Μανώλης Δημελλάς

Δυο μόλις μήνες μας χωρίζουν από ένα ξεχωριστό θαλάσσιο πρωτάθλημα που θα γίνει στα Πηγάδια της Καρπάθου.

Οι αγώνες ελεύθερης κατάδυσης με σκανταλόπετρα είχαν προγραμματιστεί για το περασμένο καλοκαίρι, ωστόσο οι πολιτικές-οικονομικές εξελίξεις, με το ξάφνιασμα των capital controls, δεν άφησαν πολλά περιθώρια και ο κύριος οργανωτής, ο ΚΟΠΑΠ του Δήμου Καρπάθου, αποφάσισε να τους αναβάλει. Όμως τον προσεχή Ιούλιο, από 16 μέχρι τις 19, τα βλέμματα όλων των αθλητών και των φίλων του αθλήματος της άπνοιας, θα είναι στο βυθό της Καρπάθου.

Το νησί, σύμφωνα με την «ψυχή» του αθλήματος της Σκανταλόπετρας, τον Καλύμνιο γιατρό Νικόλαο Τρικοίλη, υπερτερεί σε βασικά σημεία απέναντι στις διάφορες περιοχές που θα ήθελαν τη χαρά και τα ωφέλη μιας αντίστοιχης διοργάνωσης. Στην Κάρπαθο θα μπορούσε να γίνει μόνιμος θεσμός, κάθε καλοκαίρι να πραγματοποιούνται βουτιές και αγώνες άπνοιας, σε μια μοναδική γιορτή, ένα θαλασσινό συναπάντημα, κυριολεκτικά μέσα στο καρπάθικο πέλαγος! Εκεί έχουν θέση όλες οι ηλικίες και τα μόνα προαπαιτούμενα θα είναι το μαγιό, μια ανάσα και μια παθιασμένη βουτιά με μια καφτή ανάσα! Κάποιοι βέβαια, όπως η Ελληνίδα πρωταθλήτρια Τζένα Απόκοτος, θα αγωνιστούν για να ξεπεράσουν και να σπάσουν τα παγκόσμια ρεκόρ.

Η Κάρπαθος ξεχωρίζει στην παγκόσμια ιστορία του αθλήματος αφού η μοναδική βουτιά του Συμιακού Στάθη Χατζή, στις 48 οργιές, έγινε στη θέση των φετινών αγώνων. Ο βουτηχτής θρύλος έφτασε 82,5-87,5 μέτρα για να βγάλει τη σκαρωμένη άγκυρα του Ιταλικού θωρηκτού Regina Margerita, το 1913.

Ακόμη και στο καθαρά τεχνικό ζήτημα υπάρχουν κατάλληλα βάθη μέσα στο λιμάνι του νησιού, που φτάνουν τα 100-130 έως και τα 200 μέτρα, γεγονός που επιτρέπει σε όλους τους αθλητές, κυρίως βέβαια τους πρωταθλητές, να ονειρεύονται ένα παγκόσμιο ρεκόρ! Άλλωστε δεν είναι τυχαίο ότι ο παγκόσμιος πρωταθλητής Ουμπέρτο Πελιτζάρι διάλεξε το 1988 την ίδια θέση, για να σπάσει το παγκόσμιο ρεκόρ και να φτάσει σε βάθος 100 μέτρων!

Πρώτος Έλληνας βουτηχτής, σύμφωνα με τη μυθολογία, ήταν ο Γλαύκος ο Ανθηδόνιος, ένας τύπος παράξενος, τόσο γυναικάς που σε όλη τη ζωή του χώριζε και ξαναπαντρευόταν! Και περνούσε τόσο καιρό μέσα στη θάλασσα που στο τέλος μεταμορφώθηκε σε κήτος! Ακόμη ένας δεινός ήταν ο Σκυλλίας ο Σκιωναίος, αυτό το θαλασσινό θεριό, σύμφωνα με τον Ηρόδοτο, κολύμπησε 9 ν.μ. από το Πήλιο στο Αρτεμήσιο! Είχε για αναπνευστήρα ένα κούφιο καλάμι, ξέφυγε από τους Πέρσες και μετέφερε στους Αθηναίους τις κινήσεις του εχθρικού Περσικού στόλου!

