Κώστας Σκανδαλίδης

Μέσα από την άφατη θλίψη για το ναυάγιο στον Ζέφυρο

Πάει καιρός πολύς τώρα, που άλλο ένα φαινόμενο εμφανίστηκε στη χώρα. Κάποιοι τύποι, συνήθως χαμηλού πνευματικού επιπέδου ή ορισμένες φορές αρκούντως γραμματιζούμενοι, αρέσκονται να «μπαίνουν όπου βλέπουν φως». Όπου εντοπίζουν συζήτηση, εισβάλλουν για να τη διαλύσουν. Το προτιμησιακό τους μάλιστα ευγενές χόμπι είναι το διαδίκτυο. Δεν υπάρχει περίπτωση να γράψεις κάτι που να μην τους αρέσει και να μην επιτεθούν κυρίως με τα «γαλλικά» τους. Γιατί αυτό είναι το γλωσσικό τους ιδίωμα!

Ο πυρήνας της «οργής» τους βρίσκεται συνήθως στον πατριωτισμό. Παλαιότερα τη λέγαμε εθνικοφροσύνη. Πρόκει-ται περί ενός ιδεολογήματος, το οποίο χρόνια πολλά ταλανίζει την πατρίδα. Και δεν είναι άλλο τίποτε από ένα «μετράδι»-εφεύρεση των εκάστοτε κρατούντων, προκειμένου να διαιρούν τον ελληνικό λαό, να τον κατανέμουν σε αμνούς και ερίφια, σε αυτόχθονες και ετερόχθονες, σε εθνικόφρονες και μιάσματα, σε πατριώτες και ξενόδουλους, για να τον διαφεντεύουν, κατά το πρότυπο διδαχής από τους μεγάλους τότε «απελευθερωτές» τους Άγγλους μετά την απελευθέρωση του 1821. Άλλωστε είναι γνωστό σε όλους μας το αγγλικό «διαίρει και βασίλευε».

Έτσι, λοιπόν, αυτοί οι τύποι με αναπτυγμένο το αίσθημα του πατριωτισμού, της εθνικοφροσύνης και αυτοχριόμενοι κάθε φορά με το προσωνύμιο του ελληναρά, εμφανίζονται από κάθε γωνία, προκειμένου να υπερασπισθούν τα «πάτρια» και τους ηρωικούς τους προγόνους, τους μοναδικούς στον πλανήτη της γης, όπως ακριβώς πρεσβεύουν και για τον εαυτό τους. Στο διαδίκτυο οι «αλάνες» στις οποίες αρέσκονται να παίζουν τα προγονικά τους εσώψυχα είναι οι εφημερίδες, οι πάσης φύσεως σελίδες ενημέρωσης και προπαντός το κοινωνικό δίκτυο του fb.

Το τι μπορούν να διαβάσουν τα μάτια σου σ’ αυτές τις σελίδες δεν μπορεί να αποτυπωθεί εδώ, προφανώς γιατί υπάρχει και νόμος περί τύπου και νόμος περί δημοσίας αιδούς. Πέραν της με χυδαίους τρόπους προσβολής της προσωπικότητας του καθενός, εκβάλλουν όλο το υποσυνείδητό τους σε μια προσπάθεια να εντυπωσιάσουν ως «ξερόλες» επί παντός του επιστητού, αλλά και να δημιουργήσουν την εικόνα του μέσου σκεπτόμενου Έλληνα. Και αυτό το τελευταίο είναι και το πιο επικίνδυνο. Γιατί έτσι, εμείς οι υπόλοιποι οι παρακολουθούντες απαθώς το φαινόμενο να εξελίσσεται, τους δίνουμε όντως το δικαίωμα να δημιουργούν με τις φωνασκίες τους την εντύπωση ότι πρόκειται περί ενός πλειοψηφικού ίσως ρεύματος που εκφράζει και εκπροσωπεί τον σημερινό Έλληνα. Μερικά αποσπασματικά παραδείγματα, από τα πιο κόσμια ίσως, αλλά που εμπεριέχουν όμως μια μισαλλοδοξία, έναν άκρατο και επικίνδυνο εθνικισμό είναι και τα ακόλουθα, τα οποία αλίευσα μόλις χθες:

«Η σάρα και η μάρα όλη στην Ελλάδα», «όλα είναι φιάσκο, αν δεν ξυπνήσουμε θα μας φάνε», «Εδώ δεν έχουμε να φάμε σα χώρα και έρχονται και αυτοί», «αν τους αγαπάς, πάρτους σπίτι σου».

