Γιάννης Σιδέρης

Η σελίδα, διαχρονικά «φάλτσα» από γεννησιμιού της υπό την συγκεκριμένη υπογραφή, για μια ακόμη φορά θα αποκλίνει από την κοινή πεποίθηση, όπως αυτή εκφράστηκε δια στόματος Jean Claude Juncker. Ο πρόεδρος της Κομισιόν, ερωτηθείς για το πώς μπορεί να συνεργαστεί με τους υπουργούς που προέρχονται από τον κυβερνητικό εταίρο του κ. Kurz στην Αυστρία, δηλ. το ακροδεξιό, αντιμεταναστευτικό, FPÖ («Κόμμα των Ελευθέρων»), απάντησε μεταξύ άλλων: «Θα συνεργαστούμε με όλους τους υπουργούς της Αυστρίας με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, όπως συνεργάζομαι άλλωστε με τον ακροδεξιό κυβερνητικό εταίρο του κ. Τσίπρα και όπως έχω συνεργαστεί με τα ακροδεξιά κόμματα στη Βουλγαρία και την Σλοβενία».

Συγνώμη, θα είμαστε παράταιροι με το πολιτικάλι κορέκτ, αλλά η ερώτηση αυτή καθ΄ εαυτή είναι προβληματική. Τι θα πει πως θα συνεργαστείτε; Οι ακροδεξιοί εταίροι του Kurz είναι εκλεγμένοι από τους αυστριακούς πολίτες και δεν υπάρχει κανονισμός που να απαγορεύει σε εκλεγμένους εκπροσώπους την συνεργασία με τα κοινοτικά όργανα.

Πέραν αυτού, το φλέγον πρόβλημα είναι ότι ο όποιος αποκλεισμός τους, στο όνομα της Δημοκρατίας, θα υπονόμευε την ίδια τη δημοκρατία. Δεν νοούνται αποκλεισμοί αιρετών αντιπροσώπων στο όνομα της υπεράσπισής της, γιατί τότε μεταλλάσσεται σε εκκολαπτήριο των δυνάμεων που την αντιμάχονται και εποφθαλμιούν την κατάργησή της. Υπάρχει νομικό πλαίσιο σε κρατικό και ευρωπαϊκό επίπεδο, επαρκές να αντιμετωπίσει τις όποιες παρεκβάσεις τους (π.χ. η πρόσφατη ενεργοποίηση του άρθρου 7 για Πολωνία).

Αφετέρου ένας αποκλεισμός συνεργασίας, θα λειτουργούσε ως εύφλεκτο υλικό που θα φούντωνε τη φωτιά. Η αίσθηση του αποκλεισμένου θα περιέβαλε τους ηγέτες των «Ελευθέρων» με το φωτοστέφανο του επικίνδυνου, του επίφοβου για το υπάρχον σύστημα, και θα τους ηρωοποιούσε μεταξύ των οπαδών τους (Αντιθέτως η τριβή με την καθημερινότητα της εξουσίας δύναται και να τους απομυθοποιήσει).

Ούτως ή άλλως οι πολιτικές αυτές δυνάμεις δυστυχώς έχουν μέλλον στην Ευρώπη. Εκκολάπτονται στο ευνοϊκό περιβάλλον της απίσχνανσης του κοινωνικού κράτους, αλλά κύριο ελιξίριό τους γίνεται το μεταναστευτικό. Είναι χαρακτηριστική η δήλωση Kurz, και για τα δύο: «Θέλουμε να μειώσουμε τα βάρη των φορολογουμένων… και πάνω απ′ όλα θέλουμε να εγγυηθούμε μεγαλύτερη ασφάλεια στην χώρα μας, μεταξύ άλλων μέσω της μάχης για την αντιμετώπιση της παράτυπης μετανάστευσης».

Είναι άλλωστε χαρακτηριστικό το αποτέλεσμα των πρόσφατων εκλογών στη Γερμανία. Στην πρώην ανατολική Γερμανία, το ακροδεξιό κόμμα «Εναλλακτική για τη Γερμανία», είχε θεαματική άνοδο. Το εντυπωσιακό είναι ότι στο συγκεκριμένο τμήμα δεν έχουν βρει απάγκιο μετανάστες. Όμως ερευνητές κοινής γνώμης, διέγνωσαν ότι η άνοδος του AfD εκεί οφείλεται στην πεποίθηση των πρώην ανατολικογερμανών, ότι διάγουν φτωχότερα του δυτικού τμήματος, επειδή η κυβέρνηση τους στερεί πόρους, για να τους μεταγγίζει στους μετανάστες. Ασχέτως του αιτιολογημένου της ή όχι της πεποίθησης, αυτή υπάρχει και καθορίζει την εκλογική τους συμπεριφορά.

