Γράφεται ιστορία στην εξωτική Καραϊβική, καθώς ΗΠΑ και Κούβα ανακοίνωσαν αποκατάσταση των διπλωματικών τους σχέσεων μετά από πεντέμισι δεκαετίες ενός παράλογου ψυχρού πολέμου – με ενδιαμέσως πολλά θερμά επεισόδια, όπως η απόβαση στον κόλπο των χοίρων το ΄61, η κρίση των πυραύλων το ΄62, και οι αλλεπάλληλες απόπειρες  δολοφονίας του Φιντέλ Κάστρο. 

Κατά την επικράτηση των «Μπαρμπούντος» της Σιέρα Μαέστρα, το ΄59, οι ΗΠΑ βρίσκονταν ακόμη στον απόηχο της μακαρθικής αντιαριστερής υστερίας. Πολέμησαν με μίσος τον αριστερό αλλά ανεξάρτητο τότε νεαρό επαναστάτη Κάστρο, και τον ανάγκασαν να απαγκιάσει στην αγκαλιά της κομμουνιστικής υπερδύναμης, για να μπορέσει να αμυνθεί. Με την σειρά της αυτή επέβαλε στον κουβανικό λαό, τον γεμάτο από τη χαρά μιας φτωχής αλλά ανέμελης ζωής, ένα αστυνομικο-στρατοκρατικό καθεστώς, κατ’ εικόνα και ομοίωση των γκρίζων κομμουνιστικών γραφειοκρατιών  του υπαρκτού.

Σαφώς ωστόσο το ισοζύγιο παρέμενε θετικό γιατί μόνο με την στήριξη της Σοβιετικής Ενωσης η Κούβα μπόρεσε να αντισταθεί και να επιζήσει. Να επιζήσει φτωχικά βέβαια, συχνά πολύ φτωχικά , και με αδικαιολόγητη στέρηση των λαϊκών ελευθεριών…

Η Κούβα και επί Φιντέλ, παρά τις προόδους στην Ιατρική, στην μόρφωση όλου του λαού, παρέμεινε μια πολύ φτωχή χώρα Καραϊβικής, χωρίς ωστόσο τις τεράστιες κοινωνικές ανισότητες που υπήρχαν επί του δικτάτορα Μπατίστα, ή αυτές που συναντούσε κανείς στην υπόλοιπη Λατινική Αμερική. Η μία αιτία ήταν το εκδικητικό, ανόητο εμπάργκο που της επέβαλαν οι ΗΠΑ. Η άλλη ήταν ότι το ίδιο το σύστημα βίωνε τις γνωστές δυσλειτουργίες που βίωσε όλος ο υπαρκτός σοσιαλισμός, με αποτέλεσμα την κατάρρευσή του.

Με την κατάρρευση τη Σοβιετικής Ενωσης η Κούβα μπήκε στην επικράτεια του ζόφου, καθώς έχασε την ετήσια γενναία οικονομική στήριξη που της παρείχε. Ο λαός πείνασε και πείνασε άγρια… Τότε ο ρεαλιστής  Ραούλ ,που ήδη είχε αρχίσει να αναλαμβάνει τα ηνία  καθώς ο αδελφός του Φιντέλ λόγω ηλικίας και υγείας άρχισε να αποσύρεται, έριξε την ιδέα που αμέσως έκανε και πράξη: Τουρισμός! Στόχος σε λίγα χρόνια, κατά το παράδειγμα της Ταιβάν  εκείνης της εποχής, το περίπου 30% του ΑΕΠ της νήσου να προέρχεται από τον τουρισμό.

Η Κούβα άνοιξε τις θύρες της, στα ευρωπαϊκά κυρίως τουριστικά ρεύματα. Λόγω του εμπάργκο όσοι αμερικανοί ήθελαν να την επισκεφτούν, το επιχειρούσαν μέσω …Καναδά, και το διαβατήριο αντικαθιστούσε ένα σφραγισμένο φύλλο χαρτί εισόδου! Παράλληλα παρέδωσε το έδαφος του Βαραδέρο (ξεπούλησε θα το λέγαμε εμείς εδώ) σε ισπανικές ξενοδοχειακές επιχειρήσεις να δημιουργήσουν με δικά τους έξοδα τουριστικές εγκαταστάσεις, και τα κέρδη να μοιράζονται από κοινού με το κουβανικό κράτος. (Φυσικά …ουδέν καλόν αμιγές κακού: ο μαζικός τουρισμός έφερε την αναβίωση μιας παλιάς πληγής, της πορνείας). Όμως η Κούβα πενόταν δραματικά, το έβλεπες στα λιπόσαρκα πρόσωπα που υπομονετικά κάθονταν με τις ώρες στις ουρές για μισή φρατζόλα ψωμί κάθε δεύτερη μέρα ή μισό κιλό ρύζι την εβδομάδα, το έβλεπες στα ρημαγμένα κτήρια της Μαλεκόν. Η Κούβα έπρεπε να επιζήσει και επέζησε…

Τώρα με το, δειλό ακόμη, άνοιγμα των σχέσεων με τις ΗΠΑ, λόγω της φωτισμένης πρωτοβουλίας του Πάπα Φραγκίσκου και της καλής θέλησης που επέδειξε ο Ομπάμα,(παρότι οι ρεπουμπλικάνοι άρχισαν ήδη να αλυχτούν), το πολύπαθο νησί θα γνωρίσει μια νέα άνθηση.

Την αλλαγή πολιτικής ανακοίνωσαν ταυτόχρονα Μπαράκ Ομπάμα και Ραούλ Κάστρο, σε τηλεοπτικά διαγγέλματα που πραγματοποίησαν από Ουάσινγκτον και Αβάνα.

Ο Ομπάμα ανακοίνωσε ότι η Ουάσινγκτον θα επιδιώξει το άνοιγμα πρεσβείας στην πρωτεύουσα της Κούβας μέσα στους επόμενους μήνες. Θα γίνει πιο εύκολο για τους αμερικανούς πολίτες να ταξιδεύουν στην Κούβα και να χρησιμοποιούν τις πιστωτικές τους κάρτες στη χώρα. «Θα βάλουμε τέλος στην απαρχαιωμένη προσέγγιση που εδώ και δεκαετίες δεν κατάφερε να προωθήσει τα συμφέροντά μας» είπε.

Από την πλευρά του ο Ραούλ Κάστρο επισήμανε «Πρέπει να μάθουμε την τέχνη του να συνυπάρχουμε πολιτισμένα με τις διαφορές μας».

Το παλιό σύνθημα «Venceremos», απεκδύεται την παλιά ηρωική του διάσταση, προσαρμόζεται στους καιρούς, γιατί η Κούβα πρέπει να επιζήσει – και αν κάποιοι το θεωρήσουν αυτό παράδοση στον εχθρό, έχουν τη Βόρεια Κορέα να τους παρηγορεί…

Γιάννης Σιδέρης