Τζίνα Δαβιλά

Αρχείο: 20 Μαρτίου 2016

Στη φωτογραφία του άρθρου ο Αντιστράτηγος ε.α. κος Κωνσταντίνος Ματζάκος και ο Δήμαρχος Ρόδου κος Φώτης Χατζηδιάκος

Ο πατέρας μου, αν και εκτιμούσε τους ένστολους αξιωματικούς, συχνά έλεγε: «Εκεί που σταματά η λογική αρχίζει ο Στρατός». Βέβαια σήμερα η κοινή λογική αμφισβητείται, αν και κατά πόσο είναι κοινή.

Και ξεκινάμε από αυτά που θεωρούνται αξιώματα σύμφωνα με την μαθηματική επιστήμη:

α) ο Στρατός είναι απαραίτητος, καθώς αναλαμβάνει την φύλαξη των συνόρων και την προστασία των άοπλων πολιτών (ειρωνεία αυτό το άοπλων, καθώς η λαθρεμπορία όπλων δεν είναι μυστικό).

β) Οι Αξιωματικοί εξελίσσονται – αυτό εξαρτάται και από το πόσο κάποιος επενδύει στην στρατιωτική καριέρα. Πάντως όσοι γίνονται υποστράτηγοι (οι τρείς τελευταίοι βαθμοί της κλίμακας για τον Στρατό Ξηράς των Ενόπλων Δυνάμεων έχουν το συνθετικό “στρατηγός”) έχουν επενδύσει στην επαγγελματική τους σταδιοδρομία και σαφώς πληρούν τις προϋποθέσεις. Ο καθένας με τους δικούς του όρους: άλλος στηρίζεται σ’ένα πολύ δυνατό βιογραφικό, άλλος στην αδιάλειπτη δουλειά, τις προσωπικές θυσίες και την αυστηρή προσήλωση στον στόχο του, άλλος στις πλάτες που του παρέχουν απλόχερα τα κόμματα, άλλος σε όλα τα προηγούμενα μαζί.

Όταν το Ανώτατο Στρατιωτικό Συμβούλιο στέλνει έναν Ανώτατο Αξιωματικό σε μια δυσκολότατη Μεραρχία, όπως αυτή της Ρόδου -95 ΑΔΤΕ – τον Μάρτιο του 2015 και μετά από ένα χρόνο τον παύει ως «ευδοκίμως τερματίσαντα την σταδιοδρομία του», χωρίς να έχει να του προσάψει καμμία μομφή για τον τρόπο διοίκησής του, τότε δυο πράγματα συμβαίνουν: είτε δεν ικανοποίησε τα ρουσφέτια που του ζητήθηκαν από στρατιωτικά στελέχη ή από πολιτικά πρόσωπα, είτε ομολογούν [το ΚΥΣΕΑ εν προκειμένω]ότι η επιλογή τους ήταν λαθεμένη και ο αξιωματικός που επέλεξαν δεν πληρούσε τις προϋποθέσεις για τη θέση του και δεν ανταποκρίθηκε στις ευθύνες του. Αν όμως συμβαίνει αυτό, ακυρώνουν τους εαυτούς τους, τις επιλογές τους, τα κριτήριά τους αλλά και τον τρόπο που λαμβάνονται τόσο σοβαρές αποφάσεις.

Αλλά επαναλαμβάνω:

…όταν για ένα ολόκληρο χρόνο δεν συνέβη κάτι δραματικό επί Διοικήσεως του συγκεκριμένου υποστρατήγου, δηλαδή απώλεια ζωής ή τραυματισμός όπου οι ευθύνες βαραίνουν την Υπηρεσία, απώλεια πυρομαχικών, εμφάνιση οικονομικού σκανδάλου είναι μερικές βαριές περιπτώσεις…

…όταν ένας Ανώτατος Αξιωματικός μετά από έναν χρόνο θητείας του σε μια δυσκολότατη Μεραρχία, όπως είναι η 95 ΑΔΤΕ, αφήνει πίσω του έργο υλοποιώντας ό,τι σχεδίασε και υποσχέθηκε, κατά την ανάληψη των καθηκόντων του…

…Τότε μιλάμε για αδικία, όπου προτιμώ να την αποδώσω στην αμέλεια, τη βλακεία, την επιπολαιότητα, την αβλεψία, την άγνοια από το να την αποδώσω στην σκοπιμότητα, την κακεντρέχεια, την έμμεση τιμωρία και την εμπάθεια. Γιατί η εμπάθεια σε ανθρώπους που διαχειρίζονται ψυχές και όπλα δεν είναι ασφαλής και δίκαιος σύμβουλος.