Επίσης (ως παράδειγμα) οι χώρες της Βαλτικής δεν έχουν μετανάστες. Και όμως, ο γράφων αντιμετώπισε έντονη επιθετικότητα, σε σημείο εχθρότητας, όταν, σε ταξίδι του εκεί, γνωστοποιούσε την εθνικότητά του. Η μόνιμη επωδός- ερώτηση ήταν: «Γιατί δεν φυλάτε τα σύνορά σας;»! Δεν έχει σημασία αν ήταν άδικο, δεν έχει σημασία αν ήταν υπερβολή, δεν έχει καν σημασία αν το πρόβλημα του μεταναστευτικού δεν είναι τελικά τόσο εκρηκτικό – προσώρας – ώστε να υπάρχει κίνδυνος να αλλάξει δημογραφικά και κοινωνικά την Ευρώπη. Σημασία έχει ότι ως τέτοιο το εκλαμβάνουν οι λαοί της, και υπό την ζοφερή σκιά αυτής της αντίληψης, θα διαμορφώνεται στο εξής η πολιτική της γεωγραφία.

Ο… ακροδεξιός Πάνος

Μάλλον πολύ σοβαρά μας έχουν πάρει στην Ευρώπη. Αλλεπάλληλες ήταν οι εκκλήσεις στον πρωθυπουργό, καθ όλη τη διάρκεια αυτών των τριών χρόνων, να απαγκιστρωθεί της συνεργασίας του κ. Καμμένου, και να συνεργαστεί με το ΠΑΣΟΚ. Αντίστοιχες – επίμονες – ήταν οι οχλήσεις και προς την Φώφη Γεννηματά, από τους ευρωπαίους σοσιαλδημοκράτες: Να ρίξει γέφυρα συνεργασίας με τον ΣΥΡΙΖΑ, προκειμένου να γίνει κυβερνητικός εταίρος (που θα απολαύσει ψίχουλα εξουσίας), ώστε να «αποκαθάρει» την κυβερνώσα Αριστερά (έτσι την θεωρούν), από το… «μίασμα» των ΑΝΕΛ.

Εν αντιθέσει με τους Ευρωπαίους, θεωρούμε ότι στην Μπανανία τα πράγματα είναι πιο απλά και πιο… ελαφρολαϊκά. Ο ΣΥΡΙΖΑ ποτέ δεν είχε βαθιά προσήλωση στα ιδεολογήματα της Αριστεράς. Τα χρησιμοποίησε ως συνθήματα για να καταλάβει την εξουσία, και ο Πάνος ποτέ δεν ενσωμάτωσε τις αρχές – όχι της ακροδεξιάς αλλά ούτε καν – της Λαϊκής Δεξιάς.

Χρησιμοποιεί ως ρητορικό κέλυφος προς άγραν εκλογικής πελατείας, τις παραδοσιακές αξίες της (Πατρίς, θρησκεία, Οικογένεια), όταν πλέον και το μητρικό κόμμα της ΝΔ – ή έστω μέρος του – ευρισκόμενο στον 21ο αιώνα , τις έχει «επικαιροποιήσει». Να θυμίσουμε ότι βουλευτές της ψήφισαν «Ναι» στο Σύμφωνο Συμβίωσης!

Το μέτρο αξιολόγησης ενός πολιτικού προσώπου ή ενός κόμματος, είναι η ταύτιση αρχών και πράξεων. Όταν ο Πάνος έχει κατακεραυνώσει τόσο τα μνημόνια και όσους τα υπηρετούν, όταν έχει δεσμευτεί πως ούτε νεκρός δεν θα συνεργαστεί με κόμμα που υπηρετεί, τι χρεία άλλων αποδείξεων υπάρχει, προκειμένου να καταδειχθεί η έλλειψη προσήλωσης στη Δεξιά ή την ακροδεξιά και τις ιδέες της;

Πάνος και Αλέξης ενιαιοποιούνται στην κραυγαλέα ρητορική διακήρυξη των αρχών τους, και ταυτόχρονα στην έμπρακτη καταστρατήγησή τους! Το πρόβλημα είναι του λαού, που δεν απαιτεί ταύτιση λόγων και έργων των πολιτικών, και δεν αποδίδει τα επίχειρα όταν διαπιστώνει την έλλειψή της.

Άλλωστε, για τους μόνους που έχει αποβεί επικίνδυνος ως τώρα ο Πάνος, είναι μόνο για τους δημοσιογράφους, στους οποίους ασκεί bulling με τις αγωγές του, όταν επισημαίνουν την ανακολουθία του!

Δεν ξέρουμε αν αυτό είναι προς τιμήν των ιδεών του!

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του. Το άρθρο δημοσιεύεται και στο liberal.gr.

The article expresses the views of the author

iPorta.gr