Προχθές ήταν η 11η επέτειος της εισβολής και του πολέμου του Ιράκ. Στις 05.34 ώρα Βαγδάτης, της 20 Μαρτίου 2003, χωρίς να κηρυχθεί πόλεμος τα Αμερικανο-Βρετανικο – Πολωνικά(!) στρατεύματα εισέβαλαν στο Ιρακ. Έτσι ξεκινούσε ένας πόλεμος που παρά τις αντίθετες διακηρύξεις του τότε προέδρου Μπούς συνεχίζεται ακόμα -με διαφορετική ίσως μορφή- μα με χιλιάδες θύματα, αμάχων κυρίως.

“Ξεφυλλίζοντας” ηλεκτρονικά τα ΜΜΕ βρήκα πολύ λίγες αναφορές στο γεγονός. Πολύ λιγότερες ακόμα στα πραγματικά αίτια του πολέμου. Ας θυμηθούμε λοιπόν δυο τρία πράγματα, απο τα πολλά που θα μπορούσε να πει κανείς.

Πριν την εισβολή, Επιτροπή επιθεωρητών του ΟΗΕ (UNMOVIC) δεν βρήκε αποδείξεις για την ύπαρξη Οπλων Μαζικής Καταστροφής (ΟΜΚ). Μετά την εισβολή, Αμερικάνικη επιτροπή (ISG) κατέληξε στο συμπέρασμα πως το Ιρακ είχε τερματίσει την έρευνα και παραγωγή ΟΜΚ απο το 1991 και πως δεν είχε τέτοια προγράμματα σε εξέλιξη την στιγμή της εισβολής.

Μα γιατί, τότε έγινε ο πόλεμος; Απλό: Πετρέλαιο, όπως πιστοποιούν από τότε πολλές επίσημες μαρτυρίες. Ο κύριος λόγος του πολέμου του Ιρακ ήταν η εξασφάλιση της πρόσβασης στις πηγές του πετρελαίου και ο δευτερεύων η εξασφάλιση της εκμετάλλευσης τους απο Αγγλο-Αμερικάνικες εταιρείες. Κυβερνητικά ντοκουμέντα του Ηνωμένου Βασιλείου απο τις 12 Μαϊου 2003 που διέρρευσαν και δημοσιεύτηκαν στον Τύπο αναφέρουν πως “Επιθυμητό αποτέλεσμα του πολέμου θα ήταν ένας πετρελαϊκός τομέας ανοιχτός και ελκυστικός για ξένες επενδύσεις, με τις κατάλληλες συμφωνίες για την εκμετάλλευση νέων πηγών”.

Σήμερα ζούμε την ένταση γύρω απο την Ουκρανία και την Κριμαία, με τους Αμερικανούς να πρωτοστατούν στην ρητορική για την προάσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, την δημοκρατία, την ελευθερία των λαών και άλλα τέτοια τρανταχτά και ωραία. Είναι περίεργο πως η Ουκρανία είναι μια μεγάλη πόρτα για τα πετρέλαια;