Μαρία Καρχιλάκη

Αριστερά, Σεπτέμβριος 2015: Ο Οσάμα Αμπντούλ Μόχσεν και ο γιος του Ζαίντ σωριάζονται καταγής καθώς η εικονολήπτρια από την Ουγγαρία Πέτρα Λάζλο τους βάζει τρικλοποδιά – Δεξιά, 8 μήνες αργότερα: Ο Οσάμα Αμπντούλ Μόχσεν και ο γιος του Ζαίντ στη Χετάφε της Ισπανίας – Πηγή: Reuters

Ο σύρος πρόσφυγας Οσάμα Αμπντούλ Μόχσεν έγινε παγκοσμίως γνωστός πέρσι τον Σεπτέμβριο όταν -καθώς διέσχιζε μ’ ένα αλαφιασμένο πλήθος ταλαιπωρημένων και ξεριζωμένων ανθρώπων τα σερβο-ουγγρικά σύνορα- η εικονολήπτρια Πέτρα Λάζλο από την Ουγγαρία του έβαλε τρικλοποδιά, με αποτέλεσμα να σωριαστούν καταγής ο ίδιος και ο εφτάχρονος γιος του Ζαίντ που κρατούσε αγκαλιά.

Παρότι οδυνηρή, η εμπειρία του, τελικώς, του βγήκε σε καλό: Κόσμος πολύς ασχολήθηκε με την περίπτωσή του και με το που έγινε γνωστό ότι στη Συρία ήταν προπονητής ποδοσφαίρου του προσφέρθηκε δουλειά στο αντικείμενό του από την Ακαδημία Cenafe της Ισπανίας, η οποία έχει έδρα τη Χετάφε λίγο έξω από τη Μαδρίτη.

Εκεί, λοιπόν, στη Χετάφε, σ’ ένα μικρό διαμέρισμα, ζει σήμερα ο Μόχσεν, μάνα και πατέρας μαζί για τους γιους του Ζαίντ και Μωχάμεντ που έχει στο πλευρό του καθώς η γυναίκα του και τα άλλα δυο παιδιά τους παραμένουν σε προσφυγικό καταυλισμό στη Μερσίνα της Τουρκίας προσπαθώντας να εξασφαλίσουν πιστοποιητικά από τη Συρία για να τους χορηγηθεί βίζα. Μοιράζει το χρόνο του ανάμεσα στο γήπεδο, το φροντιστήριο ισπανικών και τα οικιακά και ανυπομονεί για τη στιγμή που η οικογένειά του θα ενωθεί ξανά. Όπως λέει, εκείνος από την πλευρά του έχει υποβάλλει όλα τα απαραίτητα δικαιολογητικά για να τους φέρει κοντά του και περιμένει.

Αν και η ισπανική κυβέρνηση είχε ανακοινώσει στα τέλη του 2015 ότι θα δεχόταν περισσότερους από 17.000 πρόσφυγες στο έδαφός της, μόλις 18, όπως επισημαίνει το Ρόιτερς, έχουν μετεγκατασταθεί από Ελλάδα και Ιταλία.

«Το μέλλον μου είναι εδώ», λέει ο Οσάμα Αμπντούλ Μόχσεν και καμαρώνει για την καλή επίδοση των γιων του στο σχολείο όπως και για τα ικανοποιητικά τους ισπανικά σε αντίθεση με τα δικά του· προσπαθεί μεν αλλά ακόμη δυσκολεύεται και δίχως εκείνους να του μεταφράζουν τα βρίσκει σκούρα.

Ευγνωμονεί τη στιγμή που αποφάσισε ν’ ασχοληθεί με το ποδόσφαιρο καθώς αποδείχτηκε σωτήριο στην κρίσιμη ώρα, εξασφαλίζοντάς του δουλειά σε μια χώρα που η ανεργία ξεπερνά το 20%.

Αγάπη με τη μπάλα έχουν και οι δυο γιοι του και η ενασχόληση τους μαζί της, όπως τονίζει, τους βοηθά να ξεχνούν το δύσκολο πρόσφατο παρελθόν και να ισορροπούν τη θλίψη από την έλλειψη της μητέρας τους· ο μεγάλος, ο Μωχάμεντ, παίζει σε μια τοπική ομάδα, ενώ ο μικρός, ο Ζαίντ, συχνά-πυκνά αλωνίζει στο Μπερναμπέου, όπου και του δόθηκε πρόσφατα η ευκαιρία να συναντήσει το ίνδαλμά του Κριστιάνο Ρονάλντο αλλά και να φύγει αγκαλιά με μια πολύτιμη μπάλα με τις υπογραφές των σούπερ σταρ της Ρεάλ.

«Και που ξέρεις», λέει ο Μόχσεν, «ίσως κάποια μέρα καταφέρω να μεταφέρω στη Συρία όλη αυτήν την εμπειρία που αποκομίζω από τη δουλειά μου εδώ και να ωφελήσω την πατρίδα μου…»

  * Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του. Δημοσιεύεται και στο cnn.gr

The article expresses the views of the author

iPorta.gr