Ιούνιος 1930. Ο Ελευθέριος Βενιζέλος εγκαινιάζει τον σταθμό του υπόγειου σιδηρόδρομου στην πλατεία Ομονοίας. Το έργο είχε αρχίσει

λίγα χρόνια νωρίτερα και με την ολοκλήρωσή του έδωσε χαρά σε πολλούς Αθηναίους, που θα είχαν πλέον εύκολη και γρήγορη πρόσβαση

στην καρδιά της πόλης. Μέχρι τότε η πλατεία ήταν γεμάτη λουλούδια, φοίνικες και ξύλινα παγκάκια.

Η νέα εικόνα της πλατείας ήταν κυκλική, πλησίαζε στα ευρωπαϊκά πρότυπα και είχε μαρμάρινα κιγκλιδώματα στις εισόδους προς τον

υπόγειο σιδηρόδρομο. Όμως, η χρήση του υπόγειου σιδηρόδρομου στην Ομόνοια δημιούργησε την ανάγκη κατασκευής υπόγειου

εξαερισμού στον σταθμό. Τα σημεία όπου έβγαινε ο εξαερισμός φαίνονταν ακαλαίσθητα.

Έτσι αποφασίστηκε από τον τότε δήμαρχο Αθηναίων, τον Σπύρο Μερκούρη, να κατασκευαστούν “οι Μούσες της Ομόνοιας”, οκτώ στον

αριθμό, ώστε να τηρείται η συμμετρία και η αισθητική. Επρόκειτο για καθιστά αγάλματα πάνω σε κολώνες όπου τοποθετήθηκαν περιμετρικά

της πλατείας Ομονοίας. Η Μούσα που δεν ήταν σε περίοπτη θέση ήταν η Καλλιόπη, η ευγενέστερη όλων των Μουσών. 

Η αδικημένη Μούσα τοποθετήθηκε στον υπόγειο της Ομόνοιας δίπλα στα δημόσια ουρητήρια. Όταν οι περαστικοί ρωτούσαν που βρίσκονταν

οι τουαλέτες, οι Αθηναίου απαντούσαν: “Κάτω. Στην Καλλιόπη”. 

Οι στρατιώτες θεωρούσαν την χειρότερη αγγαρεία το καθάρισμα των ουρητηρίων, έτσι καθιερώθηκε η έκφραση “αγγαρεία στην Καλλιόπη”. 

Ιστορική πληροφορία:

Η Καλλιόπη ήταν η μεγαλύτερη και ευγενέστερη από τις 9 Μούσες. Προστάτις της επικής ποίησης και της Ρητορικής, καθώς και όλων των

καλών τεχνών (Καλλιέπουσα).

Την Μούσα Καλλιόπη επικαλούνταν οι ραψωδοί προκειμένου να τους βοηθήσει στην έμπνευση.

Με την επίκλησή της ξεκινούν και τα Ομηρικά έπη.

Πολλοί ήταν και εκείνοι που θεωρούσαν τον Όμηρο ως γιο της.

Στις παραστάσεις της απεικονίζεται με μεγαλοπρέπεια και επιβλητικότητα με στέφανο δάφνινο ή χρυσό κρατώντας ή βιβλίο σε κύλινδρο ή

πινάκιο και γραφίδα και συχνά με τα έπη του Ομήρου στους πόδες της.

Ετυμολογικά το όνομά της προέρχεται από το κάλλος+ομορφιά και το οπη από τον μέλλοντα του ρήματα “ορώ” (=βλέπω).

Η Καλλιόπη ήταν η έχουσα όμορφη και καλαίσθητη εικόνα ή εκείνη που βλέπει τα όμορφα και τα καλαίσθητα