Ο Δημήτρης Ι. Μπρούχος (1961-2024) είναι ποιητής, στιχουργός. συγγραφέας και Σύμβουλος Επικοινωνίας 

Αρχείο Δημήτρη Ι.Μπρούχου στην Πόρτα στις  23 Σεπτεμβρίου 2014

Στ αλήθεια, δεν ξέρω πώς να το περιγράψω καλύτερα με μια λέξη: Αδιαφορία, αμεριμνησία, εφησυχασμό, λούφαγμα, κουτσοβόλεμα, συναίνεση, αμνησία, λήθη, αλητεία ή αδιαντροπιά;…

Από τις αρχές του μήνα που διανύουμε, κολυμπάω υποψιασμένος στα διάφορα μπλόγκς, με αγωνία. Θα τη θυμηθεί κάποιος, δεν θα τη θυμηθεί, θα γραφτεί έστω κάτι «ΕΙΣ ΜΝΗΜΗΝ ΙΕΡΑΝ»…ΜΑΤΑΙΩΣ. Διαβάζω καθημερινά παντού ένα κάρρο αξιοθρήνητες μαλακίες για κάθε μορφής γελοιότητα που εξέθρεψε η πολιτική μας δωσίλογη ανθυποκουλτούρα και για την ταμπακιέρα, κουβέντα.

Το ίδιο έγινε και στις 19 του Μάη.

Αλλά τι σημασία έχουνε 353.000 ψυχές σφαγμένες, ξεκοιλιασμένες και ξωπεταμένες από την πατρική τους γη…

Τι σημασία έχουνε 1.000.000 ψυχές καμμένες, λεηλατημένες, κακήν-κακώς διωγμένες από τα σπιτικά τους;

Τι σημασία έχουνε 3.000 χρόνων ιστορία της Μεγάλης Ελλάδας, της Γης της Ιωνίας, των φιλοσόφων και των ποιητών, που επιχειρεί με νύχια και με δόντια να την διαγράψει από τας δέλτους της Ιστορίας η κάθε «γλαδιόλα»φωνή, όργανο ενός απάτριδος ,αντιηρωικού, απαξιωτικού συστήματος διεστραμμένης ημιμάθειας και ηθελημένης αγραμματωσύνης, που αποκαλεί «συνωστισμό»τη ΣΦΑΓΗ;

Οσο και ο κάθε ανιστόρητος συμπλεγματικός γυρολόγος των – και καλά- προοδευτικών κομμάτων, κάπηλος ο ίδιος της δημοσιογραφικής πέννας που δεν τη δικαιούται, το ασπόνδυλο ιδιωτικών κολλεγίων, που λοιδωρεί την έννοια της Γενοκτονίας, την οποία υπέστη ο Ελληνισμός της Μεγάλης μας Πατρίδας, στοχεύοντας να διαμορφώσει ως ξενόδουλος την κρατούσα αντίληψη των αφεντικών του…

Ε, λοιπόν, ΣΕ ΠΕΙΣΜΑ ΟΛΩΝ ΑΥΤΩΝ ΤΩΝ ΓΕΛΟΙΩΝ ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΩΝ, που θέλουν να παραχαράξουν το DNA μας, για να το παραδώσουν ελαφρά τη καρδία στους ξένους επενδυτές, σε πείσμα όλων αυτών που προσπαθούν να εκπορνεύσουν την εθνική μας συνείδηση, όπως ακριβώς κάποιοι, κάποτε εκπόρνευαν τις γυναίκες τους , τις κόρες τους Και τις αδελφές τους στα πανδοχεία προσφέροντάς τες ως επιδόρπιο στους περαστικούς, μόνο και μόνο για να «τα πάρουν», εμείς θυμόμαστε και τιμούμε.

Εχουμε μπροστά στα μάτια μας την καιγόμενη Σμύρνη, με τις φωτιές ως τον ουρανό, τις κραυγές από τους βιασμούς και τα ξεκοιλιάσματα των κοριτσιών, τους ανηλεείς σκοτωμούς των νοικοκυραίων, τη σπαρμένη ορφάνια, τους στραγγαλισμούς, τις σφαγές,τις λεηλασίες των περιουσιών και το γυμνωμένο ξωπέταμα των κορμιών στη θάλασσα.

Εχουμε ζωντανό μπροστά στα μάτια μας , κατακομματιασμένο, λυντσαρισμένο, λυωμένο από τα αισχρά και φριχτά βασανιστήρια, το λείψανο του Πατριάρχη Χρυσοστόμου και ΒΕΒΑΙΑ, νωπή όσο ποτέ την ανακολουθία των συμμάχων, την προστυχιά της ψευτιάς τους και του πουλήματός τους.

