Τζίνα Δαβιλά

Pane di capo 

Ανάληψη, στάδιο Διαγόρας, Ασγούρου 

και Pane di capo delivery: 224100-3600. 

Το 1990 που δημιουργήθηκε το βίντεο που ακολουθεί [και μου έστειλε ο Σαράφογλου εξ Αμερικής], ούτε περνούσε από το μυαλό μου η ζωή που κάνω σήμερα. Ήμουν μόλις 21 χρόνων και με ενδιέφερε να περνώ τα μαθήματά μου στο Πανεπιστήμιο [έχοντας στο μυαλό μου να μην υπερβώ το 2ν+1, έτσι για την τιμή των όπλων γιατί στρατιώτης δεν σκόπευα να πάω], να βολτάρω τα Παρασκευοσαββατόβραδα τουλάχιστον, να λιάζομαι στα παγκάκια του Συντάγματος ταΐζοντας τα περιστέρια, να τακτοποιώ όταν μου έκανε κέφι το δωμάτιό μου- που παρενθετικά μοιραζόμουν με την 11χρονη αδελφή μου- να μιλώ στο σταθερό τηλέφωνο, να χορεύω, να μένω όσο το δυνατόν λιγότερο στο σπίτι, να πηγαίνω παντού ακόμη και με τα πόδια. Στο πλάνο της ζωή μου υπήρχαν τα πάντα, εκτός από το γάμο, την δική μου οικογένεια και το διαδίκτυο. Την απολύτως άγνωστη έννοια: διαδίκτυο. Θυμάμαι, όμως, πολύ καλά αυτό που ποθούσα πάντα και διακαώς: τον νυχτερινό ουρανό. Και είχα υποσχεθεί στον εαυτό μου ότι με τα πρώτα χρήματα από την εργασία μου, θα αγόραζα δυο πράγματα: το άρωμά μου και ένα καλό τηλεσκόπιο. 

Κι ενώ ξημεροβραδιαζόμουν αργότερα στο Αστεροσκοπείο Αθηνών με την οικογένεια που δεν διανοούμην ότι θα δημιουργούσα, το τηλεσκόπιο δεν το πήρα ποτέ, αλλά πάντα σε πρώτη προτεραιότητα ήταν το άρωμά μου. Και πάντα πίστευα ότι οι πιο τυχεροί του πλανήτη  ήταν όσοι έβλεπαν τη Γη από ψηλά. Η Αστρονομία ήταν η Επιστήμη αντιστρόφως ανάλογη με την ζωή. Αν και γνωρίζει αυτό που συμβαίνει έξω από τη Γη, αντί οι αστρονόμοι να υιοθετήσουν ως στάση ζωής την αλαζονεία, υψώνοντας το βλέμμα ψηλά κατέβαζαν το εγώ τους χαμηλά. Αναγνώριζαν τη μικρότητα και την ασημαντότητά μας μπρος στο αχανές της μελέτης τους.  Η Αστρονομία μάλλον θα έπρεπε να αποτελεί βασικό μάθημα στο σχολείο. Για να τσαλακώνουμε εξ απαλών ονύχων τον εγωϊσμό μας. 

2013: Η Πόρτα, το iPorta.gr, ανοίγει κυριολεκτικά και μεταφορικά, ξεχνά πορτοπαραθυρόφυλλα ορθάνοιχτα και βγαίνει στον έξω κόσμο τον καιρό της οικονομικής κρίσης, της ξενοφοβίας, της αγοραφοβίας, της μιζέριας, της πτώσης του βιοτικού επιπέδου. Και μπρος στην κοινωνική απελπισία του φόβου προς το άγνωστο που οι περισσότεροι κλειδαμπαρώνονται, το iporta.gr αποφασίζει να ανοίξει πανιά στο αχανές του διαδικτύου.  Κυριολεκτικά μαι μεταφορικά. Χωρίς φόβο, με πολύ πάθος, πολλή αγάπη, καλή διάθεση και αυτοδιάθεση χωρίς ιδιοτέλεια. 

Γνωρίζουμε ότι δεν είμαστε κάτι το ανεπανάληπτο, το εξοχο-εξαίρετο, το θαυμασιο-τέλειο. Δεν διεκδικούμε καμιά πρωτιά, κανένα αλάθητο, καμιά σούπερ ικανότητα, καμιά ανεπανάληπτη ιδιοφυΐα. Αναγνωρίζουμε ότι είμαστε πολύ μικροί μπρος στην Χλωμή Μπλε Κουκκίδα και ακόμη πιο μικροί στο αχανές, άγνωστο άπειρο. Δείτε το video που ακολουθεί. 

Περισσότερα θα πούμε από κοντά, στην Αθήνα, στο Polis Art Cafe, το Σάββατο 20 Ιανουαρίου 2018, στις 6 μμ. Είστε όλοι προσκεκλημένοι. Με αγάπη και χωρίς καμμιά σουπερ ουάου δωροέκπληξη ή υπόσχεση που δεν έχει ξανασυμβεί στον κόσμο.

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.

The article expresses the views of the author

iPorta.gr

Ακολουθεί το video:

Η Χλωμή Μπλε Κουκκίδα είμαι μια φωτογραφία της Γης που τραβήχτηκε το 1990 από το Voyager 1 από απόσταση ρεκόρ, δείχνοντας αμυδρά τον πλανήτη μας μέσα στο αχανές διάστημα. Μετά από αίτημα του Carl Sagan το Voyager, καθώς εγκατέλειπε το ηλιακό μας σύστημα, έστρεψε για μια τελευταία φορά τις κάμερες προς τη Γη, τραβώντας τη φωτογραφία, από την οποία εμπνεύστηκε ο τίτλος του ομότιτλου βιβλίου.