Νίκος Βασιλειάδης

(Συντονιστής “Κέντρων Δια Βίου Μάθησης “
Υπεύθυνος Επικοινωνίας – Δημοσιότητας)

Φοβούνται, ουρλιάζουν καταριούνται…Τραγωδία. Και πολλοί φέρνουν στο νου την μυθολογία του ελληνικού δράματος, την χαραγμένη

ανεξίτηλα στην μητρική μας μνήμη παραδοσιακή εικόνα της ελληνικής ζωής, που όμως εδώ και χρόνια έχει απονεκρωθεί ή καταντήσει

πλαστή.

Η προδοσία, η βλασφημία, η καταδίκη σε αιώνια τιμωρία, αλλά και η κάθαρση δεν κατοικούν πια εδώ. Τίποτε στην εποχή μας δεν

συνδιαλέγεται με την τυφλή μοίρα, τις βουλές ενός κρυμμένου θεού που μας περιμένει κρυμμένος πίσω από τα τείχη της Τροίας και μας

καταστρέφει επιβάλλοντας τιμωρίες δυσανάλογες του «εγκλήματός» μας. Η «συνταγή» χάλασε από τότε που ο διαφωτισμός πλημμύρισε την

ήπειρό μας.

Πάρτε το είδηση. Η έννοια της ενοχής έχει για χρόνια πια επαναπροσδιοριστεί. Ο άνθρωπος βρίσκεται αντιμέτωπος με το κακό έχοντας ο

ίδιος την ευθύνη για οτιδήποτε συμβαίνει.

Η υποκρισία της εποχής μας έχει υποβαθμίσει και αποκτηνώσει τον λόγο. Κάθε μέρα που περνάει ξυπνάμε, μιλάμε, δειπνούμε,

διασκεδάζουμε και κοιμόμαστε με τον τρόμο, γινόμαστε αναίσθητοι απέναντι σε κάθε νέα ακρότητα. Έχουμε πάρει τον δρόμο δίχως

επιστροφή. Οτιδήποτε δήθεν τραγικό, αποκρουστικό, τερατώδες μας προκαλεί αυτή την επίπλαστη στιγμιαία αποστροφή και μετά γίνεται

λήθη.

Στην εποχή μας δεν μπορεί να υπάρξει τραγωδία. Μονάχα φρικτές ιστορίες που τις καταναλώνουμε αχόρταγα σε χρόνο αστραπή. Εγκλήματα

που αμβλύνονται επειδή δεν μας συγκινούν πια, σε μια κοινωνία όπου κάθε εξομολόγηση ανταμείβεται με συμπάθεια και ένα κοινωνικό

συγχωροχάρτι. Ίσως πάλι και να μη φταίμε. Γιατί τελικά, είμαστε μόνο άνθρωποι.

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του. 

iPorta.gr