Ηλίας Καραβόλιας 

Η κατάσταση στην χώρα μοιάζει πλέον μη αναστρέψιμη. Η εισπρακτική οικονομική πολιτική οδηγεί σε απόγνωση χιλιάδες πολίτες και αποθαρρύνει πρωτοβουλίες για αναπτυξιακά σχέδια. Έχει καταρρακωθεί το ηθικό των δημιουργικών ατόμων, έχει στερέψει η ρευστότητα στην αγορά και με την κυνική ομολογία από την κυβέρνηση για μη άρση των capital controls μέχρι το τέλος του α’  εξαμήνου του 2016, η ψυχολογία στον ιδιωτικό τομέα της οικονομίας στο εμπόριο και στην παραγωγή έχει δεχθεί ισχυρό πλήγμα.

Η λογική που επικρατεί είναι η λογική της επιβίωσης. Μια ολόκληρη χώρα εθίζεται στις οριακές καταστάσεις διαβίωσης. Περιθώρια δημιουργίας πλούτου και περιουσίας απαγορεύονται …δια ροπάλου! Μια μόνιμη υπερφορολόγηση των συνεχώς καθοδικών και μειωμένων εισοδημάτων αποτρέπει την αποταμίευση και πολύ περισσότερο την επένδυση. Ο ιδρώτας επαρκεί μόνο για τα χρέη και τις βασικές υποχρεώσεις, όχι για πρόοδο και ευμάρεια. Απαξίωση μόχθου και δημιουργικότητας, καθίζηση εσόδων, τεράστια πτώση αγοραστικής δύναμης και διαθέσιμου εισοδήματος. Στοιχεία δηλαδή μή αναστρέψιμης ουσιαστικά εικόνας ύφεσης και λιτότητας.

Πρόκειται για βίαιη επιβολή δημοσιονομικών καταναγκασμών που έχουν επιπτώσεις κυρίως στην ιδιωτική οικονομία. Ζούμε εποχές πλήρους υποταγής στους κανόνες της “συμμόρφωσης με την πραγματικότητα”. Μια πραγματικότητα όμως στην οποία οι πολίτες- ως ενεργά οικονομικά υποκείμενα -έχουν μικρή έως περιορισμένη ευθύνη. Ουδείς θα δανειζότανε προ 6 ή 7 ετών εάν γνώριζε ότι θα υποστεί βίαιη πτώση το εισόδημα του ή θα χάσει την δουλειά του. Οι Έλληνες παρά την ροπή τους για κατανάλωση, ιδιοκατοίκηση και άνετο βίο, δεν είναι τόσο ανορθολογικοί και αυτόχειρες όσο παρουσιάζονται σήμερα.

Ένας κοινωνικός δαρβινισμός εξαπλώνεται ταχύτατα παντού. Το νομοσχέδιο πχ. για της τηλεοπτικές άδειες στηρίζεται στην λογική της δημοπρασίας, εμπορευματοποιώντας στην ουσία το δημόσιο αγαθό της ενημέρωσης . Η φορολόγηση στην ιδιωτική εκπαίδευση αναβιώνει καταστάσεις ταξικού διαχωρισμού και προετοιμάζει σκηνικό εξομοίωσης στα ατομικά και οικογενειακά πλάνα ζωής. Δυστυχώς, είναι αριστερή η κυβέρνηση που εφαρμόζει ένα ακραία συντηρητικό πρόγραμμα δημοσιονομικής εξυγίανσης που φυσικά καταστρέφει την ιδιωτική οικονομία χωρίς να ρίχνει βάρος στις περικοπές των κρατικών δαπανών και της δημοσιοϋπαλληλικής νοοτροπίας.

Μια βίαιη επιβολή βιοπολιτικού σκηνικού στήνεται σε μια χώρα που βρίσκεται στο επίκεντρο γεωπολιτικών αναταράξεων και ηγεμονικών συμφερόντων. Ο Έλληνας πολίτης καλείται να γίνει διχασμένο υποκείμενο, στερημένος από επιθυμίες και όνειρα. Η νέα γενιά οδηγείται σε στόχους βραχυπρόθεσμης λογικής και αποκόβεται από μακρόπνοοα δημιουργικά σχέδια προόδου. Οι Έλληνες καλούμαστε μετά από 6 χρόνια λιτότητας να ζήσουμε σε μια μόνιμη νέα πραγματικότητα: αυτή της άγριας πάλης με το άγχος επιβίωσης, με το αίσθημα ανασφάλειας, με τις τάσεις φυγής σε ξένα μέρη. Ο παράδεισος της Ελλάδας μετατράπηκε σε κόλαση των κατοίκων της. Είναι μάταιη η όποια επίκληση στην συλλογική θυσία, στην ομαδική προσπάθεια, στην εξαναγκαστική προσαρμογή στο “καλύτερο αύριο” που δήθεν έρχεται. Η πατρίδα μας θα αντιμετωπίσει για πάρα πολλά χρόνια μια μόνιμη κατάσταση φτωχοποίησης όλων και περισσότερων που θα αρκούνται να απολαμβάνουν το ψευδαισθητικό δίχτυ ασφάλειας και εθνικής επιβίωσης της ” αγίας” ευρωπαϊκής οικογένειας σχοινοβατώντας μεταξύ Ανατολής και Δύσης.