα Ε, δεν χρειάζεται νομίζω να κατονομάσω..Είναι και λίγο θέμα τύχης.’Εξυπνα παιδιά είμαστε.Νομίζω;

3. Ένας ποδοσφαιρικός αγώνας έχει κανόνες που όμως δεν ισχύουν πάντα το ίδιο για όλους. ‘Εχει κάτι σιγανοπαπαδιές να ‘ρχονται κατα πάνω σου να σε «κλαδεύουν» και μετά να κάνουν τους ψόφιους κοριούς σφαδάζοντας στο γκαζόν ! Έχει και διαιτητές που πολλές φορές δυστυχώς, σαν τον νόμο κι αυτοί βαριακούνε, δεν καλοβλέπουν κιόλας και εσύ πρέπει να υποταχτείς στην απόφασή τους γιατι αλλιώς έχουν κάτι χρωματιστά χαρτάκια και αρχίζεις και συ να βλέπεις σαν την Παπασταύρου πεταλούδες … κίτρινες και κόκκινες , βεβαίως -βεβαίως !

4. ‘Ενας ποδοσφαιρικός αγώνας έχει σκορ. Είναι αυτό που λέμε στην ζωή «απολογισμός»… Τί πήραμε, τί δώσαμε ,τί φάγαμε , τί μας έκατσε βαρύ και δεν το χωνέψαμε ποτέ μακάρι ένα σκασμό μαλόξ να είχαμε καταπιεί. ‘Εχει και βαθμούς ανάλογα με το πού παίζεις… Και έτσι μάλλον εξηγείται το γιατί οι Ελληνες μόλις βρεθούν εξωτερικό μεγαλουργούν! Εκτός έδρας, σου λέει !

Μερικές φορές στο τέλος του αγώνα έχουμε ισοπαλία οπότε εκεί πια συνομωτεί η τύχη , το σύμπαν, η μοίρα, οι πλανήτες , εξ ου και το ρητό « Μηδένα προ του τέλους μακάριζε» (όχι μαρκάριζε…)

5. ‘Ένας ποδοσφαιρικός αγώνας έχει… αγωνία ! Ποτέ δεν ξέρεις τι θα γίνει στο τέλος . Βγαίνεις από το σπίτι και κλασικά δεν ξέρεις αν θα σου ‘ρθει ένα κεραμίδι στο κεφάλι και γεια σας ή θα φρενάρει ξυστά στην μύτη σου ένας γοητευτικός γόνος εφοπλιστικής οικογένειας που θα σε ερωτευτεί παράφορα και με την πρώτη ματιά και θα σου κάνει πρόταση γάμου εκεί που θα κείτεσαι ημιλιπόθυμη στα στιβαρά του μπράτσα ! Μη γελάς. Το΄χω διαβάσει σε Αρλεκιν. Αποφασιστικά πηγούνια ,γερακίσια βλέμματα, σαλέ στο Γκστάαντ ,τούλια, μπομπονιέρες…Γιατί δηλαδήηηηη; πρέπει ντε και καλά να φάω το κεραμίδι στο δόξα πατρί;

6. Ένας ποδοσφαιρικός αγώνας έχει τερματοφύλακες. Αυτό το ζωντανό εμπόδιο που στέκεται ανάμεσα σε σένα και την επιτυχία! Ξεπετάγεται από απίθανες γωνίες και συ μένεις τοτέμ! Είναι η απίθανη στιγμή που στραβώνει κάτι στην ζωή ειδικά όταν λες «το΄χω»…Ευτυχώς καμιά φορά συμβαίνει και το ακριβώς αντίθετο…Δηλαδή, πέφτεις σε τερματοφύλακα γκαντεμόσαυρα και αρχίζεις τις κωλοτούμπες της χαράς! Σπάνια είναι αυτά , αλλά αν σε θέλει η μπάλα…