Κι όλα αυτά θυμώντας τα, ΓΙΟΡΤΑΖΟΥΜΕ!

Γιορτάζουμε την αήττητη φύση του Διγενή μέσα μας, καθώς κάθε που αναμετριέται με το βρωμοχάροντα στα μαρμαρένια αλώνια, βγαίνει νικητής…

Γιατί ο Χάροντας, ό,τι και να κάνει, μπορεί να πάρει ΜΟΝΟ σάρκα, ΠΟΤΕ ψυχή και γι αυτή, τη σάρκα ακόμα, πρέπει να παζαρέψει σκληρά με το ψύχωμα!…

Αυτό γιορτάζουμε! ΤΟ ΨΥΧΩΜΑ!

Που έκανε τους πρόσφυγες Ελληνες από τη γη τους, την Αγία Μικρασία, νοικοκυραίους και δαχτυλοδειχτούμενους στην καινούργια τους πατρίδα.

Αυτή που τους στραβοκύτταξε, που τους υποτίμησε, που τους είπε τουρκομερίτες, ΠΟΙΟΥΣ;;; Τους ΑΠΟΛΥΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ!

Οι 400χρονοι υπόδουλοι (μερικώς) τουρκόσποροι, ΑΥΤΟΥΣ που κράτησαν κερί αναμμένο την πίστη, τη νοικοκυροσύνη, την αρχοντιά, την ικανότητα μα προπάντων το αρχαίο ελληνικό πνεύμα!…

Αυτούς που στη φιλοξενία της λάσπης, φυτέψαν τις ρίζες τους και γεννοβόλησαν και καρποφόρησαν και δώσαν ανθό κι ανάστησαν τη χειμαζόμενη από τα πολλά κοινωνικο-οικονομία της ψωροκώσταινας!

Που μεταλαμπαδεύσαν τη σπιρτάδα τους σ έναν λαό χρεωκοπημένο κι ευεπήφορο σε καβαλήματα, έτσι που σε κάθε στραβή, να ορθώνει το ανάστημα και να μη μασάει σε ψευτο-τσαμπουκάδες…

Αυτοί, οι πρόσφυγες Ελληνες, της ΑΓΙΑΣ ΜΙΚΡΑΣΙΑΣ ΓΗΣ και του ΜΑΡΤΥΡΙΚΟΥ ΠΟΝΤΟΥ, μας διδάσκουν μέχρι σήμερα Ελληνισμό! Ανορθώνοντας το ηθικό του Εθνους, την ίδια στιγμή, που κάποια σκουπίδια ΑΝΘΕΛΛΗΝΩΝ ΣΥΜΠΑΤΡΙΩΤΩΝ ΜΑΣ οικοδομούν με ευλάβεια όσο και με σύστημα την εθνική μας απαξίωση.

Γιορτάζοντας τη Μνήμη, ΤΙΜΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΑΔΟΥΛΩΤΟΥΣ ΚΙ ΑΛΥΤΡΩΤΟΥΣ, που περιμένουνε σεμνά και ταπεινά μια ΔΙΚΑΙΩΣΗ!

Δυστυχώς για μας, ευτυχώς για εκείνους, μόνο οι Ομογενείς αδελφοί μας της διασποράς, της μετανάστευσης ,του ιερού μόχθου, που διέπρεψαν και διαπρέπουν, ξεπλένοντας ως ένα βαθμό το ρυπαρό πρόσωπο που καταντήσαμε, ανάβουν ευλαβικά κι ανενδοίαστα το λιανοκέρι της Μνήμης, διαχέοντας ως θυμίαμα εύοσμο το αίτημα και τη διεκδίκηση μιάς «ΣΥΓΓΝΩΜΗΣ».

ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ και ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ, μαχαίρι δίκοπο.

Πάσα ντροπή, εξέλιπε παντελώς από μέρους των λησμονούντων.

Η κυρά-ΝΤΡΟΠΗ, μας άφησε αφκιασίδωτη, φεύγοντας αθρήνητη.

  «Κι η Παναγιά της προσφυγιάς, απ ‘τον καπνό της πυρκαγιάς

                                                                             σ’ όλες τις ρύμες

                                         μισά Σεπτέμβρη και Μαγιού, κρατάει στη φλόγα ενός κεριού

                                                                            τις Άγιες Μνήμες».

                                      (Από την ποιητική μονογραφία ΑΓΙΕΣ ΜΝΗΜΕΣ,ΘΕΣΣΑΛΟΝΊΚΗ 2012)

                                                                           Δημήτρης Μπρούχος

Υ.Γ. : 102 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗ ΜΙΚΡΑΣΙΑΤΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ, για τους εθελόβλακες!

Επικαιροποιημένο κείμενο από την αρχισυντάκτη εις μνήμην Δημήτρη Ι.Μπρούχου