Ο λόγος για τον Αντιστράτηγο εν αποστρατεία κο Κωνσταντίνο Ματζάκο, ο οποίος τερμάτισε ευδοκίμως την σταδιοδρομία του σύμφωνα με το ΚΥΣΕΑ τον Μάρτιο του 2016.

Ο  ίδιος αξιοπρεπής και στρατιώτης  του θεσμού και της Υπηρεσίας που υπηρέτησε για 37 χρόνια μέσα από τις Ειδικές Δυνάμεις των Καταδρομέων των Ενόπλων Δυνάμεων, ο κος Ματζάκος δέχτηκε την απόφαση του Στρατιωτικού Συμβουλίου και του Υπουργού Εθνικής Άμυνας κάνοντας μια απλή και ανθρώπινη ομιλία στην τελετή παράδοσης –παραλαβής (έξω από τα συνηθισμένα και κουραστικά «ζήτω ο Ελληνικός Στρατός, η Παναγιά και ο Χριστός») και χρησιμοποιώντας μόνο το α’ πληθυντικό πρόσωπο: «Υλοποιήσαμε… δημιουργήσαμε… φροντίσαμε… ανταποκριθήκαμε… ολοκληρώσαμε… χωρίς προσωπικούς κομπασμούς αλλά με πνεύμα ομαδικότητας και συνεργασίας τόσο μεταξύ μας, όσο και με την τοπική κοινωνία».

Γεννημένος στη Νάξο την Πρωτοχρονιά του 1962 ο Κωνσταντίνος Ματζάκος εισήχθη στην Ευελπίδων το ’79 και αποφοίτησε 7ος (έβδομος) το ΄83 κατατασσόμενος στο Πεζικό όπλο.

Κατά την παραμονή του στη Ρόδο διέκρινα έναν άνθρωπο που διατήρησε διακριτικό, υπεύθυνο, παραγωγικό, σεμνό και χαμηλών τόνων προφίλ χωρίς τυμπανοκρουσίες, υπερβολές και κομπασμούς, προστατεύοντας τους ανθρώπους που συνεργάστηκε, τους αξιωματικούς που υπηρετούν στο ακριτικό Καστελόριζο, ενισχύοντας το Στρατιωτικό Νοσοκομείο Ρόδου, αλλά και τιμώντας τους ανθρώπους της τοπικής αυτοδιοίκησης έχοντας μαζί τους σχέσεις αλληλοεκτίμησης και αλληλοσεβασμού.

«Ευδοκίμως τερματίσας». Του αξίζει; Η λογική εδώ υπάρχει; Γιατί όπως είθισται στο Στρατό το «στας διαταγάς σας κύριε Στρατηγέ» και ο εκάστοτε Διοικητής της 95 ΑΔΤΕ είθισται να μην αποστρατεύεται από μια ζόρικη Μεραρχία παρά μόνο αν έχει διαπραχθεί επί της θητείας του κάτι σοβαρό (επαναλαμβάνω: οικονομικό σκάνδαλο, απώλεια ή βλάβη ανθρώπινης ζωής σε στρατόπεδο, σε βολές, στο στρατιωτικό νοσοκομείο, απώλεια όπλων).

Ευδοκίμως τερματίσας…

Αλλά, πόσο «Ευδοκίμως» κρίνατε;

Από το “ευ” στο “α-” το στερητικό. Δυο γραμματάκια δρόμος για το “αδοκίμως κρίνατε”.

Καλότυχη, πολύχρονη και με αφθονία όλα τα καλά στην πολιτική ζωή του εν αποστρατεία Στρατηγού κου Κωνσταντίνου Ματζάκου και της οικογένειάς του.

Και μακρυά από το άδικο, Στρατηγέ  μου. Είναι σαν την βλακεία… δεν αντιμετωπίζεται.

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.

The article expresses the views of the author

iPorta.gr