7. Ένας ποδοσφαιρικός αγώνας έχει παίκτες .Νέους ,λιγότερο νέους, παλιοσειρές , καλούς και κακούς. Συμπαίκτες από μεταγραφές που σε κάνουν να νικάς και να καμαρώνεις…και άλλες μεταγραφές που βλαστημάς την ώρα και την στιγμή που μπήκαν στην ομάδα.Πεταμένα λεφτά λέμε…Να πω « παλτά» να συνεννοηθούμε; Ε, κι αν το κάνω πιο λιανά θα δούμε φίλους, έρωτες, συγγενείς. Περαστικούς που τίμησαν την «φανέλα» αλλά και παλιούς που την ντρόπιασαν …Βράχους που δεν πρόδωσαν ποτέ τον αγώνα και χαλβάδες που ήταν για πάγκο εξ αρχής 😉

8. Tέλος λίστας και ένας ποδοσφαιρικός αγώνας έχει το μυστηριώδες «οφ σάιντ». Θα έχεις ακούσει για το τρίγωνο των Βερμούδων , ε, απο κει κατάγεται κι αυτό. Θα προσπαθήσω να το μεταφράσω σε γυναικεία διάλεκτο . Είσαι τώρα εσύ δίμετρη καλλονή υποψήφια για τον τίτλο της μις υφήλιος. ‘Εχετε μείνει δυό. Εσύ και μια κοντή με σχιστά μάτια. Περιμένεις να ακούσεις την νικήτρια , ακούς τ’ όνομά σου. Αρχίζεις να κλαις από συγκίνηση με κείνα τα δάκρυα που σε ομορφαίνουν …Σου κοτσάρουν το στέμμα ενώ παίζουν μουσικές και βρέχει χρυσόχαρτα . Κάνεις τον γύρο του θριάμβου . Φτύνεις ένα χρυσόχαρτο, δεν πειράζει, φτου, χαλάλι . Ο κόσμος παραληρεί από κάτω!! Η κοντή είναι απογοητευμένη . Σκασίλα σου. Ξαφνικά όλα παγώνουν… Ο προβολέας φεύγει από σένα και πάει στην κοντή που εκείνη τη στιγμή σκαλίζει τη μύτη της! Ακούει να της ανακοινώνουν πως αυτή είναι η νικήτρια και όχι εσύ! Έγινε λέει λάθος! Σου βουτάνε το στέμμα απ’ το κεφάλι μαζί με μερικά εξτέ και το φοράνε στο κεφάλι της κοντής! Σου λένε ένα «σόρυ λάθος» …και ΑΥΤΟ αγαπητή μου λέγεται «οφ σάιντ» ! Πρόσφατα έμαθα πως συνέβη και στα Οσκαρ ! Να βρεθούμε μια μέρα (κάποια μέρα…μήν τρομάζεις ) για καφέ να σου τα πω να ξεραθείς στα γέλια!

Αλλά μην τρελαίνεσαι. Και μέχρι εδώ πολύ είναι… ακόμα και για μένα που ενώ δεν έχω ιδέα από ποδόσφαιρο ξύπνησα λες και είμαι ο Μπέκαμ και προσπαθώ να κάνω κουβέντα περί μπάλας με την Βικτώρια , που άλλη σκασίλα δεν είχε, την ώρα που παίρνουμε το πρωινό μας …και οι νταντάδες πάνω απ’ το κεφάλι μας να περιμένουν να πάρουν τα παιδιά να τα πάνε στα σχολεία τους.(Τελικά η μπαλίτσα έχει λεφτά!).

Γιατί στην ουσία ένας ποδοσφαιρικός αγώνας είναι απλά ένας αγώνας.’ Ενας αγώνας που δεν κρίνει πάντα το πρωτάθλημα που λέγεται … «ευτυχία»!

Εκείνη ακριβώς την στιγμή ο καφές σου έχει κρυώσει και συ αρχίζεις να ζεις την καθημερινότητά σου που όπως και να το δεις, είναι κι αυτή ένας αγώνας…. ένας αγώ νας επιβίωσης…

Καλημέρα και με τη νίκη…

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.

The article expresses the views of the author

iPorta.gr