Εγώ, λοιπόν, απέναντι σ’ αυτό το φαινόμενο των ελάχιστων περιφερόμενων Αργείων από ιστοσελίδα σε ιστοσελίδα, οι οποίοι θέλουν -κατά το παλαιό πρότυπο στις πορείες «αραίααραία να φαινόμαστε καμιά πενηνταρέα»-, να εμφανίζονται ως πλειοψηφούσα άποψη και ότι η στάση τους αυτή απηχεί τις απόψεις των Ελλήνων, θέλω να τους πω με όσο πιο δυνατή φωνή διαθέτω:

-Είστε μια ισχνή μειοψηφία, που ναι μεν δικαιούται να έχει τις όποιες απόψεις επιθυμεί, όμως δεν μπορεί να νουθετεί κανέναν και ούτε μπορεί να εκφράζει όχι μόνο την πλειοψηφία, αλλά και τα ιδεολογήματά της και τις εθνικιστικές φανφάρες της, οι οποίες δεν συγκινούν απολύτως κανέναν μας. Το χθεσινό ναυάγιο με τους περίπου εκατό δυστυχισμένους ανέστιους συνανθρώπους μας, που συντελέστηκε μπροστά στα μάτια μας, στο κέντρο της πόλης της Ρόδου, ίσως ήταν η κορυφή του παγόβουνου για να αφυπνιστεί ο Ροδίτης. Να αφυπνιστεί και να βγάλει από μέσα του όλα όσα ήθελε να πει τόσο καιρό, αλλά προπαντός τον γνήσιο Έλληνα, όπως τον έχουμε διαβάσει στη δική μας ιστορία. Όχι μόνον αυτή που έγραψαν οι ιστορικοί αλλά και εκείνη των Ελλήνων φιλοσόφων, όπου πάνω και πέρα απ’ όλα αποπνέει ένας ουμανισμός, ο οποίος διδάχτηκε και εμπεδώθηκε σε όλη την οικουμένη από εμάς τους ίδιους.
Η εικόνα στην παραλία του Ζέφυρου θα μείνει ανεξίτηλη στις μνήμες των Ροδιτών. Και γιατί είδαν να εξελίσσεται μπροστά στα δικά τους τα μάτια μια τραγωδία ανήμπορων ανθρώπων, αλλά και γιατί στήθηκε εκ των ενόντων και παντελώς ανοργάνωτα, ανιδιοτελώς και με ψυχούλες μοναδικές μια ολόκληρη επιχείρηση διάσωσης συνανθρώπων μας. Η Ρόδος έζησε μια από τις πιο δραματικές αλλά και συγχρόνως τις πιο όμορφες στιγμές ανθρωπισμού των κατοίκων της. Σαν άλλοι καλοί Σαμαρείτες έτρεχαν, μαζί με τα γενναία παιδιά του Λιμενικού Σώματος που χρόνια τώρα δίνουν μάχες ζωής στο Αρχιπέλαγος του Αιγαίου, για να σώσουν ανθρώπινες ζωές από τα κακοτράχαλα βράχια του Ζέφυρου, για να περιθάλψουν με δικά τους ρούχα από το δικό τους υστερημένο νοικοκυριό, για να κουβαλήσουν τρόφιμα για αθώες ψυχές, βασανισμένες, που τις καταξέσκισαν οι εμφύλιοι πόλεμοι στις πατρίδες τους και τις ε-ξουθένωσαν σαν προσωπικότητες τα γαμψά νύχια των δουλεμπόρων. Χθες η Ρόδος έδειξε την εικόνα του Έλληνα, του πραγματικού, του ωραίου, του αληθινού.

Εσείς μειράκια της πατριωσύνης και του εθνικισμού μπορείτε να κάνετε στην άκρη και να σταθείτε εκεί στην απο-μόνωση που σας αξίζει. Δεν σας χρειάζεται η πατρίδα, αν δεν εγκαταλείψετε τις ακραίες σας θέσεις και τα ιδεολογήματα που κουβαλάτε, ίσως από άγνοια, στους ώμους σας. Οι πρακτικές σας, με τις παρασιτικές παρεμβολές σας σε ιστοσελίδες και όπου αλλού, δεν είναι χρειαζούμενες.

Ελλάδα είναι αυτό που είδατε χθες να εξελίσσεται από τους ίδιους τους καλούς Σαμαρείτες της Ρόδου, απλά ανθρω-πάκια του Λαού, μια επιχείρηση ανθρωπισμού, χωρίς θόρυβο, χωρίς τις δικές σας αλλοπρόσαλλες και μισαλλόδοξες φωνασκίες. Είναι αυτή η υπέρβαση απλοϊκών ανθρώπων, ακόμη και της θρησκείας τους, να θεραπεύουν και να υπηρετούν «αλλόθρησκους», όπως σας αρέσει να αποκαλείτε όσους δεν είναι με τη δική σας θρησκεία. Κι όμως ο χριστιανισμός είναι εκείνος που δίδαξε την αγάπη και την αλληλεγγύη και τον ανθρωπισμό.

Αιδώς ολίγιστοι Αργείοι. Σιωπή λοιπόν. Η Ρόδος μπορεί και διδάσκει τον ουμανισμό της. Ακριβώς γιατί είναι μια πόλη κι ένα νησί που βιώνει αιώνες ολόκληρους και τον πολυπολιτισμό και τον ουμανισμό. Κι αν σήμερα εξακολουθεί όχι μόνο να υπάρχει αλλά και να πρωτοστατεί στην παγκόσμια πολιτισμική κοινωνία, είναι γιατί διδάσκει σε κάθε ευκαιρία το ανθρώπινο πρόσωπό της.

Ρόδος 21.4.2015 [Ημέρα ιστορικά σημαδιακή]