Βαγγέλης Παυλίδης

Ήταν οι πρώτες μέρες της Γαλλικής Επανάστασης και το σύνθημα liberté, égalité fraternité ηχούσε παντού στο Παρίσι. Κάπου εκεί προς το τέλος του 1789 ο Δρ. Joseph-Ignace Guillotine σηκώθηκε μπροστά στην Εθνοσυνέλευση για να ζητήσει την ισότητα σ’ έναν απρόσμενο τομέα: την θανατική ποινή. Αν και αντίθετος με την ποινή του θανάτου ο καθηγητής της ανατομίας υποστήριξε πως δεν ήταν δίκαιο οι κοινοί εγκληματίες να εκτελούνται με βάρβαρες μεθόδους όπως η κρεμάλα, η πυρά ή ο τροχός ενώ οι αριστοκράτες με τον λιγότερο οδυνηρό και γρήγορο αποκεφαλισμό. Στο όνομα της ιδέας της ισότητας έπρεπε, είπε, να υιοθετηθεί ένας ενιαίος, ανεξάρτητος απο κοινωνική τάξη και πιο ανθρωπιστικός τρόπος εκτέλεσης. Ως τέτοιον πρότεινε την μηχανή που πήρε το όνομά του, την Γκιλοτίνα, που είχε ήδη εφευρεθεί αρκετά χρόνια νωρίτερα.

Στις 25 Απριλίου 1792, μια μέρα σαν και σήμερα πριν 224 χρόνια, ο Nicolas-Jacques Pelletier γινόταν ο πρώτος που έχανε το κεφάλι του από το λεπίδι του “Εθνικού Ξυραφιού”. Ο τελευταίος ήταν ο Hamida Djandoubi, το 1977.

On 25 April 1792, a day like today 224 years ago, Nicolas-Jacques Pelletier became the first to lose his head under the blade of the Guillotine. The origins of guillotine date back to late-1789, when Dr. Joseph-Ignace Guillotine proposed that the French government adopt a gentler method of execution. Although he was personally opposed to capital punishment, Guillotine argued that decapitation by a lightning-quick machine would be more humane and egalitarian than sword and axe beheadings, which were often botched. The last head to fall under the “National Razor” was that of Hamida Djandoubi, in 1977.

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του. 

    The article expresses the views of the author  

   iPorta.gr