Πρόσωπα - Αφιερώματα

Η ευαισθησία της Βίκυς, της Τζίνας Δαβιλά

Spread the love

 

Αν θέλεις να δεις το ύφασμα της κοινωνίας που ζεις, δεν χρειάζεται να παρατηρήσεις τους πολίτικούς που εκλέγει ο κόσμος, αλλά τα προγράμματα της τηλεόρασης. Η συναισθηματική φόρτιση χτυπάει κόκκινο με τις χαμένες οικογένειες, τους χαμένους φίλους, τα χαμένα αδέλφια, τα παιδιά κοκ.

Ό,τι έχει να δείξει ορφάνια, τραβάει ώρες-ώρες πιο πολύ κι από το αφροδισιακό της εξουσίας. Δάκρυ, χάδι, softex και έγινε η ιστορία. Η Βίκυ Χατζηβασιλείου, κλασσική περίπτωση δημοσιογράφου; Παρουσιάστριας; Ωραίας και ωραιοπαθούς; Μπόλικο απ’όλα. Η κ.Χατζηβασιλείου, λοιπόν, ενώ τελευταία φαίνεται το μπότοξ να έχει χαλαρώσει και να έχουν κάπως απαλύνει τα χαρακτηριστικά από κείνο το άθλιο τσίτωμα, τσιτώθηκε για πολλοστή φορά για να κλάψει παρέα με τον όποιο πονεμένο και τσίτωσε πολλών τις αντιδράσεις, αφού όπως βούιξε ο τόπος, έφερε από την άλλη άκρη την πρωταγωνίστρια εκπομπής της για να της ανακοινώσει στο γύρισμα πως ο αδελφός είναι πεθαμένος.

Δεν θα έπρεπε, όμως, να γίνει τόσος θόρυβος. Η Βίκυ είναι η κλασσική περίπτωση γυναίκας, που χρησιμοποιεί άπαντες και άπαντα για να προβληθεί. Ειδάλλως, πώς αλλιώς να δικαιολογήσεις την αποδοχή της πρότασης να παρουσιάζεις το πακέτο; Εγώ ξέρω πως οι ευαίσθητοι χωρίζονται σε δύο κατηγορίες: στους ενεργητικά ευαίσθητους και στους παθητικά. Οι πρώτοι κάνουν έργο αποφεύοντας να μυξοκλαίνε ολομερής και ολονυχτίς για την κακούργα κοινωνία και οι δεύτεροι είναι οι καλύτεροι καταναλωτές της softex, αλλά μόνο αυτό. Άρα, γιατί τόσο πανικός για το ατόπημα της Βίκυς; Μήπως οι προηγούμενες εκπομπές ήταν ποιοτικότερες; Ή μήπως σέβονταν τον ανθρώπινο πόνο; Από τον καιρό που έκανε μόδα ο Ανδρέας Μικρούτσικος το ξεμπρόστιασμα πάσης φύσης στις κάμερες – ακόμα και του γάμου του με την Φωτεινή Γεωργαντά- από τότε εμπορευματοποιείται ο πόνος και οι εκτελεστές της αθλιότητας είναι κάργα λαϊκιστές. Κι ας φορούν τα prada.

Και αυτές που ίσως να αρέσκονται στα prada, είναι κανόνας πια ότι επιθυμούν διακαώς να μεταδώσουν τις γνώσεις τους μέσα από ένα βιβλίο. Έτσι, λοιπόν, η Βίκυ μας εξέδωσε τα «Όμορφα Μυστικά, 75 πολύτιμες συμβουλές Ομορφιάς και Ευεξίας» των εκδόσεων Φερενίκη γα να μην είναι μονοφαγού. Θέλει να αφήσει και το συγγραφικό της έργο στις επόμενες γενιές. Βέβαια, η Ελλάδα έχει γεμίζει ψωνισμένους συγγραφείς που πληρώνουν κάποτε για να δουν το όνομά τους σε τυπωμένο. Όμως η Βίκυ είναι ιδιαίτερη περίπτωση, καθώς μιλά για αυτό που έχει: την ομορφιά. Συμβουλεύει: κάντε σεξ, πάτε σε χαμάμ, βουτήξτε τα νύχια σας στο λάδι για δέκα λεπτά. Εκ του ασφαλούς. Που σημαίνει ότι έχει τον χρόνο να τα κάνει όλα σε αφθονία γιατί της επιτρέπεται από την οικονομική της κατάσταση και την καθημερινότητά της. Εκ δια μέτρους αντίθετες περιπτώσεις των προσώπων που αναδεικνύει. Κάπου εκεί προστέθηκε και η ευφυΐα του βιβλίου.