Από την αρχαιότητα οι άνθρωποι βρίσκουν τρόπους και ξεριζώνουν τα σφουγγάρια από τα βάθη της θάλασσας, αν και η Κάρπαθος δεν έχουν τη φήμη της Σύμης, της Χάλκης ή της Καλύμνου, νησιών που έβγαλαν ολόκληρες γενιές από δεινούς βουχτηχτές και κυνηγούς των σφουγγαριών, που ψάρεψαν σε όλες τις θάλασσες. Από τη Μεσόγειο μέχρι το Τάρπον Σπρίνκς της Αμερικης και από εκεί έφτασαν ως τις Φιλιππίνες αναζητώντας πια κυρίως κοράλια.

Όμως και στην Κάρπαθο φαίνεται πως υπήρχαν κάποιοι δύτες με πάθος και τσαγανό, όπως ο Σποϊτης βουτηχτής Αλέκος Πάχος. Οι φήμες, που ωστόσο δεν επιβεβαιώνουν το βάθος, λένε πως ο Αλέκος έδεσε και τράβηξε μέσα από τη θάλασσα την πρώτη πετρελαιογεννήτρια που είχε φέρει ο μηχανικός Σέργιος Γκατούλης για τον Δήμο του νησιού, με στόχο να αποκτήσουν φώτα τα Πηγάδια και από λάθος γλύστρησε και έπεσε κατά τη μεταφορά της από τη βάρκα!

Στο νησί ζει σήμερα και ένας Καλύμνιος σφουγγαράς!

Ο Γιάννης Κόκκινος ξεκίνησε το κυνήγι του σφουγγαριού από μικρό παιδί. Από το καλοκαίρι του 1966, από τότε κυνηγούσε και μάζευε από το βυθό σφουγγάρια. Πρώτα τσιτσίδι και μετά με μια σκανταλόπετρα μέσα στην αγκαλιά του, την πέτρα που ζύγιζε 12 οκάδες και βοηθούσε τον δύτη, να πάει σα σκαντάλι, βολίδα, στον πάτο της θάλασσας, για να έχει περισσότερο χρόνο και ανάσα, για να τρυγίσει με μεγαλύτερη ευκολία το βυθό.

Μέχρι που έμαθε να φορά εκείνο το βαρύ σκάφανδρο και κάθεται περισσότερο χρόνο μέσα στο νερό. Ο Γιάννης Κόκκινος χτυπήθηκε από τη νόσο των δυτών το 1983 και σταμάτησε το κυνηγητό των σφουγγαριών, το χτύπημα ευτυχώς ήταν ελαφρύ, κατάφερε να επανέλθει, όμως ακόμη μνημονεύει τον φίλο και θεραπευτή του, τον μακαρίτη τον Ηλία Ζερβουδάκη. Από τότε σταμάτησε τις βουτιές και δεν ανοίγει κουβέντες για τα μυστικά που κρύβουν στα σπλάχνα τους οι θάλασσες. Εκεί, πάνω στο λιμάνι της Καρπάθου, οι ψαράδες, οι βουτηχτές, μα και όλοι οι φίλοι της θάλασσας θα έχουν μια μοναδική ευκαιρία να γνωριστούν, να ανταλλάξουν εμπειρίες και όλοι μαζί να μάθουμε για το μαγικό μα και τόσο κρυφό βυθό του νησιού.

Η Κάρπαθος παίρνει φόρα και προετοιμάζεται για μια μοναδική γιορτή, κρατήστε τις ημερομηνίες, 16 με 19 Ιουλίου 2016, από το πετυχημένο αποτέλεσμα θα κριθεί αν γίνει θεσμός και ένα σταθερό πετυχημένο καλοκαιρινό φεστιβάλ. Κάτι αντίστοιχο ζήσαμε πριν λίγα χρόνια στην περιοχή του Αφιάρτη, με την οργάνωση και τη φιλοξενία του πρωταθλήματος ιστιοσανίδας, όμως τα τελευταία χρόνια αν και δεν έπαψε ο δυνατός άνεμος η διοργάνωση αγώνων ατόνισε και έσβησε τόσο άδικα και άδοξα.

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του. 

The article expresses the views of the author

iPorta.gr