Η ατμόσφαιρα όταν κάτι νέο γεννιέται, είναι συνήθως γιορταστική, ενθουσιώδης, ελπιδοφόρα, αγωνιστική, οραματική και ορμητική. Μεταλαμπαδεύεται και διαχέεται στο κοινωνικό ακροατήριο στο οποίο απευθύνεται, αποτελώντας το ψυχολογικό υπόβαθρο για την εμπέδωση της νέας προσπάθειας.

Αν η ατμόσφαιρα της εκκίνησης ενός πολιτικού εγχειρήματος είναι ενδεικτική της περεταίρω πορείας του, τολμάει κανείς να συμπεράνει ότι η «ελιά» φύτρωσε σε άγονο έδαφος και το ενδεχόμενο να μαραθεί πριν την ώρα της είναι παραπάνω από ορατό ενδεχόμενο: Κατήφεια, ηττοπάθεια, βαριεστιμάρα, αδιαφορία, προβληματισμός, ήταν τα συναισθήματα που πλανιόνταν χθες στην πρώτη ημέρα συνδιάσκεψης της «Ελιάς». Όταν τελείωσε την ομιλία του ο Βενιζέλος , η αίθουσα «Μελίνα Μερκούρη» σχεδόν άδειασε. Όχι επειδή καλύφτηκαν από τον «ηγέτη» αλλά επειδή ολοκλήρωσαν την τυπική τους υποχρέωση να τον ακούσουν.

Είχε προηγηθεί προχθές η άρνηση του πρώην πρωθυπουργού Γ. Παπανδρέου να παραστεί στην εκδήλωση. Κατά την τηλεφωνική του επικοινωνία με τον Ε. Βενιζέλο εξέφρασε αντιρρήσεις για τον τρόπο με τον οποίο δρομολογήθηκε η ανασυγκρότηση, ενώ σε ανακοίνωσή του γραφείου του, μεταξύ άλλων επισημαίνεται ότι «το διακύβευμα στο οποίο έχει χρέος να ανταποκριθεί η μεγάλη δημοκρατική παράταξη, ούτε με την αυτοκατάργηση του ΠΑΣΟΚ μπορεί να επιτευχτεί, ούτε με συνεννοήσεις μεταξύ προσώπων, κινήσεων και ομάδων …» (σημείωση 1η του γράφοντος: Προφανώς αρκούν οι κηπουροί για την ανασυγκρότηση… Σημείωση 2η : ο ΓΑΠ βλέπει την συντριβή του ΠΑΣΟΚ και παραμένει στην γωνία, ώστε να μην γίνει συμμέτοχος της ήττας, αλλά να παρουσιαστεί εκ των υστέρων ως ο δικαιωμένος πρώην αρχηγός, προκειμένου να έχει την ευχέρεια να οργανώσει την δική του πορεία…)

Δεν είναι τυχαίο που στην συνδιάσκεψη δεν παρέστη πλήθος παπανδρεϊκών στελεχών. Αντιθέτως παρέστη ο πρώην πρωθυπουργός Κ. Σημίτης και πλείστα εκ των στελεχών του κύκλου του, ώστε για μια ακόμη φορά η «Ελιά» να πιστώνεται στο κοινώς λεγόμενο «Σημιταριό» (σ.σ. αναφέρουμε την λέξη γιατί έχει πλέον «πολιτογραφηθεί» στο πολιτικό λεξιλόγιο, αν και ο υποφαινόμενος την βρίσκει κακόηχη και άδικη).

Ετσι κι αλλιώς η «Ελιά» δεν υπάρχει πέραν του ΠΑΣΟΚ και το ΠΑΣΟΚ νοσεί σε σημείο νεκροφάνειας, ώστε αδυνατεί να της δώσει ζωογόνους χυμούς. Η «Ελιά» είναι κάποιες κινήσεις και κάποιες αυτοδύναμες προσωπικότητες με καλά επιστημονικά και επαγγελματικά βιογραφικά, ενίοτε και με καλές διασυνδέσεις σε μεγάλα Μέσα Ενημέρωσης, χωρίς την παραμικρή επαφή με τους ψηφοφόρους. Επέδειξαν ελιτισμό και σνομπισμό, ήθελαν τις ψήφους των πασόκων χωρίς ωστόσο να καταδέχονται να συγχρωτισθούν μαζί τους . Αποτέλεσμα ήταν η χθεσινή ωχρή συνδιάσκεψη, ως προείκασμα ήττας!

Το ΠΑΣΟΚ καθεύδει δημοσκοπικά. Η παρουσία του κόμματος του Σ. Θεοδωράκη (στο μέτρο που «το ποτάμι» ξεφύγει από την, θαμπή ακόμη , λάμψη ενός μηντιακού γεγονότος και αποκτήσει πολιτικά ερείσματα στην κοινωνία), ενδεχομένως να του στερήσει εκείνο το κρίσιμο μέγεθος ψήφων που χρειάζεται για να εκλέξει ευρωβουλευτές. Αυτό θα είναι και το τέλος …

Είναι παράδοξο ωστόσο, ότι παρόλη την δημοσκοπική πενία, το ΠΑΣΟΚ υπάρχει στην κοινωνία. Υπάρχει στα συνδικαλιστικά σωματεία, στις επαγγελματικές ενώσεις (όπου διαπιστώνεται ανυπαρξία του ΣΥΡΙΖΑ) και κυρίως υπάρχει στην Τοπική Αυτοδιοίκηση. Το έθεσε παραστατικά ο Κ. Σκανδαλίδης λέγοντας: «το ΠΑΣΟΚ όπως το ξέραμε πέθανε, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι έχει πεθάνει και ο χώρος». Οσο για το τι κάνει τώρα: «Δανείζει στελέχη. Όλα τα κόμματα έχουν στελέχη του ΠΑΣΟΚ», είπε!

Μάλλον είναι φρούδα η ελπίδα ότι τα στελέχη αυτά θα μπορούσαν να επιστρέψουν στο ΠΑΣΟΚ. Προσβλέπουν στον ΣΥΡΙΖΑ, και στην περίπτωση που αυτός αποτύχει, θα περιμένουν τους νέους σχηματισμούς του κεντροαριστερού χώρου, ώστε να ενταχθούν και να επιβιώσουν.