Στο δια ταύτα: όσο σε τούτη την κοινωνία το φαιδρό, θα αποκτά το κοστούμι του ευαίσθητου, τίποτα δεν θα αλλάξει. Όσο το φαιδρό θα δείχνει ανθρώπινο, τίποτα δεν θα αλλάξει. Όσο μπερδεύουμε το φαίνεσθαι με το είναι, αδυνατώντας να δούμε την αλήθεια, όλα θα παραμείνουν αχταρμάς χτυπημένος σε πανάκριβο μίξερ. Σαν τα κροκοδείλια δάκρυα της Βίκυς για την γυναικούλα που ταξίδεψε για της ανακοινωθεί πως ο αδελφός της δεν ζει. Λες και η συμπόνια ενεργοποιείται μόνο μπροστά στις κάμερες. Ίσως να είναι μονόδρομος. Όταν έχεις εξαντλήσει τα ανθρωπιστικά σου συναισθήματα, τότε τα πάντα τα βλέπεις σαν κοφτήρι χρημάτων, που φέρνουν τηλεθέαση και δόξα. Στα μάτια των αφελών. Που δυστυχώς σε τούτο τον τόπο παραμένουν αρκετοί μπροστά σε ένα κουτί που στεγνώνει το συναίσθημα και ας κάνει υγρά τα μάτια. Γιατί ο αληθινά ευαίσθητος μπορεί να έχει μάτια στεγνά, αλλά να πλημμυρίζει την καθημερινότητά του με έργα, που πράγματι είναι χρήσιμα στους άλλους.

Βίκυ Χατζηβασιλείου, καλή συνέχεια. Και είμαι σίγουρη πως τα 75 όμορφα μυστικά μπορείς να τα κάνεις 150. Και γω θα το αγοράσω το βιβλίο σου. Αρκεί να με πείσεις πως αγαπάς εκτός από τον φίλαυτο εαυτό σου και τους κακόμοιρους που εκμεταλλεύεσαι για την προβολή σου. Πώς; Φταίει το κανάλι; όχι, βέβαια! Δεν αρκεί το τσιτωμένο μούτρο για την ομορφιά, μα οι επιλογές μας κυρίως.

2014, 13 Μαρτίου

Τζίνα Δαβιλά

SHARE
RELATED POSTS
Αντέχει ο Ντίνος!, του Γιώργου Αρκουλή
Με το βλέμμα στους Ολυμπιακούς του 2016 η Ουρανία Ρεμπούλη
Κουφό μου ακούγεται…, του Σπύρου Ντασιώτη
4 Σχόλια
  • Δημητρης Κατσουλας
    5 Δεκεμβρίου 2014 at 20:08

    Σας ζηλευω θανασιμα για το ‘γυαλι’που κρατατε στα χερια σας,σας θαυμαζω για την αγνη σας τρυφεροτητα που αναδυεται μεσα απο τ΄αστραφτερο σας προσωπο.

  • X-tos
    22 Μαρτίου 2014 at 06:48

    Συγνώμη Τζίνα, το άρθρο σου είναι πολύ σκληρό και σωστό, γι’ αυτό έκανα αυτή την αστεία παρατήρηση, να το ξαλαφρώσω λίγο.
    Ναι είναι τόσο σκληρό όσο το να πεις: “Φταίνει το τσεκούρι, αλλά φταίει και το δέντρο που το περιμένει υπομονετικά”
    Κι η Βίκυ βρήκε πολλά φυτά να περιμένουν στις εκ-πομπές της.

  • Χρήστος
    22 Μαρτίου 2014 at 06:15

    Τη μισείς ε? Επειδή φοβάσαι μήπως κάνει τις γυναικες όμορφες σαν εσένα?
    Αλλά έτσι είστε οι γυναίκες. Πόσα τρις ξοδεύονται για την ομορφιά σας? Εμείς οι άντρες τι να πούμε: ένα ξυραφάκι, ένα after shave και ένα φτηνό σαμπουάν και φτάνουν.
    Πάντως βάλε και την Maria Menounos μέσα γιατί κι αυτή ετοιμάζει παρόμοιο βιβλίο.
    Εμείς οι άντρες πάντως θα μείνουμε οι “Γυμνοί πίθηκοι” κατά τον Morris και σ’ όποια αρέσουμε (σιγά μήπως έχετε και άλλη επιλογή, αυτή είναι η μόνη ελπίδα μας!)

  • το μπανιερό
    14 Μαρτίου 2014 at 08:25

    γυναικείες κακίες!
    υγ: δεν έχεις άδικο, αλλά αν σε πάρει είδηση η Βίκυ, τι θα κάνεις;

Leave Your Reply

*
This site is protected by reCAPTCHA and the Google Privacy Policy and Terms of Service apply.