Φίλες και φίλοι,

Εύχομαι σε όλους να έχετε μια πραγματικά καλή χρονιά που θα φέρει σε σας και στους αγαπημένους σας όσα και ό, τι επιθυμείτε.

Θα ξεκινήσουμε τη χρονιά προσπαθώντας να ερευνήσουμε τα του βίου μιας ιδιαίτερης γυναίκας που πέρασε στην ιστορία σαν αγαπημένη Ελληνίδα σύζυγος του τέρατος που ονομαζόταν Αλή Πασάς των Ιωαννίνων.

Ο λόγος για την Βασιλική Κονταξή(1789 ή 1793- 1834), κόρη του προκρίτου της Πλισιβίτσας(σημερινό Πλαίσιο Φιλιατών) και αδελφή του οπλαρχηγού Γιώργου Κίτσου. Το 1805 ο Αλή Πασάς διέταξε λεηλασία της περιοχής και η μικρή Βασιλική συνελήφθη. Ο τύραννος την ερωτεύθηκε κεραυνοβόλα και την παντρεύτηκε τρία χρόνια αργότερα, παρά τα παράπονα της Εμινέ ( η μέχρι τότε σύζυγος). Ωστόσο, η μικρή Ελληνίδα, όχι μόνο αρνήθηκε να αλλαξοπιστήσει, αλλά κατάφερε με την ευφυία της να κρατήσει την πίστη της και να μετατρέψει ένα από τα δωμάτιά της σε εκκλησία, όπου ιερέας πήγαινε και λειτουργούσε. Η δύναμη της επιρροής της στον Αλή πέρασε στην ιστορία κι έγινε θρύλος. Κάποιοι λένε ότι ο Αλής δεν την παντρεύτηκε ποτέ, αλλά όλοι συμφωνούν για την αγάπη που έτρεφε για εκείνη.
Η Βασιλική έμεινε μέχρι το τέλος δίπλα στον Αλή, αλλά μετά την δολοφονία του (Ιανουάριος 1822) συνελήφθη και μεταφέρθηκε στην Κωνσταντινούπολη. Ο Αλή, λίγο πριν δολοφονηθεί, ζήτησε από τον έμπιστό του Θανάση Βάγια να σκοτώσει τη Βασιλική για να μην πέσει στα χέρια των εχθρών του, αλλά εκείνος δεν το έκανε, ή επειδή δεν πρόλαβε, ή επειδή δεν είχε το κουράγιο να το κάνει. Έτσι, πήγε κι εκείνος αιχμάλωτος μαζί της στην Πόλη.

Στην Ὀθωμανικὴ αὐτοκρατορία κυκλοφορούσε τότε η φήμη για τον καλά κρυμμένο θησαυρό του Αλή Πασά, που τον ήθελαν να φτάνει τα 500 εκατομμύρια γρόσια. Ωστόσο, ο Σουλτάνος έμαθε ότι η δημευμένη περιουσία του αντάρτη πασά ήταν μόνο σαράντα πέντε εκατομμύρια. Και τότε όλοι σκέφτηκαν ότι η κυρά- Βασιλική θα ήξερε, αλλά εκείνη τους είπε ότι το μεγαλύτερο μέρος της περιουσίας είχε χαθεί. Μίλησε μάλιστα για το Μπέλ-Χατζάρ, ένα μαχαίρι δίστομο που είχε στη λαβή του ένα μεγάλο διαμάντι, και που ο Αλή το είχε πάντα πάνω του, μαζί με δύο ασημένια πιστόλια. Όλα χαμένα. Η έρευνα έδειξε ότι το μαχαίρι το είχε κρατήσει ο Χουρσίτ πασάς, γεγονός που εξαγρίωσε τον Σουλτάνο και διέταξε να τον θανατώσουν.

Ο Πατριάρχης Άνθιμος Γ΄ελευθέρωσε την Βασιλική και τον Βάγια, τους έθεσε κάτω από την προστασία του και έζησαν στο Πατριαρχείο για έξι χρόνια. Η κυρά Βασιλική φιλοξενούνταν, σύμφωνα με τους πατριαρχικούς κώδικες, σε ιστορικά σπίτια, συνδεδεμένα με τη δράση της Φιλικής Εταιρίας στην Πόλη και τα προάστια, ενώ διατηρούσε ισχυρούς δεσμούς με ιστορικά πρόσωπα που είχαν επαφές με την αγωνιζόμενη Ελλάδα. Ίσως να προκλήθηκαν κάποιες υποψίες, γι αυτό, μετά την ήττα στο Ναυαρίνο, η Βασιλική εκτοπίστηκε στην Προύσα στο τέλος Μαρτίου 1828, όπου έμεινε μέχρι τον Οκτώβριο του 1829. Εκεί ζούσαν κι άλλες εκτοπισμένες, μεγάλες ηγεμονικές οικογένειες, όπως οι Μαυρογένηδες, οι Σούτσοι, οι Καλλιμάχηδες κ.α., που αποδέχτηκαν αμέσως την Βασιλική. Με το τέλος του Ρωσοτουρκικού πολέμου, η Πύλη αναγκάστηκε να ανακαλέσει όλους τους εξορίστους, επομένως και την Βασιλική, την οποία υποχρέωσαν να πάει στην Ήπειρο.

Εκείνη, πήγε πρώτα στη Θεσσαλία, όπου είχε κάποια κτήματα και μετά κατέβηκε στο Ναύπλιο, ζητώντας την προστασία του Κυβερνήτη Ιωάννη Καποδίστρια. Ήταν μια συνάντηση για την οποία ξοδεύτηκε μπόλικο χαρτί και μολύβι, αφήνοντας σχεδόν την βεβαιότητα ότι η Βασιλική μίλησε για τον θησαυρό του Αλή. Η δολοφονία του Κυβερνήτη λίγο καιρό αργότερα, δεν επέτρεψε να βγει στο φως τίποτε.

Η Βασιλική άφησε το Ναύπλιο και πήγε στο Μεσολόγγι. Η εχθρότητα των κατοίκων έγινε μόνιμη συντροφιά της, αλλά όταν οι ευεργετημένοι συγγενείς της άρχισαν να της δείχνουν κατά πρόσωπο την περιφρόνησή τους, η Βασιλική λύγισε. Πολλοί έγραψαν ότι άρχισε να πίνει, απομονωμένη από όλους και όλα.
Πέθανε ξεχασμένη και τάφηκε στο Αιτωλικό το 1835.

Δήμητρα Παπαναστασοπούλου