Βαγγέλης Παυλίδης

Ήτανε να γράψω χθες για τον James Joyce μα δεν τα κατάφερα. Έτσι έχασα την επέτειο του θανάτου του μεγάλου Ιρλανδού συγγραφέα και ποιητή, που πέθανε στις 13 Ιανουαρίου 1941.

Ένας από τους σημαντικότερους συγγραφείς της avant-garde των αρχών του 20ου αιώνα, γνωστότερος για τον “Οδυσσέα” , το “Finnegans Wake”, και το “A Portrait of the Artist as a Young Man”.

Τον “Οδυσσέα” τον διάβασα πριν πολλά μα πάρα πολλά χρόνια και οι πολλές λεπτομέρειες έχουν πια ξεθωριάσει στην μνήμη μου. Τώρα όμως δεν γυρεύω να τις ξαναζωντανέψω μα ψάχνω για την σχέση του διάσημου συγγραφέα με το φαγητό.

Θα συμφωνήσετε πως το να τρώει κανείς μόνος του στο εστιατόριο δεν είναι πολύ ευχάριστο. Θα μπορούσε όμως να είναι και καταθληπτικό ακόμα αν τύχαινε να είσαστε κοντά στο τραπέζι των Joyce. Το ζεύγος Joyce έβγαιναν πάντα με μεγάλη παρέα, σαν ένα θορυβώδες κοπάδι. Σ’ ένα γράμμα του ο Hemingway γράφει: “O Joyce κι η οικογένειά του πεθαίνουν της πείνας μα μπορείς κάθε βράδυ να συναντήσεις όλους αυτούς τους Κέλτες στου Michaud, όπου εγώ δεν μπορώ να πάω παρά μόνο μια φορά την εβδομάδα”.

Η απόλαυση του φαγητού για τον Joyce ήταν πάντα συνάρτηση ποσότητας και παρέας. Γράφει στον αδελφό του, ζητώντας φαγητό και συντροφιά: “… ένα κομμάτι corned beef με λάχανο, μια αρκετά μεγάλη μοσχαρίσια μπριζόλα στην σχάρα και (συγχώρησε την ιεράρχηση) ένα ευφυές υπερ-μπιφτέκι όπως εσύ για παρέα”. Όσο για την ποσότητα, γράφει στην γυναίκα του, την Νόρα: “Θα ήθελα ρόστ μπηφ, σούπα ρύζι, πουρέ πατάτας, πουτίγκα και καφέ. Μα όχι, θα ήθελα ένα stracotto di maccheroni , μια ανάμικτη σαλάτα, μαγειρεμένα δαμάσκηνα, τορόνι, και τσάι… ή, όχι, θέλω χέλι κατσαρόλας ή πολέντα με…

Συγχώρεσέ με αγάπη μου, πεινάω πολύ απόψε”.

Η αγάπη του για το φαγητό φαίνεται όχι μόνο μέσα στα γράμματά του μα και μέσα στις νουβέλες του κι ιδιαίτερα στον “Οδυσσέα”, όπου συνέχεια αναφέρει διάφορα πιάτα και συνταγές. Το αγαπημένο του πιάτο όμως ήταν το Stracotto, που το ανακάλυψε όταν έμενε στην Τεργέστη. Παραθέτω την συνταγή -μόνο για καλοφαγάδες.

Stracotto di Rigatoni

1κιλό σπάλα μοσχαρίσια – αλάτι, πιπέρι – 2 κουταλιές λάδι – 2 κρεμμύδια ψιλοκομμένα – 2 καρότα, κομμένα σε κομμάτια 5 εκ. – 2 σελινόριζες, κομμένες σε κομμάτια 5 εκ. – 6 γλίθες σκόρδο ψιλοκομμένες – 1 φλιτζάνι κόκκινο κρασί – 2 φλυτζάνια βοδινός ζωμός – 1 κουτί ψιλοκομμένες ντομάτες – ξερό θυμάρι – ξερή ρίγανη – 2 φύλλα δάφνη – 1/2 κουταλάκι μπούκοβο – 500 γρ. ριγκατόνι – Παρμεζάνα τριμμένη, όση θέλετε

ΕΚΤΕΛΕΣΗ. Στεγνώνουμε το κρέας με χαρτί κουζίνας και αλατοπιπερώνουμε. Σε μεγάλη κατσαρόλα ζεσταίνουμε σε μέτρια φωτιά 1 κουταλιά λάδι.

Προσθέτουμε το κρέας και σωτάρουμε μέχρι να πάρει χρώμα γύρω γύρω. Μεταφέρουμε σε πιατέλα.
Στην ίδια κατσαρόλα προσθέτουμε το υπόλοιπο λάδι και τα κρεμμύδι, καρότα, σέλινο και σκόρδο. Σωτάρουμε σε μέτρια φωτιά μέχρι να μαλακώσει το κρμμύδι και να ξανθίνει. Σβήνουμε με το κρασί και προσθέτουμε τον ζωμό, τις τομάτες, θυμάρι, ρίγανη, φύλλα δάφνης και μπούκοβο. Το αφίνουμε να βράσει και χαμηλώνουμε την φωτιά.

Ξαναβάζουμε το κρέας στην κατσαρόλα με ό,τι χυμούς υπάρχουν στην πιατέλα. Σκεπάζουμε την κατσαρόλα. Μαγειρεύουμε γυρίζοντας κάθε 30’, μέχρι να μαλακώσει, περίπου 3 ώρες. Αν δεν έχει μείνει αρκετό ζουμί προσθέτουμε λίγο κρασί ακόμα.

Βάζουμε το κρέας σε ξύλο κοπής και το αφήνουμε να κρυώσει λίγο. Αφαιρούμε από την κατσαρόλα τα φύλλα δάφνης και επεξεργαζόμαστε την σάλτσα στο μπλέντερ μέχρι να γίνει απαλή και ομοιόμορφη. Κόβουμε το κρέας σε κύβους 5 εκ. και με δύό πηρούνια διαχωρίζουμε και ξεφτίζουμε τις ίνες. Βάζουμε το κρέας με την σάλτσα πισω στην κατσαρόλα. Αν χρειάζεται προσθέτουμε αλατοπίπερο.

Βράζουμε τα ριγκατόνι σε αλατισμένο νερό μέχρι να είναι “al dente”. Στραγγίζουμε και κρατάμε 1/2 φλυτζάνι από το νερό τους. Ρίχνουμε το νερό στην κατσαρόλα, προσθέτουμε τα ριγκατόνι και ανακατεύουμε καλά για να καλυφθούν με την σάλτσα.

Σερβίρουμε με μπόλικη παρμεζάνα.